จุดเริ่มต้นนะค่ะ
แต่งงานเมื่อปี 56 เริ่มชีวิตคู่โดยตัวเองและสามีกู้เงินมาแต่งงาน ซึ่งค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการจัดงานแต่งแล้วสินสอด สามีกู้มาเองและเราก็ช่วยกู้มาซับพอร์ตซื้อของเข้าบ้านสร้างครอบครัว ซึ่งพื้นฐานครอบครัวไม่ได้มีคนซัพพอร์ต หาเองทั้งนั้น
พอแต่งงานเสร็จเงินเหลือจากงานแต่ง(สามีลงทุนทุกอย่างไม่ได้รบกวนพ่อแม่) พ่อแม่สามีบอกเอาไปซื้อลูกวัวเพื่อเลี้ยงให้เราที่พูด ณ ตอนนั้น พอเราเริ่มท้อง พ่อแม่ก่โคนยางพาราที่เป็นที่ดินส่นแบ่งของสามี( อันนี้ยอมรับได้เพราะที่ดินเค้า ) ปากบอกจะแบ่งเงินให้นิดนึง แต่สุดท้ายกลับไม่ให้ (ไม่ได้ว่าอะไรที่ดินเค้า) พอถึงฤดูกาลที่ต้องปลูกใหม่กลับให้เราลงทุนเอง(อันนี้ที่ดินเป็นของเราขึ้นมาทันทีพอจะต้องจ่ายเงินค่าพันธุ์ยางพารา ตอนโค่นได้เงินไม่ช่ายของเรา) เราก่ยอมจ่ายให้เพราะคิดว่าลงทุนเองอนาคตจะได้ผลประโยชน์กลับมาบ้าง
ระยะเวลาผ่านไป จนมาท้องลูกคนที่สอง พ่อแม่สามีก็โค่นยางพาราบนที่ดินที่เป็นส่วนแบ่งของสามี(ในระหว่างนั้นที่ดินยางพาราที่เป็นส่วนแบ่งของสามี เราและสามีไม่เคยได้รับค่าส่วนแบ่งในส่วนยางพารา ก็เข้าใจได้ว่าพ่อแม่เค้าจะได้เอาเงินนั้นไปใช้จ่ายส่วนตัวเค้า) รอบนี้เหมือนเดินโค่นแล้วไม่ได้สามีก็ไม่ได้รับเงินค่าไม้ยางพาราอีกแล้ว แต่รอบนี้ เรายืนยันกับสามีเราว่าหากมีการปลูกยางพารารอบใหม่เราจะไม่ให้ค่าพันธุ์ยางพาราแล้วนะ (เพราะเราเองก็มีภาระค่าใช้จ่ายลูกเยอะอยู่แล้ว) หลังจากโค่นแล้วก่อนหน้านี้แม่สามีเคยบอกขายที่ดินแปลงนึงแล้วพ่อสามีบอกเสียดายอยากให้เราเอาไว้ แต่เราก็บอกไปว่าเรามีภาระหนี้เยอะอยู่แล้ว แต่ละเดือนเงินเดือนที่หักภาระหนี้มันเหลือแค่พอใช้ในครอบครัว เราคงไม่มีเงินไปซื้อหรอก ซึ่งพ่อแม่สามีก่บอกไม่เป็นไร แต่ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่ได้ขาย(ในใจคิดว่าถ้าเราซื้อตอนนั้นคงเป็นแค่การเอาเงินให้พ่อแม่สามีไปสามแสนเปล่าๆโดยที่เราต้องมานั่งผ่อนเงินกู้เองโดยไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆบนที่ดินอีก
จุดที่รู้สึกแย่สุดคือ พ่อแม่สามี ต้องซื้อที่ดินทางเข้าสวนแปลงนึงซึ่งพ่อแม่สามีไม่ได้มีเงินในมือแต่อยากได้ เราก็เข้าใจได้ว่าต้องการทางเข้าออกที่ดินเนื่องจากที่ดินเป็นที่ตาบอด แต่ก่อนจะกู้เงินคุยกันว่าให้ช่วยผ่อนธนาคารกับพี่ชายสามีคนละ1,500-2,000 บาทในแต่ละเดือน แต่พอกู้เสร็จมาเรียกเพิ่มเป็น 3,000 บาทต่อเดือน ซึ่งในทุกวันนี้ในแต่ละเดือนเราเองมีค่าใช้จ่ายมากพออยู่แล้ว ติดลบทุกเดือน ซึ่งเค้าไม่เคยจุนเจือเราเลย เลยรู้สึกเราควรจะจัดการปัญหานี้นังไงดี เพราะสามีเป็นคนที่กตัญญูมาก อยากเอาเงินให้พ่อกับแม่ผ่อนที่ดิน แต่เราเองเป็นคนหมุนเงินและหาเงินมาซัพพอร์ตในครอบครัว(สามีเงินเดือนน้อยกว่าและเราก็สามารถกู้เงินมาง่ายกว่า ทุกวันนี้เราเป็นหนี้เยอะมากเพราะมาซัพพอร์ตครอบครัวตัวเอง เราควรจะกู้เงินมาซัพพอร์ตพ่อแม่สามีอีกหรอ ขนาดแม่เราที่อายุ70ปี ยังไม่เคยเรียกร้องอะไรจากลูกเลย แต่พ่อแม่สามีผู้ไม่เคยจุนเจือเรากลับมาสร้างความไม่สบายใจให้เราเลย เราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เราคิดถูกหรือผิด แต่ตอนนี้เครียดมาก จากปกติ รักสามีคิดว่าขาดเค้าไม่ได้แล้วคิดว่าโชคดีที่เจอเค้า ตอนนี้กลับคิดว่าเหมือนอยากจะเลิกไปเลยด้วยซ้ำ เพราะเค้าอยากจะซัพพอร์ตพ่อแม่เค้าจนเค้าไม่คิดเลยว่าเราจะต้องคิดว่าในแต่ละเดือนต้องหมุนเงินตรงไหนมาเพื่อซื้อนมลูก มาใช้จ่ายในครอบครัว เงิน3,000 บาท สำหรับคนอื่นอาจดูไม่เยอะเพื่อให้พ่อแม่ แต่สำหรับคนที่มันเงินเดือนชักหน้าไม่ถึงหลังมันก็ลำบากพอสมควร
คำถามเราควรจัดการปัญหานี้ยังไงดี
ปัญหาชีวิตคู่ เกิดจากเรื่องการเงินบ้านสามี
แต่งงานเมื่อปี 56 เริ่มชีวิตคู่โดยตัวเองและสามีกู้เงินมาแต่งงาน ซึ่งค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการจัดงานแต่งแล้วสินสอด สามีกู้มาเองและเราก็ช่วยกู้มาซับพอร์ตซื้อของเข้าบ้านสร้างครอบครัว ซึ่งพื้นฐานครอบครัวไม่ได้มีคนซัพพอร์ต หาเองทั้งนั้น
พอแต่งงานเสร็จเงินเหลือจากงานแต่ง(สามีลงทุนทุกอย่างไม่ได้รบกวนพ่อแม่) พ่อแม่สามีบอกเอาไปซื้อลูกวัวเพื่อเลี้ยงให้เราที่พูด ณ ตอนนั้น พอเราเริ่มท้อง พ่อแม่ก่โคนยางพาราที่เป็นที่ดินส่นแบ่งของสามี( อันนี้ยอมรับได้เพราะที่ดินเค้า ) ปากบอกจะแบ่งเงินให้นิดนึง แต่สุดท้ายกลับไม่ให้ (ไม่ได้ว่าอะไรที่ดินเค้า) พอถึงฤดูกาลที่ต้องปลูกใหม่กลับให้เราลงทุนเอง(อันนี้ที่ดินเป็นของเราขึ้นมาทันทีพอจะต้องจ่ายเงินค่าพันธุ์ยางพารา ตอนโค่นได้เงินไม่ช่ายของเรา) เราก่ยอมจ่ายให้เพราะคิดว่าลงทุนเองอนาคตจะได้ผลประโยชน์กลับมาบ้าง
ระยะเวลาผ่านไป จนมาท้องลูกคนที่สอง พ่อแม่สามีก็โค่นยางพาราบนที่ดินที่เป็นส่วนแบ่งของสามี(ในระหว่างนั้นที่ดินยางพาราที่เป็นส่วนแบ่งของสามี เราและสามีไม่เคยได้รับค่าส่วนแบ่งในส่วนยางพารา ก็เข้าใจได้ว่าพ่อแม่เค้าจะได้เอาเงินนั้นไปใช้จ่ายส่วนตัวเค้า) รอบนี้เหมือนเดินโค่นแล้วไม่ได้สามีก็ไม่ได้รับเงินค่าไม้ยางพาราอีกแล้ว แต่รอบนี้ เรายืนยันกับสามีเราว่าหากมีการปลูกยางพารารอบใหม่เราจะไม่ให้ค่าพันธุ์ยางพาราแล้วนะ (เพราะเราเองก็มีภาระค่าใช้จ่ายลูกเยอะอยู่แล้ว) หลังจากโค่นแล้วก่อนหน้านี้แม่สามีเคยบอกขายที่ดินแปลงนึงแล้วพ่อสามีบอกเสียดายอยากให้เราเอาไว้ แต่เราก็บอกไปว่าเรามีภาระหนี้เยอะอยู่แล้ว แต่ละเดือนเงินเดือนที่หักภาระหนี้มันเหลือแค่พอใช้ในครอบครัว เราคงไม่มีเงินไปซื้อหรอก ซึ่งพ่อแม่สามีก่บอกไม่เป็นไร แต่ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่ได้ขาย(ในใจคิดว่าถ้าเราซื้อตอนนั้นคงเป็นแค่การเอาเงินให้พ่อแม่สามีไปสามแสนเปล่าๆโดยที่เราต้องมานั่งผ่อนเงินกู้เองโดยไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆบนที่ดินอีก
จุดที่รู้สึกแย่สุดคือ พ่อแม่สามี ต้องซื้อที่ดินทางเข้าสวนแปลงนึงซึ่งพ่อแม่สามีไม่ได้มีเงินในมือแต่อยากได้ เราก็เข้าใจได้ว่าต้องการทางเข้าออกที่ดินเนื่องจากที่ดินเป็นที่ตาบอด แต่ก่อนจะกู้เงินคุยกันว่าให้ช่วยผ่อนธนาคารกับพี่ชายสามีคนละ1,500-2,000 บาทในแต่ละเดือน แต่พอกู้เสร็จมาเรียกเพิ่มเป็น 3,000 บาทต่อเดือน ซึ่งในทุกวันนี้ในแต่ละเดือนเราเองมีค่าใช้จ่ายมากพออยู่แล้ว ติดลบทุกเดือน ซึ่งเค้าไม่เคยจุนเจือเราเลย เลยรู้สึกเราควรจะจัดการปัญหานี้นังไงดี เพราะสามีเป็นคนที่กตัญญูมาก อยากเอาเงินให้พ่อกับแม่ผ่อนที่ดิน แต่เราเองเป็นคนหมุนเงินและหาเงินมาซัพพอร์ตในครอบครัว(สามีเงินเดือนน้อยกว่าและเราก็สามารถกู้เงินมาง่ายกว่า ทุกวันนี้เราเป็นหนี้เยอะมากเพราะมาซัพพอร์ตครอบครัวตัวเอง เราควรจะกู้เงินมาซัพพอร์ตพ่อแม่สามีอีกหรอ ขนาดแม่เราที่อายุ70ปี ยังไม่เคยเรียกร้องอะไรจากลูกเลย แต่พ่อแม่สามีผู้ไม่เคยจุนเจือเรากลับมาสร้างความไม่สบายใจให้เราเลย เราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เราคิดถูกหรือผิด แต่ตอนนี้เครียดมาก จากปกติ รักสามีคิดว่าขาดเค้าไม่ได้แล้วคิดว่าโชคดีที่เจอเค้า ตอนนี้กลับคิดว่าเหมือนอยากจะเลิกไปเลยด้วยซ้ำ เพราะเค้าอยากจะซัพพอร์ตพ่อแม่เค้าจนเค้าไม่คิดเลยว่าเราจะต้องคิดว่าในแต่ละเดือนต้องหมุนเงินตรงไหนมาเพื่อซื้อนมลูก มาใช้จ่ายในครอบครัว เงิน3,000 บาท สำหรับคนอื่นอาจดูไม่เยอะเพื่อให้พ่อแม่ แต่สำหรับคนที่มันเงินเดือนชักหน้าไม่ถึงหลังมันก็ลำบากพอสมควร
คำถามเราควรจัดการปัญหานี้ยังไงดี