คนกลอนรำพัน

แห่งดวงอาทิตย์ยามเช้าฉันมองเห็นเสียงกระซิบของฟ้าแสงสีทองที่แทรกซึมรอยหม่นของเมฆราวกับมืออ่อนโยนของวันใหม่ลูบไล้ผืนดินให้ตื่นจากความเงียบงันทุ่งหญ้าอันแห้งผากยืนเฝ้ามองขอบฟ้าเหมือนผู้รอคอยไม่ว่าคืนจะยา

https://www.youtube.com/watch?v=Uch5IKBjVPwhttps://www.youtube.com/watch?v=Uch5IKBjVPw . 00.25 น..๏ เดือนเพ็ญ เด่นกระจ่าง กลางท้องฟ้าสุมฟางหญ้า หน้าหนาว เฝ้ามองหาเพื่อนคู่ทุกข์ คู่ยาก ตรากตร

https://www.youtube.com/watch?v=Uch5IKBjVPwhttps://www.youtube.com/watch?v=Uch5IKBjVPw . 00.25 น..๏ เดือนเพ็ญ เด่นกระจ่าง กลางท้องฟ้าสุมฟางหญ้า หน้าหนาว เฝ้ามองหาเพื่อนคู่ทุกข์ คู่ยาก ตรากตร

ดวงบุหลันขวัญฟ้าจารวี ร่ายวลีวาบไหวดั่งไฟฝัน เห่บทตอนอ้อนคำมาจำนรรจ์ กานท์กลอนกลั่นสรรสร้อยถ้อยหลั่งริน จะกอบเมฆม่านฟ้ามาประดิษฐ์ เนรมิตสกาวหาวห้วงศิลป์ โปรยน้ำค้างต่างเพชรพลอยไพลิน เบื้องบุรินทร์ถวิ

วัยเด็กนั้นฉันวิ่งล้มนอนกลิ้ง โลกทั้งสิ่งยังเล็กดั่งสนามหญ้า จับจักจั่น วิ่งไล่ลม พรมเวลา ฟ้าก็ว่ากว้างใหญ่ให้เราเล่น ขีดเส้นดินเป็นบ้านตามความฝัน เอียงแก้มยันรับแดดอุ่นละมุนเห็น เสียงหัวเราะปลิวไกลไ

รินร่ายพจน์บทกลอนอักษรรักร้อยสลักปักลงส่งคำขานว่าใครหนึ่งคิดถึงรำพึงกานท์จากวันวานผ่านเผยเอื้อนเอ่ยมา ลืมหรือยังอักษรกลอนคนเศร้าที่เคยเคล้าครวญคำเพรียกพร่ำหาว่ารักเอยเฉลยพร่ำรำพันพาคำนึงอยู่ทุกครามิลา

ฝากลมส่งไลน์ น้ำปลายเขื่อนหยาดสุดท้ายซับชายทุ่ง ทุกโค้งคุ้งเหือดหายอาลัยหา ดอกจานช่อสุดท้ายใกล้อำลา ลมพลิ้วพาลาก้านซบคันคลอง ลูกยางนาปลิวคว้างไปทางไหน ดอกหญ้าไหวลมลู่พรูละล่อง ซังข้าวเกรียมต้องเคียว

หมอกบางขาวลอยเหนือทุ่งแสงแรกของวันเลียผิวข้าวอ่อนเสียงระฆังวัดไกลพาใจฉันกลับไปสู่ความเงียบขณะที่เสียงควายลากไถยังเป็นบทสวดของผืนดิน ฉันเคยนั่งฟังเสียงลมผ่านรวงข้าวเหมือนฟังคำสอนของฤๅษีในถ้ำหิมาลัยแต่แ