“อัจฉริยะ” คำชื่นชมที่มีไว้ยกย่องหรือสรรเสริญผู้มีความสามารถสูงกว่าคนทั่วไป แสดงถึงความเก่งที่มีพร้อมมาตั้งแต่กำเนิดอันหมายความว่าใครก็ทำตามไม่ได้ จริงเหรอ…?
ทำไมหลายคนยังคงยึดติดกับคำว่าอัจฉริยะ ทำไมหลายคนชอบที่จะเลือกใช้คำนี้ในการชื่นชม และมันดีแล้วจริงหรือหากจะเหมารวมทั้งชีวิตของคนหนึ่งคนด้วยคำเดียวนี้
สำหรับบางคนคำว่าอัจฉริยะมันเป็นคำชื่นชมสูงสุด เป็นเสมือนการยอมรับและยกตนว่าเหนือกว่าคนอื่น ๆ จึงไม่แปลกใจเลยหากจะเห็นคนบางคนที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้คำนี้มาแม้ต้องเหยียบใครขึ้นไปก็ตาม แต่สำหรับบางคนแล้วคำว่าอัจฉริยะนี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับคำดูถูกที่ไม่แม้แต่อยากได้ยิน
กับบางคนที่มองว่าคำนี้เปรียบเสมือนค้อนที่มาทุบทำลายความภาคภูมิใจ ความตั้งใจ ความพยายามที่ผ่านมา และมองว่าอัจฉริยะนั้นไม่มีอยู่จริง
โลกนี้ไม่มีอัจฉริยะ โลกนี้มีแต่คนที่พยายามจนถึงที่สุดเท่านั้น อัจฉริยะที่ไร้ซึ่งการฝึกฝน ไร้ซึ่งการเรียนรู้ ไร้ซึ่งการแสวงหา ก็ไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดาทั่วไป นักกีฬาอัจฉริยะที่ไม่เคยซ้อม ไม่เคยฝึกฝนร่างกาย คิดว่าเขายังจะสามารถเล่นได้อย่างยอดเยี่ยมอยู่หรือเปล่า
กลับกันทำไมคนที่พยายามอย่างเอาเป็นเอาตายจึงถูกตัดสินอย่างลวก ๆ ด้วยคำเดียวว่าอัจฉริยะ คำชื่นชมที่ว่า “เก่งมาก คุณนี่อัจฉริยะจริง ๆ “ บางครั้งมันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกภาคภูมิใจเสมอไป เพราะมันเหมือนกับว่าคนที่ชมนั้นมองเห็นแค่ผลลัพธ์ที่อยู่ตรงหน้า แต่ไม่ได้มองย้อนลึกไปถึงขั้นตอนหรือระหว่างทางกว่าจะมาถึงผลลัพธ์นี้
“เก่งมาก คุณคงจะพยายามมาเยอะกว่าจะสำเร็จ” มันจะดีกว่ามั้ยถ้าหากใช้คำแบบนี้แทน นอกจากการยอมรับในตัวผลงานแล้วคนที่ฟังยังรู้สึกว่าความยากลำบากความพยายามของตัวเองที่ผ่านมาก็ถูกยอมรับไปด้วย
มันทำให้ช่องว่างระหว่างคำว่าอัจฉริยะกับคนธรรมดาหายไป และมันจะเปลี่ยนทัศนคติที่ว่าอัจฉริยะคือคนที่เก่งมาตั้งแต่เกิด คนทั่วไปทำยังไงก็ไม่มีทางตามได้ทัน เปลี่ยนให้มามองกันบนความเป็นจริงของแต่ละคนไป
เพราะหลายคนถูกฝังหัวด้วยคำเหล่านี้จนทำให้ตัวเองเชื่อไปแล้วว่ามันคือความจริง ถูกยัดเยียดความคิดที่ว่าฉันเป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นอัจฉริยะ จะเอาอะไรไปสู้เขาคงไม่มีทาง ผลสุดท้ายก็คือไม่ทำอะไรเลยเพื่อพัฒนาตัวเองขึ้น
แต่ไม่ได้แปลว่าคนที่เอ่ยชมนั้นจะผิดจะพลาดอะไรขนาดนั้น เนื่องจากอาจจะอยากจะชื่นชมและยกย่องด้วยใจจริง อยากจะให้คนฟังรู้สึกมั่นใจ รู้สึกฟูในใจไปด้วยความยินดี
หากจะมองในอีกมุมหลายคนที่เลือกชมว่าอัจฉริยะนั้น อาจจะเป็นเพราะปมลึก ๆ ในใจของตัวเอง ไม่อยากยอมรับว่าอีกฝ่ายนั้นพยายามมามากกว่าตน เขาทุ่มเทในแบบที่ตัวเองทำไม่ได้ เลยออกมาเป็นคำชมซึ่งแฝงความหมายว่าที่คุณทำมันออกมาได้ดีนั่นเพราะคุณเป็นอัจฉริยะ คุณคงไม่ต้องพยามยามอะไรมากหรอก
แล้วคุณล่ะ...มองแบบไหน?
อัจฉริยะ คำ "ชื่นชม" หรือ "ดูถูก"
* กระทู้นี้สามารถใช้งานได้เฉพาะผู้ที่มี Link นี้เท่านั้นค่ะ“อัจฉริยะ” คำชื่นชมที่มีไว้ยกย่องหรือสรรเสริญผู้มีความสามารถสูงกว่าคนทั่วไป แสดงถึงความเก่งที่มีพร้อมมาตั้งแต่กำเนิดอันหมายความว่าใครก็ทำตามไม่ได้ จริงเหรอ…?
ทำไมหลายคนยังคงยึดติดกับคำว่าอัจฉริยะ ทำไมหลายคนชอบที่จะเลือกใช้คำนี้ในการชื่นชม และมันดีแล้วจริงหรือหากจะเหมารวมทั้งชีวิตของคนหนึ่งคนด้วยคำเดียวนี้
สำหรับบางคนคำว่าอัจฉริยะมันเป็นคำชื่นชมสูงสุด เป็นเสมือนการยอมรับและยกตนว่าเหนือกว่าคนอื่น ๆ จึงไม่แปลกใจเลยหากจะเห็นคนบางคนที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้คำนี้มาแม้ต้องเหยียบใครขึ้นไปก็ตาม แต่สำหรับบางคนแล้วคำว่าอัจฉริยะนี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับคำดูถูกที่ไม่แม้แต่อยากได้ยิน
กับบางคนที่มองว่าคำนี้เปรียบเสมือนค้อนที่มาทุบทำลายความภาคภูมิใจ ความตั้งใจ ความพยายามที่ผ่านมา และมองว่าอัจฉริยะนั้นไม่มีอยู่จริง
โลกนี้ไม่มีอัจฉริยะ โลกนี้มีแต่คนที่พยายามจนถึงที่สุดเท่านั้น อัจฉริยะที่ไร้ซึ่งการฝึกฝน ไร้ซึ่งการเรียนรู้ ไร้ซึ่งการแสวงหา ก็ไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดาทั่วไป นักกีฬาอัจฉริยะที่ไม่เคยซ้อม ไม่เคยฝึกฝนร่างกาย คิดว่าเขายังจะสามารถเล่นได้อย่างยอดเยี่ยมอยู่หรือเปล่า
กลับกันทำไมคนที่พยายามอย่างเอาเป็นเอาตายจึงถูกตัดสินอย่างลวก ๆ ด้วยคำเดียวว่าอัจฉริยะ คำชื่นชมที่ว่า “เก่งมาก คุณนี่อัจฉริยะจริง ๆ “ บางครั้งมันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกภาคภูมิใจเสมอไป เพราะมันเหมือนกับว่าคนที่ชมนั้นมองเห็นแค่ผลลัพธ์ที่อยู่ตรงหน้า แต่ไม่ได้มองย้อนลึกไปถึงขั้นตอนหรือระหว่างทางกว่าจะมาถึงผลลัพธ์นี้
“เก่งมาก คุณคงจะพยายามมาเยอะกว่าจะสำเร็จ” มันจะดีกว่ามั้ยถ้าหากใช้คำแบบนี้แทน นอกจากการยอมรับในตัวผลงานแล้วคนที่ฟังยังรู้สึกว่าความยากลำบากความพยายามของตัวเองที่ผ่านมาก็ถูกยอมรับไปด้วย
มันทำให้ช่องว่างระหว่างคำว่าอัจฉริยะกับคนธรรมดาหายไป และมันจะเปลี่ยนทัศนคติที่ว่าอัจฉริยะคือคนที่เก่งมาตั้งแต่เกิด คนทั่วไปทำยังไงก็ไม่มีทางตามได้ทัน เปลี่ยนให้มามองกันบนความเป็นจริงของแต่ละคนไป
เพราะหลายคนถูกฝังหัวด้วยคำเหล่านี้จนทำให้ตัวเองเชื่อไปแล้วว่ามันคือความจริง ถูกยัดเยียดความคิดที่ว่าฉันเป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นอัจฉริยะ จะเอาอะไรไปสู้เขาคงไม่มีทาง ผลสุดท้ายก็คือไม่ทำอะไรเลยเพื่อพัฒนาตัวเองขึ้น
แต่ไม่ได้แปลว่าคนที่เอ่ยชมนั้นจะผิดจะพลาดอะไรขนาดนั้น เนื่องจากอาจจะอยากจะชื่นชมและยกย่องด้วยใจจริง อยากจะให้คนฟังรู้สึกมั่นใจ รู้สึกฟูในใจไปด้วยความยินดี
หากจะมองในอีกมุมหลายคนที่เลือกชมว่าอัจฉริยะนั้น อาจจะเป็นเพราะปมลึก ๆ ในใจของตัวเอง ไม่อยากยอมรับว่าอีกฝ่ายนั้นพยายามมามากกว่าตน เขาทุ่มเทในแบบที่ตัวเองทำไม่ได้ เลยออกมาเป็นคำชมซึ่งแฝงความหมายว่าที่คุณทำมันออกมาได้ดีนั่นเพราะคุณเป็นอัจฉริยะ คุณคงไม่ต้องพยามยามอะไรมากหรอก
แล้วคุณล่ะ...มองแบบไหน?