สถานะไม่มีชื่อเรียก

เราจะขอเล่าประสบการณ์นี้และถามทุกคนว่าเรียกมันว่าอะไร เราได้คุยกับคนนึงมา7เดือน ตลอดระยะเวลา7เดือนนี้เราไม่เคยเจอหน้ากันเลย เขาเป็นคนจังหวัดเดียวกับเรานะคะ แต่เรียนอยู่ที่ต่างจังหวัดเราเลยไม่มีโอกาสได้เจอกัน แรกๆเราคุยกันบทสนทนามันก็ลื่นไหลแฮปปี้ดี ตอนนั้นเราไม่ได้คาดหวังด้วยซ้ำว่าสุดท้ายแล้วเราสองคนจะเป็นอะไรกัน แค่รู้สึกว่าคุยกับเขาแล้วรู้สึกว่าเราอยากเป็นคนที่ดีขึ้น เขามึความเป็นผู้ใหญ่ เขาไม่หวานนะคะ แต่รู้สึกอุ่นใจเวลาคุยกับเขา ช่วงที่เราคุยกันตอนนั้นเป็นช่วงที่มีโควิดเข้ามาแรกๆ ทำให้เขายังไม่ได้กลับไปเรียน เราจึงมีเวลาคุยกัน เขาอาจจะไม่ได้ตอบทั้งวัน อาจจะหายไปทำนู่นทำนี่บ้าง เราก็ไม่ได้รู้สึกอยากจะหายไปไหน ส่วนเขาก็ไม่เคยหายไปไหน เมื่อมีเวลาว่างเขาก็จะทักมาหาเรา ความสัมพันธ์ช่วงแรกๆมันดีมากๆ จนสถานการณ์โควิดเริ่มดีขึ้น เขาก็ได้กลับไปเรียน ซึ่งที่เขาเรียนมันจะต้องเก็บมือถือ ใช้ได้แค่ศุกร์เย็นถึงอาทิตย์เย็น แต่ไม่รู้ทำไมเรากลับตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้คุยกับเขา พอเวลาผ่านมาสักพักทุกอย่างมันก็เริ่มเปลี่ยนไป เราคุยกันน้อยลง เสาร์อาทิตย์ที่เขาได้ใช้มือถือ เขาตอบเราน้อยมากๆ แต่เขาก้ไม่ได้หายไปซะทีเดียว ตลอดระยะเวลาที่คุยกัน เขาไม่เคยบอกว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา ไม่เคยพูดถึงความสัมพันธ์ จนเราสับสนไปหมดว่ามันคืออะไรกันแน่ ทุกวันศุกร์ก่อนที่เขาจะเก็บมือถือทุกครั้งเขาจะบอกให้เราตั้งใจเรียน ดูแลตัวเองดีๆ ส่วนเราก็รอเขาอย่างตั้งใจมาตลอด จนสุดท้าย มีคนนึงเขาเข้ามาในชีวิตเรา ทั้งคำพูดการกระทำเขาชัดเจนมากๆว่าจีบนะ ชอบนะ จนทำให้เราเลือกมี่จะถอยจากเขาแล้วมาคุยจริงจังกับคนที่เข้ามา 

พอถึงเวลาที่เขารู้ว่าเราเริ่มถอยแล้วมีอีกคนแล้ว เขากลับมาทำเหมือนว่าที่ผ่านมาเขามีความรู้สึกดีๆทั้งๆที่เขาไม่เคยแสดงออกให้เรารับรู้เลย เขาบอกว่าให้รักคนนั้นให้เหมือนกับที่เขาให้เรา แล้วสักวันเราจะเข้าใจเอง เรายอมรับว่าเรางงมากๆกับการกระทำของเขา เราเสียใจนะที่เราพยายามอดทนกับความไม่ชัดเจนของเขาได้แค่นี้จริงๆ สุดท้ายแล้วคนเราจะอดทนกับความไม่ชัดเจนได้นานแค่ไหนกัน

เราอยากจะถามทุกคนว่าการที่เขาไม่แสดงออกไม่เคยพูดมันแปลว่าเขาไม่ได้ไม่รู้สึกหรือเปบ่า เขาบอกเราว่าเขาอาจจะเป็นคนแบบนี้ แต่ส่วนตัวเราคิดว่าถ้าเขาอยากมีเราอยู่ในชีวิตจริงๆทำไมเขาไม่ปรับบางอย่างที่สามารถปรับได้โดยที่ไม่เสียความเป้นตะวเอง