ตั้งแต่เธอ เดินออก นอกหัวใจ เหมือนสายน้ำ ไหลไป ไม่คืนหวน ใจฉันถูก ความเหงา เข้ารบกวน และเชิญชวน ให้หยาด น้ำตาริน ไม่รู้เธอ อยู่ไหน ใต้แผ่นฟ้า รู้ไหมว่า ใครเขา เฝ้าถวิล ฟังเพลงเดิม เติมน้ำตา เป็นอาจิณ

น้ำใสใส ไหลล่วง ออกจากตา ฉันเรยหยิบ ปากกา จากกระเป๋า มาขีดเขียน เรียงร้อย เป็นกลอนเศร้า เพื่อคลายเหงา คลายเศร้า วังเวงใจ ฉันเริ่มเพ้อ เริ่มรำพัน ถึงคนรัก สุดจะหัก ใจห้าม ให้นึกถึง นั่งระทม หัวใจ เฝ้า

ไม่รู้ว่า พรุ่งนี้ ดีหรือร้าย ดาวบนฟ้า จะหาย ไปหรือเปล่า แต่มีเธอ ข้างกัน ช่วยบรรเทา คำว่าเหงา ที่ฉัน นั้นเคยมี ขอสัญญา จากนี้ จนนิรันดร์ รักของฉัน มอบให้ หมดใจนี้ ให้รู้สึก เสมอ เธอโชคดี ​ที่ได้มี

อีกมุมหนึ่ง ความรู้สึกของคนที่ถูกรัก หลุมที่เธอตกมารัก Love That Never Saw Me แต่งโดย กวีขี่มอไซค์ https://www.youtube.com/watch?v=_-8cJqiMCPY เธอเข้ามา แล้วบอกว่า ตกหลุม..รักฉัน พร่ำรำพัน วาดฝัน ภา

​แม้ใจเธอ ไม่มี ที่ให้ฉัน ไม่มีวัน ที่ได้ อยู่ในแสง แต่ยังรัก ภักดี มิเปลี่ยนแปลง เป็นลมแรง พัดใต้ปีก ของคนดี วันที่รอย ยิ้มนั้น มันจางหาย ฉันยังอยู่ ข้างกาย มิหน่ายหนี คอยปลอบโยน ดั่งลม พรมฤดี ให้

หากพรุ่งนี้ต้องปรับรับความเศร้า เหงา....แผ่กว้างรานรุกทุกที่ ระหว่าง น้ำใจกับไมตรี มอง...ทุกสี..ดำสนิทนิจนิรันคร์ ทุกย่างก้าว ล่วงล้ำ...ลำนำรัก เหงา....จมปลักท่ามกลางความเพ้อฝัน สัมผัสสำนึก รู้สึกพลั