"เหงา"

น้ำใสใส ไหลล่วง ออกจากตา ฉันเรยหยิบ ปากกา จากกระเป๋า มาขีดเขียน เรียงร้อย เป็นกลอนเศร้า เพื่อคลายเหงา คลายเศร้า วังเวงใจ ฉันเริ่มเพ้อ เริ่มรำพัน ถึงคนรัก สุดจะหัก ใจห้าม ให้นึกถึง นั่งระทม หัวใจ เฝ้า

ฉันก่อสร้างปราสาทจากกองทราย ด้วยมั่นหมายจะให้เป็นปราสาทหิน ใช้แรงกายหยาดเหงื่อที่โรยริน ใช้จนสิ้นวันเวลาผ่านพ้นไป จนกองทรายก่อตัวเป็นปราสาท เด่นผงาดงดงามพร่างไสว ยืนหยัดมั่นดั่งหินผาตระหง่านไกล ฉันภู

ตั้งแต่เธอ เดินออก นอกหัวใจ เหมือนสายน้ำ ไหลไป ไม่คืนหวน ใจฉันถูก ความเหงา เข้ารบกวน และเชิญชวน ให้หยาด น้ำตาริน ไม่รู้เธอ อยู่ไหน ใต้แผ่นฟ้า รู้ไหมว่า ใครเขา เฝ้าถวิล ฟังเพลงเดิม เติมน้ำตา เป็นอาจิณ

หากพรุ่งนี้ต้องปรับรับความเศร้า เหงา....แผ่กว้างรานรุกทุกที่ ระหว่าง น้ำใจกับไมตรี มอง...ทุกสี..ดำสนิทนิจนิรันคร์ ทุกย่างก้าว ล่วงล้ำ...ลำนำรัก เหงา....จมปลักท่ามกลางความเพ้อฝัน สัมผัสสำนึก รู้สึกพลั

ยามราตรี ดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลับ ความเงียบงัน เยือกเย็นยากทานไหว ความคิดถึง ท่วมท้นเกินบรรยาย น้ำตาไหล รินรดหมอนเปียกปอน ภาพอดีต หวนคืนมาหลอกหลอน ความทรงจำ ย้ำเตือนให้ใจสั่น ความรักเรา จบลงอย่าง

อีกมุมหนึ่ง ความรู้สึกของคนที่ถูกรัก หลุมที่เธอตกมารัก Love That Never Saw Me แต่งโดย กวีขี่มอไซค์ https://www.youtube.com/watch?v=_-8cJqiMCPY เธอเข้ามา แล้วบอกว่า ตกหลุม..รักฉัน พร่ำรำพัน วาดฝัน ภา