คือ ได้ดูข่าวช่อง PPTV แล้วเขากำลังออกกฏหมายใหม่ เพื่อรวมข้าราชการกับพนักงานมหาวิทยาลัยเข้าด้วยกัน
แล้วมีกลุ่มอาจารย์ที่คัดค้านในบางมาตรา คือ มาตราที่ว่าต้องทำตำแหน่งวิชาการ คือ ผศ. รศ. และ ศ.
ถ้าทำไม่ได้ตามกำหนดระยะเวลาก็ต้องโดนให้ออกจากราชการ
อาจารย์กลุ่มดังกล่าว จึงพยายามคัดค้านไม่ให้ใส่มาตรานี้ออกมา เพราะกลัวจะต้องออกจากราชการ ถ้าทำตำแหน่งวิชาการไม่ได้ตามกำหนดเวลา

คำถามคือ อาจารย์มหาวิทยาลัยถือเป็นมันสมองของชาติไม่ใช่หรือ จะเป็นอาจารย์ได้ก็ต้องฉลาดกว่าคนอื่นๆ จึงจะไปสอนคนได้
ทีเงินเดือนจะให้เพิ่มเอาๆ แต่แค่ทำตำแหน่งวิชาการ เพื่อเป็นเครื่องการันตีอย่างหนึ่งว่าคุณมีผลงาน กลับไม่อยากทำ
บางคนใช้หนังสือเล่มเดียวสอนตลอดชีวิต ไม่มีการคิดค้นอะไรใหม่ๆ หรือมีความก้าวหน้าใดๆมาสอนเด็ก
แล้วการศึกษามันจะก้าวหน้าได้ไงคะ
บางคนบอกว่า คนเก่งๆบางคนเขาก็ไม่ขอตำแหน่งวิชาการกัน แต่เขามีผลงาน เพียงแต่เขาไม่อยากขอเอง
เราคงไม่เถียงนะคะ ว่ามีคนประเภทนั้นอยู่จริง
แต่ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยเอาตัวเองไปผูกกับ ranking ต่างๆ ที่มีการประเมินผลจากบทความวิจัยในวารสารวิชาการระดับชาติและนานาชาติ
ดังนั้น จึงเป็นหน้าที่ของอาจารย์ที่ต้องทำวิจัย เพื่อเขียนบทความส่งวารสารต่างๆเหล่านี้ (แล้วนำบทความเหล่านี้ไปขอตำแหน่งวิชาการ)

แต่นี่มีข่าวว่า อาจารย์มหาวิทยาลัยกลัวจะไม่มั่นคง เพราะไม่ได้ตำแหน่งวิชาการ แปลว่า คุณไม่คิดที่จะทำงานวิจัย ไม่คิดจะมีผลงานวิชาการอะไรใหม่ๆ
แต่คุณอยากได้เงินเดือนสูงๆแพงๆ อันมาจากภาษีประชาชนทั้งนั้น
ไม่คิดว่าเอาเปรียบชาติเกินไปหรือคะ