"เหงา"

เธอใช่ไหม...มอบกลิ่นอายของความสุข มาปลอบปลุกความหวังอยู่เคียงข้าง ปันอวลไอไมตรีแผ่จางจาง แตะสัมผัสอย่างถนอมพร้อมเมตตา เธอใช่ไหม...พาใจมุ่งสู่ฟ้ากว้าง บอกกลางทางว่าอาทรและห่วงหา ส่งความรักสลักห้วงดวงอ

ก็ได้แต่ ลอบมอง เธอห่างห่าง ใจมันว่าง อยากคว้าไว้ เสียเดี๋ยวนี้ ก็คิดถึง มันถึงคิด ทุกนาที ใจที่มี ความหวัง รั้งให้รอ ก็ได้แค่ หลับตา ระลึกภาพ ใจซึมซาบ ได้บ้าง ลางใจขอ ก็อยากรัก จึงหมายนัก ไม่ยักพอ ใ

อย่างน้อย ฉันก็ให้หัวใจรับใช้เธอ ใช้หยดน้ำตา ละลายความเหงา เวลาคิดถึงเธอ เพียงเพราะรัก เหนือเหตุผลอื่นใด...

*ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ …เราพบกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน เธอได้จำมันไว้ด้วยใช่ไหม ฉันไม่ลืมถึงจะผ่านนานเพียงใด แล้วเธอล่ะ เธอนึกได้รึยัง …ได้กุมมือคราวนั้นเป็นครั้งแรก

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด

แสงสุดท้ายคล้อยต่ำค่ำใกล้เร้น ลมเย็นเล่นริ้วน้ำระยับฝัน คลื่นกระทบไม้เก่าดังรำพัน บ้านตรงนั้นนิ่งเงียบเยียบทั้งเรือน เถาวัลย์เลื้อยคลุมชายชายคาเก่า เหมือนโอบเงาอดีตไว้ไม่เลือน หน้าต่างปิดแง้มค้างกลาง

. ปลายทางฝันฉันนั้นยังเป็นเธอ ยังรักอยู่เสมอไม่เคยเลือนหาย กี่หมอกหนาวเหงาลึกแทบขาดใจ ล่วงเลยเวลาหลับไหลยังเพ้อรำพัน อีกฝั่งของพระจันทร์ ตอนนี้ทางนั้นเหงาบ้างหรือเปล่า ฝากจันทร์ถามข่าวใจ ของคนอยู่