เรื่องมีอยู่ว่า ผมอยู่มหาลัยปี 3 ห้องเรียนผมเหลือกัน 10 คน
แบ่งกลุ่มละ 5 คน
ผมจะขอเข้าประเด็นเลยก็คือ
ถ้าเพื่อนในทีมไม่ช่วยงาน
ซึ่งมันเป็นงาน วิจัย
คนหนึ่งบอกไม่สบาย
คนหนึ่งบอกมีธุระ
คนนึงบอกต้องทำงาน
บอกก่อนนะครับว่าที่ผมเรียน
คือเสาร์อาทิตย์
ไม่ได้เจอกันเลย ในวันปกติ
บ้านช่องไกลกันทุกคน
จะเจอกันทีก็วันเรียน
.
พอจะนัดให้มาทำงาน
ก็หาข้ออ้างต่างๆนาๆ
ภาระโยนมาให้ผมหมด
ผมส่งงานไปให้อาจารย์ดู
แล้วแกบอกว่าต้องแก้ตรงนั้นนะตรงนี้นะ
ผมส่งงานที่ต้องแก้ลงไปในไลน์
ไม่มีคนสนใจจะทำ
ผมเหรอทิ้งมันไว้แบบนั้น
.
ไม่สนใจใช่มั้ย
ได้
พอพวกมันติดต่อผม
ทั้ง call ทั้งแชท
ผมไม่อ่าน ไม่ตอบ ไม่รับ
.
ถ้าจะให้เข้าใจง่ายๆ
ผมอยากจะสั่งสอนพวกมันบ้าง
ผู้หญิง ผู้ชาย ผมไม่สนหรอก
ถ้าเอาเปรียบผม ก็ต้องโดนแบบนี้
(คนที่ไม่เคยโดนต่อย ก็ต้องให้ได้รับรู้ถึงการโดนต่อยซะบ้าง)
.
พอถึงวันที่มาเรียน
พวกมันไม่สนใจผมเลย
คือพวกมันไม่คุยกับผม
ไม่มองหน้า
แล้วก็ไปคุยด่าผมกันลับหลัง
.
ผมรู้ว่าเดี๋ยวมันก็ว่าผมไม่รับผิดชอบงาน
แต่มันไม่กล้าพูด
หรือมันไม่อยากพูดก็ไม่รู้นะ
รู้แค่ว่า พอให้รับผิดชอบเอง
ความผิดมาลงที่ผมอีก
โครตเห็นแก่ตัว
.
ทีเพื่อนอีกคนบอกติดธุระ ก็ไม่ไปโกรธกันนะ
อีกคนต้องทำงาน เข้าใจกัน
อีกคนบอกไม่สบาย
แต่มันไม่มีใครเข้าใจผมเลย
งานผมก็มี ก็ต้องทำ ธุระก็มีก็ต้องยกเลิก
ทำงานวิจัยเครียดลงกระเพาะถ่ายเป็นเลือด
อดหลับอดนอนก็ต้องทำ
คิดว่ามีธุรคนเดียว ทำงานคนเดียวรึไง
ป่วยเป็นคนเดียวรึไง
.
เคยขออาจารย์ทำงานเดี่ยว
แกก็บอกให้ทำกลุ่มไปช่วยๆกัน
อาจารย์ไม่เป็นผมไม่เข้าใจ
เคยเรียกมาตักเตือน ก็ทำหูทวนลม
.
ไอ้ครั้นจะตัดชื่อออก
เดี๋ยวก็เครียดมาเคื่องเราอีก
แล้วก็เคยโดนอาจารย์บอกคุณทำงานกลุ่มไม่ใช่เดี่ยว
ที่คุณเจอคุณต้องรับมือกับมันให้ได้
พอออกนอกห้องเรียนก็ไปจับกลุ่มนินทากันกับอีกกลุ่ม
ด่าแต่เรื่องผมนี่ละ
เพราะผมรู้นิสัยเพื่อนผมดี
ว่าพวกนี้มันนิสัยไม่สนคนอื่น
คุยแต่กับเพื่อนสนิท
.
พวกมันไม่นับว่าผมเป็นเพื่อนด้วยซ้ำ
ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้น่าจะออกไปตั้งนานแล้ว
ไม่อยากเจอพวกเห็นแก่ตัวแบบนี้
.
แต่ผมคิดในใจว่า
คนเราจะเอาแต่หนีไม่ได้
ต้องเผชิญกับโลกแห่งความจริง
ปัญหาทุกคนก็ต้องเจอ
ถ้าปัญหาเราไม่หามัน
เดี๋ยวมันก็มาหาเราเอง
.
เจอเร็วเจอช้า
ยังไงเราก็ต้องมีวิธีแก้ไข
.
แต่ปัญหาที่ผมเจอตอนนี้
ผมอยากรู้แค่ว่า
ผมผิดที่ไม่มีความเป็นผู้นำ
ไม่มีความรับผิดชอบจริงๆรึเปล่า
หัวหน้าทีมพวกนั้นก็โยนมาให้ผมรับผิดชอบ
ทำไมละ หัวหน้าต้องมีหน้าที่เสียสละเหรอ
.
ทำไมหรือผมจูงใจน้อยไปหรือยังไง
ทั้งบอกเดี๋ยวจะพาไปเที่ยว
เดี๋ยวจะพาไปเลี้ยงบุฟเฟ่
ก็ยังไม่กระตือลือล้นกัน
.
แต่ถ้าเกิดงานผ่าน
ก็สนใจแต่ของฟรี
เกิดเป็นคน อย่าเอาเปรียบคน
อยากจะพูดคำนี้ใส่หน้าแบบตรงๆ
.
แล้วถ้าพวกมันผิด
จะผิดอะไรได้
คือเพื่อนในห้องผมไม่ค่อยจะสนใจใครเท่าไหร่
ผมจะเน้นงานเป็นหลัก
ใครไม่มีประโยชน์ผมไม่สน
.
พอออกนอกห้อง
ก็ไปนินทาชาวบ้าน
ด่าคนอื่นไปทั่ว
หน้าไหว้หลังหลอก
แบบเห็นได้ชัด
.
ทั้งหวงวิชาไม่สอนเพื่อนบอกไม่รู้พอคะแนนออกได้ top
ทั้งขี้โกหกบอกหน่วยกิตต้องจ่ายเป็นหมื่นให้น้าส่งเงินมาเป็นแสน
ยังมีอีกหลายพฤติกรรมชั่วๆของเพื่อนๆกลุ่มนี้
.
อะไรที่ผมช่วยได้ก็อยากช่วย
แต่เล่นโยนภาระมาทั้งหมดแบบนี้
.
พอกูทิ้งงานมั้ง
มาโกรธgu อีก
.
ผมผิดมั้ยครับแบบนี้
.
ขอคำตอบที่มีเหตุมีผลหน่อยครับ
ผมเป็นคนผิดรึเปล่า?
แบ่งกลุ่มละ 5 คน
ผมจะขอเข้าประเด็นเลยก็คือ
ถ้าเพื่อนในทีมไม่ช่วยงาน
ซึ่งมันเป็นงาน วิจัย
คนหนึ่งบอกไม่สบาย
คนหนึ่งบอกมีธุระ
คนนึงบอกต้องทำงาน
บอกก่อนนะครับว่าที่ผมเรียน
คือเสาร์อาทิตย์
ไม่ได้เจอกันเลย ในวันปกติ
บ้านช่องไกลกันทุกคน
จะเจอกันทีก็วันเรียน
.
พอจะนัดให้มาทำงาน
ก็หาข้ออ้างต่างๆนาๆ
ภาระโยนมาให้ผมหมด
ผมส่งงานไปให้อาจารย์ดู
แล้วแกบอกว่าต้องแก้ตรงนั้นนะตรงนี้นะ
ผมส่งงานที่ต้องแก้ลงไปในไลน์
ไม่มีคนสนใจจะทำ
ผมเหรอทิ้งมันไว้แบบนั้น
.
ไม่สนใจใช่มั้ย
ได้
พอพวกมันติดต่อผม
ทั้ง call ทั้งแชท
ผมไม่อ่าน ไม่ตอบ ไม่รับ
.
ถ้าจะให้เข้าใจง่ายๆ
ผมอยากจะสั่งสอนพวกมันบ้าง
ผู้หญิง ผู้ชาย ผมไม่สนหรอก
ถ้าเอาเปรียบผม ก็ต้องโดนแบบนี้
(คนที่ไม่เคยโดนต่อย ก็ต้องให้ได้รับรู้ถึงการโดนต่อยซะบ้าง)
.
พอถึงวันที่มาเรียน
พวกมันไม่สนใจผมเลย
คือพวกมันไม่คุยกับผม
ไม่มองหน้า
แล้วก็ไปคุยด่าผมกันลับหลัง
.
ผมรู้ว่าเดี๋ยวมันก็ว่าผมไม่รับผิดชอบงาน
แต่มันไม่กล้าพูด
หรือมันไม่อยากพูดก็ไม่รู้นะ
รู้แค่ว่า พอให้รับผิดชอบเอง
ความผิดมาลงที่ผมอีก
โครตเห็นแก่ตัว
.
ทีเพื่อนอีกคนบอกติดธุระ ก็ไม่ไปโกรธกันนะ
อีกคนต้องทำงาน เข้าใจกัน
อีกคนบอกไม่สบาย
แต่มันไม่มีใครเข้าใจผมเลย
งานผมก็มี ก็ต้องทำ ธุระก็มีก็ต้องยกเลิก
ทำงานวิจัยเครียดลงกระเพาะถ่ายเป็นเลือด
อดหลับอดนอนก็ต้องทำ
คิดว่ามีธุรคนเดียว ทำงานคนเดียวรึไง
ป่วยเป็นคนเดียวรึไง
.
เคยขออาจารย์ทำงานเดี่ยว
แกก็บอกให้ทำกลุ่มไปช่วยๆกัน
อาจารย์ไม่เป็นผมไม่เข้าใจ
เคยเรียกมาตักเตือน ก็ทำหูทวนลม
.
ไอ้ครั้นจะตัดชื่อออก
เดี๋ยวก็เครียดมาเคื่องเราอีก
แล้วก็เคยโดนอาจารย์บอกคุณทำงานกลุ่มไม่ใช่เดี่ยว
ที่คุณเจอคุณต้องรับมือกับมันให้ได้
พอออกนอกห้องเรียนก็ไปจับกลุ่มนินทากันกับอีกกลุ่ม
ด่าแต่เรื่องผมนี่ละ
เพราะผมรู้นิสัยเพื่อนผมดี
ว่าพวกนี้มันนิสัยไม่สนคนอื่น
คุยแต่กับเพื่อนสนิท
.
พวกมันไม่นับว่าผมเป็นเพื่อนด้วยซ้ำ
ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้น่าจะออกไปตั้งนานแล้ว
ไม่อยากเจอพวกเห็นแก่ตัวแบบนี้
.
แต่ผมคิดในใจว่า
คนเราจะเอาแต่หนีไม่ได้
ต้องเผชิญกับโลกแห่งความจริง
ปัญหาทุกคนก็ต้องเจอ
ถ้าปัญหาเราไม่หามัน
เดี๋ยวมันก็มาหาเราเอง
.
เจอเร็วเจอช้า
ยังไงเราก็ต้องมีวิธีแก้ไข
.
แต่ปัญหาที่ผมเจอตอนนี้
ผมอยากรู้แค่ว่า
ผมผิดที่ไม่มีความเป็นผู้นำ
ไม่มีความรับผิดชอบจริงๆรึเปล่า
หัวหน้าทีมพวกนั้นก็โยนมาให้ผมรับผิดชอบ
ทำไมละ หัวหน้าต้องมีหน้าที่เสียสละเหรอ
.
ทำไมหรือผมจูงใจน้อยไปหรือยังไง
ทั้งบอกเดี๋ยวจะพาไปเที่ยว
เดี๋ยวจะพาไปเลี้ยงบุฟเฟ่
ก็ยังไม่กระตือลือล้นกัน
.
แต่ถ้าเกิดงานผ่าน
ก็สนใจแต่ของฟรี
เกิดเป็นคน อย่าเอาเปรียบคน
อยากจะพูดคำนี้ใส่หน้าแบบตรงๆ
.
แล้วถ้าพวกมันผิด
จะผิดอะไรได้
คือเพื่อนในห้องผมไม่ค่อยจะสนใจใครเท่าไหร่
ผมจะเน้นงานเป็นหลัก
ใครไม่มีประโยชน์ผมไม่สน
.
พอออกนอกห้อง
ก็ไปนินทาชาวบ้าน
ด่าคนอื่นไปทั่ว
หน้าไหว้หลังหลอก
แบบเห็นได้ชัด
.
ทั้งหวงวิชาไม่สอนเพื่อนบอกไม่รู้พอคะแนนออกได้ top
ทั้งขี้โกหกบอกหน่วยกิตต้องจ่ายเป็นหมื่นให้น้าส่งเงินมาเป็นแสน
ยังมีอีกหลายพฤติกรรมชั่วๆของเพื่อนๆกลุ่มนี้
.
อะไรที่ผมช่วยได้ก็อยากช่วย
แต่เล่นโยนภาระมาทั้งหมดแบบนี้
.
พอกูทิ้งงานมั้ง
มาโกรธgu อีก
.
ผมผิดมั้ยครับแบบนี้
.
ขอคำตอบที่มีเหตุมีผลหน่อยครับ