.

                   ไดอารี่ความคิดถึง

               วันนี้เป็นวันวิสาขบูชาเป็นวันหยุดราชการทางโรงเรียนหยุดให้นักเรียนไปทำบุญตักบาตร คนละแวกนี้เรียกกันว่าบุญภู หรือ บุญภูปอ ก็จะมีการจัดงานขึ้นเพื่อสักการะบูชาองค์พระนอน พระคู่บ้านคู่เมืองของคนละแวกนี้และใกล้เคียง

                   บอสนัดแนะกับเพื่อน ๆ ทั้ง 3 คนเอาไว้ว่าวันนี้จะไปบุญภูหลังตักบาตรเสร็จในตอนเช้าเหมือนเดิมทุกปี ก่อนจะไปบุญภูพวกเธอต้องพากันไปตักบาตรที่วัดเสียก่อน หลังจากนั้นค่อยพากันขับรถมอเตอร์ไซค์ไป

                    กลับมาจากตักบาตรที่วัดบอสรีบนำขันเงินเก็บเข้าตู้โชว์ให้ยายเรียบร้อย ทาแป้งเติมลิปสติกให้เรียบร้อย หยิบกระเป๋าสะพายคู่ใจพายเบี่ยงข้างอย่างเท่ ก่อนจะเดินไปหาสองฝาแฝดที่บ้าน

                    “บอสไปบุญภูกับใคร” พี่แป้งถาม พี่แป้งอาบน้ำออกมาจากห้องน้ำพอดี สงสัยวันนี้คงจะไปภูปอเหมือนกัน พี่บอมพี่บอลก็ไป วันนี้ทุกคนคงจะไปรวมตัวกันที่นั่น หลัก ๆ ไปไหว้พระส่วนจะไปที่ไหนต่อค่อยว่ากันอีกที

                   “ไปกับอี่แพรว” บอสหันไปตอบพี่สาว “พี่ปาวไปบุญภูมั้ยวันนี้” บอสหันไปถามพี่ใหญ่ของบ้าน พี่ปาวไม่ตอบพยักหน้าให้แทน บอสเข้าใจในทันทีว่าไป แต่ จะแอบไปกับพี่อุ้ยน่ะสิกลัวยายรู้

                    “น้องบีมก็จะไป !” น้องบีมพูดแทรกขณะนั่งดูทีวีอยู่ บอสหันควับไปหาน้องสาวทันที จะไปกับใคร อย่าบอกนะว่าจะตามก้นเธอไปน่ะ ไม่มีทางซะหรอก ! เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่ให้ไปด้วย

                    “ไปกับป้าต้อย ย่าก็ไป” บอสทำท่าครุ่นคิดนิดหน่อย สงสัยวันนี้คงไปเจอพวกญาติ ๆ ของเธอแน่นอน คงเจอแต่คนรู้จักแน่ ๆ ไม่แปลกที่จะเจอเพราะเป็นบุญภูด้วยกันหนิ

                    “อ่อ ! งั้นอ่ะเงิน” บอสควักเงินให้น้องสาวหนึ่งร้อยบาท เงินที่แม่ส่งรายเดือนให้นั่นแหละ “ไม่ต้องขอยายอีกนะพี่ให้แล้ว” บอสกำชับน้องบีม

                    “ขอคือเก่า ฮา เอาตืมกัน” ฉลาดมาก ! บอสมองค้อนน้องบีมทว่าก็ไม่ได้ห้าม มีปัญญาขอเพิ่มก็ตามสบาย

                   “เฮิ้ว ! ได้เงินแล้วยังสิมาขอยายอีกอยู่ เอามาแบ่งยายนำอย่าเอาไปหลาย ไปห้าสิบบาทกะพอ” น้องบีมไม่ทันได้ทำตามแผนที่วางไว้ ยายดันมาได้ยินเสียก่อน ยายยืนพิงประตูบ้านพูดยิ้ม ๆ ให้หลานสาวคนเล็ก “ไปก็อย่าห่างผู้ใหญ่ล่ะ บอสสูสิไปจังใดฮั่น”

                    “หื่อยาย ! บีมสิเอาไปร้อยนึง” น้องบีมปฏิเสธยาย ไม่ยอมแบ่งเงินให้

                    “บอสไปกับไอ้แฝด พี่แป้งไปกับเพื่อนพี่แป้งไง พี่ปาวก็ไปกับ เอ่อ เพื่อนพี่ปาว” บอสตอบ หันไปแสยะยิ้มให้พี่สาวคนโต โดนพี่ปาวมองค้อนกลับมา บอสได้แต่อมยิ้มยายคงไม่รู้หรอกมั้ง

                “ทำไมไม่ไปด้วยกันพี่น้อง แยกกันไปทำไม !” ยายถาม ทำไมยายไม่คิดอะไรบ้างเลย ก็เพื่อนใครเพื่อนมันจะให้ไปด้วยกันได้อย่างไร บอสถอนหายใจยายไม่เข้าใจอะไรบ้างเลย

                   “อี่บอสมันสิไปนำมูมันตั้วยาย แป้งกะไปนำซุมมูอี่กวางอี่ขม” พี่แป้งตอบแทน พวกเธอยายหลานยืนคุยกันในบ้าน พูดแทรกเสียงทีวีที่ถูกเปิดทิ้งไว้แบบไม่กลัวเปลืองค่าไฟกันเลย ไม่มีใครสนใจดู ต่างคนต่างแต่งตัวจะไปบุญภูที่ภูปอ

                    “บอสไปก่อนนะ” พูดจบบอสก็เดินไปบ้านสองฝาแฝดเลย ขี้เกียจจะคุยด้วย ถึงจะไปคนละกลุ่มอย่างไรเสียก็ไปที่เดียวกันอยู่ดี เผลอ ๆ ไปเจอกันที่นั้นอีกต่างหาก และวันนี้วัยรุ่นหมู่บ้านของเธอเต็มภูปอแน่นอน ใคร ๆ ก็ไปกันไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่หรือวัยรุ่นแบบพวกเธอเอง

                   บอสเดินมาถึงบ้านพิมพ์กับแพรวก็เห็นจ๋อมมารอแล้ว วันนี้รวมแก๊งอีกหนึ่งวัน พี่เม้าส์อีกคนที่มารอแต่เช้า พิมพ์กับแพรวกำลังแต่งตัวใหม่กันอยู่ในบ้าน เปลี่ยนชุดที่ใส่ไปวัดเมื่อเช้าออกใส่ชุดใหม่ ส่วนเธอใส่ชุดเดิม กางเกงยีนส์เดรฟเสื้อยืดคอวีสีชมพูอ่อน ยัดชายเสื้อเข้าในกางเกง พันแขนเสื้อขึ้นสองรอบ ดูดีไปอีกแบบ เสื้อสีชมพูรับกับผิวขาวอ่อน ๆ ของเธอมาก ๆ

                    “บอสไม่ได้เอามอเตอร์ไซค์ไปนะ พ่อใหญ่วิทย์สิพาไป มันแดดอี่ห่ากูเลยบอกเราพาไป” พิมพ์บอกกับเธอ บอสรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย แต่ อะไรก็ได้ ได้หมดขอแค่ได้ไปก็พอ

                   บอสเรียบเรียงความน่าจะเป็น ที่น้องบีมบอกจะไปกับป้าต้อยอย่าบอกว่าไปด้วยกันนะ บอสนึกในใจ “พิมพ์ป้าต้อยกับย่าก็ไปด้วยปะ”

                “ใช่ ! ก็ย่านั่นล่ะมาชวนพ่อไป ไหน ๆ พ่อก็ไปละพวกกูเลยว่าไปกับพ่อดีกว่า จะได้ไม่แดด” พิมพ์ตอบ แพรวกำลังหนีบผมอยู่หน้าตู้กระจกอีกบาน นั่นไงว่าแล้วเชียว นึกในใจ

                    “อ่อ ! เห็นอี่บีมพูดหวา แล้วเพื่อนอี่แพรวไปด้วยมั้ย” หมายถึงแก๊งของแพรว

                “ไปอยู่มั้งไม่ได้ถาม” พิมพ์ตอบ

                “ไม่มามืง พ่อแม่เค้าพาไปทำบุญที่อื่น” แพรวหันมาตอบเธอ “มืงหนีบผมมั้ยหนิ หนีบก็มา”

                   “อ้อ ถามเฉย ๆ นึกว่าจะไปด้วยเหมือนปีที่แล้ว หนีบอยู่ แพรวมืงหนีบให้กูแน” พูดจบก็เดินไปนั่งให้แพรวหนีบผมให้ แพรวเองก็ทำให้โดยไม่บ่น พวกเธอแต่งตัวเสร็จออกมานั่งคุยกันที่หน้าบ้านรอผู้ใหญ่ ลุงวิทย์กำลังเช็ดรถเตรียมพาไปภูปอ

                   บอสไม่เห็นว่าน้องบีมเดินไปบ้านย่าตั้งแต่ตอนไหน ทว่าตอนนี้เห็นน้องบีมเดินมาพร้อมย่าและย่าน้อยกับป้าต้อยอีกคน เดินมายังบ้านลุงวิทย์ พี่โจก็ไปกับพวกเธอด้วย นึกว่าจะไปกับแฟน ส่วนพี่กอล์ฟน่าจะไปกับแฟนตัวเอง พี่เจก็เช่นกัน ไม่เห็นสองคนนี้ตั้งแต่มาถึง

                    บอสยิ้มให้คนที่กำลังเดินมา หัวเราะกับภาพที่เห็นและเรื่องราวที่เกิดขึ้น สุดท้ายก็ได้ไปกับน้องบีมจนได้ ทั้งที่เธอตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ให้น้องบีมไปเกาะแข่งเกาะขา สุดท้ายดันได้ไปด้วยกันซะอย่างนั้น

                “ไปยังไงเด็ก ๆ ซุมหนิ” ป้าต้อยถามพร้อมพาย่าเข้ามานั่งที่แคร่ บอสเดินมานั่งข้าง ๆ ย่าด้วย

                “ไปกับป้าต้อยนั่นล่ะ ไปกับลุงวิทย์” บอสเป็นคนตอบ นั่งกอดแขนย่าเอาไว้อย่างนั้น กอดเล่น ๆ ปีนี้รู้สึกว่าย่าแก่ลงมาก มาบ้านลุงวิทย์ก็บ่อยก็ไม่ค่อยได้ไปหาย่าเท่าที่ควรเลย ทั้งที่บ้านอยู่แค่นี้

                    “ยายมืงบ่ไปบ่อีหนิ คือบ่ไปชวนเราไปนำแน “ ย่าน้อยถามหายาย ในกระเป๋าย่าน้อยและของป้าต้อยบอสเห็นขวดน้ำหอมที่ทั้งสองคนพกไปด้วย คงเอาไปสรงน้ำพระภูปอ นึกตลกปนเอ็นดูคนแก่

                    “อี่ยายบ่ไปตั้วย่า บอสบอกเราอยู่ว่าไปนำลุงวิทย์ เราว่าบ่ไป” บอสตอบ เธอ สองฝาแฝด จ๋อม และพี่เม้าส์ต่างเตรียมพร้อมกันมาก ๆ ต่างคนต่างคุยรอลุงวิทย์เตรียมรถ น้องบีมก็ดูตื่นเต้นเหลือเกิน ไม่ว่าจะไปที่ไหน ๆ ตื่นเต้นเสมอ ทำอย่างกับไม่เคยไปภูปอ

                   “ปะ ๆ พร้อมแล้ว” ป้าแพงบอก ลุงวิทย์ถอยรถออกจากโรงจอดรถที่ต่อหลังคาลงมาจากข้างบ้าน ป้าแพงนำเสื่อมาปูที่กระบะหลัง กับข้าวกับปลาเตรียมพร้อมมาก

                “ย่า ๆ กับป้าต้อยไปนั่งหน้ารถเลยครับ พวกเม้าส์นั่งข้างหลังเอง” พี่เม้าส์บอกป้าต้อย ด้วยความที่คบกับแพรวมาตั้งแต่แพรวอยู่ชั้น ม.1 ทำให้สนิทกับทุกคนในตระกูลมาก

                   “แมน ป้าต้อยไปนั่งหน้าเลย ย่าน้อยเข้าหน้ารถเลย” แพรวอีกคนสนับสนุน ตกลงตามนั้นผู้ใหญ่นั่งในรถ พวกเธอนั่งกระบะกันไปก็สนุกดี

                “คุณบีมจะเข้าหน้าหรือจะนั่งหลัง” จ๋อมแซวน้องบีมที่ดูลังเล

                “นั่งหลังด้วย “ น้องบีมตอบ พวกเธอหัวเราะให้ด้วยความเอ็นดู ทุกคนเข้าไปนั่งประจำที่เรียบร้อยลุงวิทย์ก็พาขับไปที่ภูปอทันที

                   มาถึงเป็นไปตามคาดผู้คนมาสักการะบูชาเป็นจำนวนมาก มาจากที่อื่นมาจากต่างอำเภอต่างจังหวัดก็มี ลานจอดรถภายในวัดเต็มหมด ต้องนำรถมาเสียค่าจอดในที่ของเอกชน เป็นลานทุ่งนาขนาดกว้างมาก ลานจอดรถมอเตอร์ไซค์ก็เต็มกันหมด ผู้คนมากันเยอะจริง ๆ

                    มาถึงก็ทยอยลงรถ พวกเธอทั้งห้าคนหกกับน้องบีมมาตัวเปล่ากัน ส่วนพวกผู้ใหญ่มีดอกไม้และน้ำหอมมาด้วย เพื่อมาสรงน้ำพระภูปอ ไม่เพียงแต่พวกย่าที่นำมา คนอื่น ๆ ก็นำมาด้วย เป็นสิ่งที่ต้องนำมาด้วยอยู่แล้วในงานบุญภู ถ้าใครไม่นำมาก็ได้ เพียงมากราบไหว้ก็เป็นบุญ

                    “เด็ก ๆ แยกกันเลยก็ได้ แล้วมาเจอกันที่รถนะ แล้วก็อย่าอยู่ค่ำมาก ย่ามาด้วย” ป้าแพงนัดแนะ

                   “จ้า / ครับ” พวกเธอตอบ

                   “น้องบีมมากับพี่มั้ย หรือจะไปกับป้าต้อย” บอสถามน้องสาว ตอนนี้อยากให้น้องตามไปด้วย นึกสงสารน้องขึ้นมาไม่อยากให้เหงา อยากให้มีเพื่อน

                “ป้าต้อยบีมไปกับพี่บอส”
น้องบีมหันไปบอกผู้เป็นป้า ป้าต้อยก็ไม่ห้าม

                    พอตกลงกันได้พวกเธอก็เดินเข้าไปภายในวัด ณ บริเวณลานหน้าวัดมีกิจกรรมมากมาย ผู้คนเดินขวักไขว้สวนกันไปมาแน่นหนาอย่างกับงานกาชาด มีธงด้ายห้อยประดับตกแต่งสวยงาม เรียกว่าทะเลธุงนะ ธง ธุง ตุง ก็ได้แล้วแต่จะเรียก

                    มีกิจกรรมตักบาตรเหรียญ มีกิจกรรมบูชาพระ ปลุกเสกพระนั่นแหละ มีกิจกรรมนั่งฟังเทศน์ในศาลาอีกหลัง เทศนาเรื่องพระเวชสันดอน มีเวทีหมอลำซิ่ง มีโรงทานเยอะแยะละลานตาเต็มไปหมด

                    “เฮาคือบ่เฮดโรงทานวะน้อ” ป้าต้อยพูด พวกเธอเดินเข้ามาในวัดพร้อมกัน พวกเธอกะว่าจะไม่แยกตัวจากผู้ใหญ่ ไม่ขึ้นไปชั้นบนหรอกมันเหนื่อย ตัดสินใจกันว่ามาพร้อมกันกลับพร้อมกันเลยดีกว่า

                    “ปีหน้ามาทำเนอะป้า บอสก็อยากทำ” บอสตอบป้าต้อย ขณะนี้พวกเธอเดินขึ้นบันไดมาชั้นแรกที่เป็นพระนอนองค์แรก มีผู้คนกำลังกราบไหว้กันหนาแน่น อีกมุมก็มีพ่อเฒ่าจ้ำกำลังทำพิธีบนให้กับคนที่มาสักการะอยู่ ใครอยากบนอะไรต่อคิวได้เลย

                พวกเธอยืนออกันอยู่ทางเข้า ต่อแถวรอเข้าไปกราบไหว้ ใกล้ ๆ กันอีกมุมมีคนกำลังยกหินด้วย แล้วแต่จะอธิษฐาน อยากให้หนักหรือเบาก็อธิษฐานเลย อีกมุมหนึ่งถัดมาจากยกหินก็เป็นการเสี่ยงเซียมซี ของพวกนี้บอสไม่คิดจะทำเลย ทั้งยกหินและเสี่ยงเซียมซี บอสกลัว บอสไม่กล้าทำ ด้านหน้าถัดไปอีกเป็นผู้คนกำลังนำน้ำหอมไปสรงองค์พระนอนและแปะทองคำเปลว อีกคนก็กำลังก้มกราบไหว้อยู่ ทุกอย่างทำอยู่ในพื้นที่เดียวกันเพราะพื้นที่มันแคบจึงไม่ถือสาอะไร ศรัทธามันอยู่ที่ใจ

                    บอสจับมือน้องสาวไว้แน่นกลัวพลัดหลงเนื่องจากคนเยอะเหลือเกิน ค่อย ๆ เดินตามย่ากับป้า ๆ และเพื่อน ๆ เข้าไป บอสควักเงินยี่สิบบาทจากกระเป๋าสะพายหย่อนลงในตู้บริจาค ที่มันเขียนไว้ว่าบูชาดอกไม้ธูปเทียนตามศรัทธา บอสหย่อนธนบัตรใบยี่สิบลงไปและหยิบดอกไม้มาสองช่อให้น้องบีมด้วย บอสเลือกเอาดอกดาวเรือง เพราะมีความเชื่อที่คิดเอาเองว่าหากบูชาดอกดาวเรืองชีวิตจะได้เจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อย ๆ

                    เมื่อได้ดอกไม้ธูปเทียนกันครบ ก็ขอไฟแช็กจากลุงวิทย์มาจุด จากนั้นก็พากันอธิษฐานขอพรก่อนจะนำดอกไม้ไปวางและปักธูปเทียน แล้วเดินไปแปะทองคำเปลว

                    ย่าบอกว่ามีความเชื่อว่าหากเราปวดเมื่อยตรงไหนของร่างกายให้แปะตรงนั้น บอสเองแปะที่เศียรขององค์พระนอนเพราะเธอชอบปวดหัวบ่อย ๆ ก็คิดว่าจะหายปวดหัวไปเลย น้องบีมติดที่ลำตัวขององค์พระ พวกพิมพ์แพรวจ๋อมพี่เม้าส์ก็เข้ามาแปะด้วย ต่างคนต่างเบียดเสียดกันเข้ามาแปะ ขณะนั้นก็มีคนสรงน้ำพระทางไกล สาดมาเลยก็มี เปียกกันไปหมด ทุกคนก็ไม่ถือสา ด้วยความที่คนเยอะไม่มีช่องว่างให้เข้ามาเลย ก็ยอมเปียกแฉะกันไป

                    “บอส ! นี่เอาน้ำหอมไปสรงน้ำพระ” ย่าเรียกเธอให้มาเอาน้ำหอม เทน้ำหอมที่นำมาจากบ้านใส่แก้วให้ให้เธอ “พาน้องไปสรง แบ่งกันสรงเด้อ” ย่าเทน้ำหอมให้เต็มแก้ว

                “ปะบีม !” บอสชวนน้องสาว จับมือเดินเข้าไปอีกรอบ ไม่เพียงแค่เธอย่าเอาให้สองฝาแฝดและจ๋อมและพี่เม้าส์พี่โจทำด้วย บอสกับน้องบีมสาดน้ำใส่องค์พระคนละครั้งพอจนหมดแก้วก็ถอยออกมา