เรื่องนี้มันตลกหรือว่ายังไงกันแน่คะ

เรื่องนี้ไม่ใช่การรีวิวนะคะเเต่เป็นเรื่องจริงของเด็กนักเรียนคนนึงที่ได้ทำการเข้าค่ายในบ่อแสนวิลล่าค่ะเพราะฉะนั้นถ้าเกิดว่าได้ยินความคิดเห็นของหนูที่ผิดปกติแล้วเนี่ยก็ขอบอกเลยนะคะว่ามันไม่ใช่การรีวิว ย้ำค่ะไม่ใช่การรีวิวและย้ำค่ะไม่ใช่การรีวิวอีกเช่นเคยถ้าเกิดว่าจะเอามานั่งอ่านเพราะว่าอยากรู้ว่าวิลล่าเป็นยังไงก็ขอให้โยนทิ้งไปได้เลยนะคะเพราะว่าตอนนี้เนี่ยหนูก็แค่จะมาเล่าว่าหนูเจออะไรบ้างระหว่างที่กำลังเข้าค่ายอยู่ค่ะ

มันเป็นช่วงเวลาประมาณเช้าตรู่น่าจะประมาณตอน 7:00 น ได้หนูได้มาถึงบ่อแสนวิลล่าพร้อมกับเพื่อนๆอีกหลายคณะเลยล่ะค่ะเพื่อนหนูทุกคนเขาดีใจมากเพราะว่าการเดินทางเนี่ยต้องใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงเศษๆด้วยซ้ำหลังจากที่ได้มาถึงแล้วคุณครูก็ให้พวกเราไปตรวจอุณหภูมิแล้วก็ฆ่าเชื้อด้วยแอลกอฮอล์ค่ะหลังจากที่ผ่านการฆ่าเชื้อด้วยแอลกอฮอล์แล้วคุณครูก็ให้พวกเราเข้าไปในห้องประชุมหรือง่ายๆก็คือห้องนิเทศจากนั้นก็เริ่มมีวิทยากรมาอธิบายแล้วก็ให้ความรู้ต่างๆนานาเกี่ยวกับด้านดาราศาสตร์ค่ะอันนี้ขอข้ามนะคะเพราะว่าแกพูดยาวมากแล้วก็มีกิจกรรมต่างๆด้วยซึ่งหนูเองก็ทำกิจกรรมทุกอันหมดแล้วแต่ว่าหนูไม่ได้ของขวัญสักอันหนึ่งเนื่องจาก IQ หนูไม่ถึง555ก็คือตอบคำถามไม่ได้สักอันนึงอ่ะค่ะTT ระหว่างนั้นพ่อหนูกลับไปถึงที่ห้องปุ๊บหนูได้อยู่กับเพื่อน 2 คนค่ะรวมกันก็เป็น 3 เพื่อนในห้องหนูเนี่ยไม่มีใครอยากจะนอนด้วยกันกับหนูเลยรู้ไหมคะว่าทำไม?เพราะหนูเป็นคนชอบกอดค่ะหนูชอบกอดเพื่อนๆมาเลยโดยตลอดนะคะก่อนว่าทุกคนทั้งห้องแล้วค่ะกอดกอดกอดกอดอยู่อย่างนั้นล่ะค่ะเพื่อนบางคนเขารำคาญค่ะแต่หนูก็ยังกอดไปเรื่อยๆ ครั้งนี้ก็เช่นกันค่ะหนูก็เลยต้องออกไปนอนอยู่คนเดียวค่ะมันเหมือนกับว่าโดนเพื่อน 2 คนถีบผลักไสไล่ส่งไปเพราะว่าเพื่อน 2 คนนี้ไม่อยากให้หนูมาก่ายตอนนอนค่ะ สุดท้ายหนูก็เลยต้องนอนเตียงเดี่ยวเพื่อน 2 คนนั้นก็ต้องนอนเตียงคู่ โอ้ยโอ้ย!อิจฉาเป็นบ้า! หลังจากแจกแจงหน้าที่กันเสร็จปุ๊บพวกเราก็กลับไปที่ตรงลานด้านหน้าของวิลล่าเลยค่ะ คุณครูก็ตั้งกล้องโทรทรรศน์เอาไว้แล้ว แล้วคุณครูก็เริ่มอธิบายถึงเรื่องต่างๆค่ะแต่ว่าในระหว่างที่อธิบายนั้นก็เริ่มมีอะไรผิดปกติค่ะซึ่งหนูขอสมมติชื่อหนูแล้วกันนะคะ หนูชื่อ A ค่ะ
จู่ๆขณะที่ครูกำลังอธิบายวิธีการใช้งานกล้องโทรทรรศน์ให้ไม่หักหรือพังเพราะไม่งั้นคุณครูก็จะไปเก็บค่าเสียหายเนื่องจากรุ่นพี่ปีก่อนก่อนก็เคยทำพังไปแล้วหลายคน เพื่อนๆจากแถวข้างๆสุดก็เอาแต่คุยกันเสียงดังแล้วก็พูดเกี่ยวกับชื่อของหนูประมาณว่าเธอชอบAใช่ไหม เเล้วก็มีการเเซวเล่น ส่วนหนูแล้วหรอ......หันหน้าไปมองคนกลุ่มนั้นด้วยสีหน้าประมาณว่าตูอยู่ข้างๆพวกเอ็งนะ ให้เกียรติกันบ้าง จากนั้นไม่นานก็มีเสียงตะโกนดังๆที่เป็นของผู้หญิงว่าเราไม่ได้ชอบAนะ!!!!!ซึ่งการตอบกลับนั่นเป็นเสียงประมาณว่าซึนๆ......จากนั้นเพื่อนๆก็เริ่มตกใจแล้วก็หากันว่าใครคือเอจนกระทั่งมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมาว่าAอยู่ไหน?บางคนก็พูดกันว่าAเป็นใคร?หนูเลยยกมือขึ้นเพราะว่าหนูเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาคุยอะไรกันเนื่องจากหนูเองก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ก็อยากรู้อยู่ดี จากนั้นเพื่อนๆก็เริ่มทำหน้าตกใจเหมือนเห็นผีเพราะว่าหนูอยู่ใกล้แถวเขามากห่างกันอยู่แค่สองแถวเองขออธิบายก่อนนะคะว่าหนูเนี่ยไม่ได้มากับเพื่อนเเค่ห้องเดียวหนูมากับเพื่อนประมาณ2 ห้องค่ะเนื่องจากหนูเป็นเด็กอยู่ห้องโครงการ smt ซึ่งเขาก็แบ่งเข้าโครงการ smt เป็นห้องโครงการวิทย์และคณิตค่ะ หลังจากนั้นที่ทุกคนทำท่าสับสนอลหม่านหลังจากที่เห็นหนูอยู่ข้างๆแต่ว่าหนูเองก็ยังคงทำหน้างงๆอยู่เพราะว่าหนูงงจริงๆนะคะว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไรหนูพยายามหันไปมองว่าต้นเสียงผู้หญิงคนนั้นมาจากไหนเพราะว่าหนูเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครทำให้หนูกลายเป็นคนที่ถูกถามอยู่ขนาดนี้ แต่ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรพูดขึ้นต่อเพราะว่าหลังจากนั้นคุณครูก็รีบหันมาแล้วก็บอกว่า"เฮ้ย!ไอ้พวกนี้เสียงดังเกินไปแล้วนะให้เกียรติวิทยากรกันบ้างสิ!"จากนั้นแถวข้างๆสุดของหนูก็ถูกไล่ให้ลงไปอยู่ด้านหลังสุดเลย เมื่อจบทั้งการอธิบายถึงวิธีการใช้งานกล้องเสร็จแล้วคุณครูก็ให้เด็กเริ่มปฏิบัติจริงโดยการไปสงขลาดาวอังคารดาวพฤหัสบดีดาวเสาร์แล้วก็ดวงจันทร์ค่ะซึ่งดูได้แค่ดวงจันทร์เพราะว่าหนูโดนเพื่อนแซงคิวทุกคนเลยไม่รู้มันเป็นอะไรมันอยากจะแซงคิวกันมากนักหนาฮะ!!!ขนาดหนูรอเป็นชาติยังต้องมานั่งรอไอ้พวกนี้เเซงคิวอีก!!!!ห้วย!!!!ตอนนั้นหนูหัวร้อนมากเลยค่ะ หนูเลยไปหาเพื่อนกอดเมื่อหนูไปเจอเพื่อนที่เขายอมให้หนูกอดแล้วหนูก็เลยรีบเข้าไปกอดเขาเลยค่ะแล้วก็บอกว่าคอยอยู่ตรงนี้สักพักนึงนะ เพื่อนหนูก็เลยเริ่มลูบหัวแล้วก็พูดว่า my baby girl จากนั้นก็จุ๊บหน้าผากหนูหนูนี่ช็อคไปเลยแล้วหนูก็เริ่มกินแล้วก็ทำตัวแข็งๆเพราะเจ้าตัวเป็นผู้หญิงแล้วก็ดูเหมือนกับว่าจะลืมตัวลืมใจไปแล้วด้วยว่ามีคนที่แอบชอบอยู่พ่อหนูคิดปุ๊ปเจ้าตัวไม่ได้รู้สึกอะไรก็ยังคงยืนยิ้มหน้าเหมือนอาเบะอยู่อย่างนั้นแหละหนูก็เลยพูดต่อไปว่าสยองแล้วหลังจากนั้นก็ทำตัวพองเหมือนแมวที่เจอผีเพราะเจ้าตัวรู้สึกตัวก็เลยรีบผลักหนูออกไปแต่ว่าหนูก็เกือบที่จะไปชนกับกล้องโทรทรรศน์โชคดีที่หนูเคยเรียนศิลปะป้องกันตัวหนูก็เลยต้องใช้ขาดันเอาไว้ได้ทันหนูก็เลยไม่ลงไปทับกล้อง ถ้าหนูไปทำกล้องนะแค่คิดว่ากล้องมันราคาเท่าไหร่หนูก็น้ำตาแทบจะตกแล้วถือว่าโชคดีไปค่ะ เหตุการณ์มันก็ทำให้หนูสยองไปได้อีกหลายวันเลยล่ะ จบ.....

แค่นี้ล่ะค่ะไม่มีอะไรจะเล่าแล้วถ้าเกิดว่าเราไปมากกว่านี้เดี๋ยวเพื่อนๆก็จะบอกว่าทำไมมันเข้าแต่เรื่องความรักมันเหมือนกับว่ามีคนพยายามที่จะให้หนูเข้าเรื่องความรักตลอดไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมรุ่นนี้เป็นยังไงแค่นี้ล่ะค่ะ

แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  เรื่องสั้น ชีวิตวัยรุ่น เพื่อนวัยเรียน
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่