ขับรถเที่ยวยาว ๆ จากหาดใหญ่ ถึง เขาใหญ่

ทำงานมาเหนื่อยมาทั้งปี  อยากขอบคุณร่างกาย  อยากขอบคุณหัวใจ  ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขและอยู่เคียงข้างกันตลอดมา  
เอาว่ะ  จัดทริปเล็ก ๆ เป็นของขวัญให้หน่อยแล้วกัน  ขอแบบไปเรื่อยๆ  ชิวๆ  เหนื่อยตรงไหน  ก็พักตรงนั้น  หิวตรงไหน  
ก็จอดกินกันตรงนั้น  ชิลล์ไปหน่อยไหม  มันก็ดีนะ  งั้นก็...ตกลงตามนี้
            แต่...ชีวิต  จะต้องมีแผน  ทำอะไรต้องมีแผนเสมอ  เอาเป็นว่า  ลองคิดแผนเที่ยวเล่น ๆ ดีกว่า  ใช้เวลาสัก 1 สัปดาห์กำลังดี  
ขอปรึกษากับที่ปรึกษาส่วนตัวสักแปบ.......

จุด Start ของทริป  เริ่มขึ้นวันที่ 13 ม.ค.61  ที่...หาดใหญ่  
            มองดูเข็มไมล์ของคู่ซี้เพื่อนยาก  ผู้ที่จะพาเราไปพักกายพักใจ ณ ที่ใดที่หนึ่งอย่างที่วางแผนไว้  
เราจะเริ่มต้นด้วยเข็มไมล์ที่ตัวเลข  44,478 สตาร์ทเครื่องแล้วใช่ไหม...ผู้โดยสารพร้อมยัง...สัมภาระติดตัวพร้อมมม..
มองดูนาฬิกา  ตี 5 พอดี  เอ้า!!!  ได้เวลา........ลุยยยยยยยยยยยยยยย


ตะลอน...ตะลอน...ตะลอน....
            ตะเลง...ตะเลง...ตะเลง...บรื๊นนนๆๆๆ
             เช้า ๆ นี่...ไม่ใช่สิ  มันเป็นช่วงหัวรุ่งต่างหาก  ช่วงเวลานี้  ขับรถสบายอารมณ์มาก ๆ รถน้อย  ถนนโล่ง  บรรยากาศดี  
เปิดเพลงฟังเบา ๆ พลังมาเยอะเลย  รถแล่นฉิววววว....ทำเวลาได้ดีมาก  ใช้เวลาชั่วโมงนิด ๆ 
จึงแวะปั๊ม PT ที่ อ.เขาชัยสน  จ.พัทลุง (เลยสี่แยกทางเข้า อ.เขาชัยสนมานิดหนึ่ง) เพื่อเข้าห้องน้ำและพักสักหน่อย  มันเป็นธรรมดาที่คนขับรถมาหนึ่งชั่วโมง  อย่างน้อยต้องให้ได้พักสัก 5-10 นาที  เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการเดินทาง

พักพอหายเมื่อย...ออกเดินทาง..ตามหาสิ่งมหัศจรรย์กันต่อ...มีอะไรดีๆรอพวกเราอยู่อีกเยอะแยะ  ว่ากันว่า  และก็ว่ากันมานานแล้ว  
“อ่านตำราหมื่นเล่ม  เทียบไม่ได้กับการเดินทางหมื่นลี้” มันก็น่าจะจริง  เพราะเดี๋ยวนี้  ไม่ค่อยชอบอ่านตำราสักเท่าไร  หยิบขึ้นมาอ่านเมื่อไร  มันเหมือนยานอนหลับทุกที  กล่อมประสาทง่วงให้ทำงานดีจริง ๆ  พวกเราจึงชอบ  ชอบที่จะเดินทาง  เดินทางไปไหนก็ได้  
ยิ่งที่ไหนที่ยังไม่เคยไป  ก็ยิ่งอยากไป  ช่วงขับรถออกจากปั๊มน้ำมัน  ได้คุยกับผู้โดยสารกิตติมศักดิ์  ว่าทริปนี้  เราจะเรียกว่าทริปอะไรดี  เลยได้ไอเดีย  ว่าเอาชื่อนี้ดีไหม  “ตามล่า...หาแสงแรก”  เอิ่ม...ดูดี..เข้าท่า...งั้นเอาชื่อนี้แหล่ะ


แสงอาทิตย์ยามเช้า  บ่งบอกว่า  ทุกชีวิตต้องลุกขึ้นมา  เพราะยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะ  
ธรรมชาติมันบอกเราไว้อย่างนั้น  มันเป็นเสมือนพรอันประเสริฐที่มอบให้กับทุกชีวิตบนโลกใบนี้  ใครที่ลุกขึ้นมา  ก่อนที่พระอาทิตย์จะทอแสง  คนนั้นได้รับพรอันประเสริฐ  และจะเป็นวันที่ดีของพวกเขา   ลองดูสิ  ตื่นขึ้นมาตอนเช้า ๆ  ยืนรอพระอาทิตย์ขึ้น  
มองให้เห็นความสว่างแวบแรก  ที่ฉายมาจากขอบฟ้าแล้วสาดมายังพื้นโลกจนเป็นสีเหลืองทองอร่าม  มันจะสวยงามเพียงใด  นั่นแหล่ะ  คือของขวัญชิ้นแรกของวันนั้น  ยิ้มต้อนรับกับแสงแรกของวัน  แล้วบอกกับตัวเอง  ว่าวันนี้  ฉัน...มี...ความสุข...ที่สุด...เลยยยยยยยยยยย....
บอกดัง ๆ  กับตัวเอง  อ้าแขนรับแสงให้เต็มที่  สูดลมหายใจเข้าปอดให้เต็มเหนี่ยว....แล้วไป...ล่าฝันกัน...

คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ


ท้องเริ่มหิวล่ะ  เช้านี้  เราจะฝากท้องกันที่ไหนดี  ง่ายที่สุด  น่าจะเป็นศูนย์อาหารของปั๊มแล้วกัน  สะดวกดี  
มีให้เลือกหลายเมนู  ใครอยากกินแบบไหน  เลือกได้ตามอัธยาศัย  และโดยส่วนใหญ่ที่ผ่านมา  พวกเราก็มีรสนิยมในการกิน  ไม่ค่อยจะเหมือนกันสักเท่าไร  แต่มันก็เป็นความแตกต่างที่ลงตัวกันที่สุด  
            มื้อแรกของการเดินทางสำหรับวันนี้  จึงเป็นการแวะจอดที่ปั๊มน้ำมัน ปตท.ริมถนนเอเชีย  สาย 43  สาขา อ.ทุ่งใหญ่  จ.นครศรีธรรมราช  สำหรับเมนูของแต่ละคนนั้น  เชิญทัศนาได้ตามรูป  ฝีมือการถ่ายโดยผู้โดยสารกิตติมศักดิ์ของทริปนี้

เวลาแห่งความอร่อย  มันหมดไปเร็วจริง ๆ  มองดูนาฬิกา  นี่ก็ปาเข้าไปเกือบจะแปดโมงเช้าล่ะ  
            “ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ  ขณะนี้ได้เวลาไปกันต่อล่ะ  ให้ท่านผู้โดยสารขึ้นรถ  นั่งให้สบาย รัดเข็มขัดให้เรียบร้อย  เราจะไปกันต่อ  ขอให้ท่านมีความสุขกับการเดินทางเพื่อไปสู่จุดหมายต่อไป”..........

ท้องอิ่มกำลังดี  แสงแดดกำลังสวย  ถนนสะอาดโล่ง  ก่อนมาแวะกินข้าว  พวกเราผ่านเส้นทางก่อนเข้าเขตอำเภอทุ่งสง  ได้เห็นหมอกโปรยคลุมยอดภูเขาเล็ก ๆ  เป็นภาพที่สวยงามจริง ๆ โดยไม่ต้องไปดูที่ภาคเหนือเลย  เลยเก็บภาพขณะขับรถมาให้ชมกัน

ที่นอนสำหรับคืนนี้  ตามแผนคือ “เกาะพยาม จ.ระนอง”  หลังมื้อเช้าผ่านไป  ชีวิตทั้งหมด  จึงอยู่กันแต่ในรถ...แวะปั๊ม...อยู่ในรถ...และก็...อยู่ในรถ  ซัดยาวมาตลอด  เพื่อทำเวลาไม่ให้ถึงจุดหมายค่ำเกินไป  เผื่อจะมีเวลาได้ทำอย่างอื่นบ้าง  เดินเล่นชายหาด  เล่นน้ำทะเล  กะหนุงกะหนิงตามประสาคนรักกันบ้างเป็นบางคราว  เคยคิดอยากจะเที่ยวคนเดียว  มันคงจะสนุก  แต่ก็ได้แค่คิด  ตอนนี้คงเที่ยวคนเดียวไม่เป็นล่ะ  แค่จะสั่งอะเมซอนกินสักแก้ว  ยังทำไม่เป็น  แล้วจะให้เที่ยวคนเดียวได้ยังไง  มันไม่สนุกหรอก  เวลาพูด เวลาคุย หรืออยากจะเล่าอะไรสักเรื่อง แล้วไม่มีคนฟัง  มันก็ดูแปลก ๆ... สู้เที่ยวด้วยกันดีกว่า  ไปคนเดียวอาจไปได้เร็ว  แต่ไปหลาย ๆ  คน มันไปได้ไกลกว่า  มีเรื่องให้เล่ามากกว่าเยอะเลย...ใครโสด  รีบหาคู่เที่ยวได้แล้วนะ...อิอิอิ

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป......สองชั่วโมงผ่านไป.....อ้าววววว...นี่มันใกล้เที่ยงแล้วนี่  เรายังไม่กินข้าวเที่ยงกันเลย  
เอาไงดี  หาที่พักได้ยัง  เรือเมล์เที่ยวสุดท้ายไปเกาะพยามมีตอนบ่ายสองครึ่ง  ยังไงตอนนี้ก็ยังทันอยู่  เพราะเราใกล้ถึงสี่แยกปฐมพรล่ะ  และเราก็ทำเวลาได้ดีมาก  เป็นไปตามแผนทุกอย่าง  
            “ไม่ไปล่ะ  เกาะพยาม  ไปหาที่นอนแถวสวนผึ้งดีกว่า  อยากไปดูหิ่งห้อย”........
            “..............??????????????????”

ผู้โดยสารตอบมาแบบนี้  ตอนใกล้ถึงสี่แยกปฐมพร  หน้าที่พลขับ  ก็แค่ขับตามที่ผู้โดยสารบอก  เอาไงก็เอากัน  ซัดยาวกันต่อ  
เหลียวซ้ายมองดูทางแยกไปยังจังหวัดระนอง  เกาะพยาม...เกาะพยาม...เกาะพยาม...หายวับไปชั่วพริบตา  เหลียวขวากลับมา  มองทางข้างหน้าต่อ...โอเค...สวนผึ้งก็สวนผึ้ง...ก็แค่ 5 ชั่วโมงกว่า ๆ เอง  ตอนนี้ก็ลุยมาแล้วเกือบ  500 กิโลเมตรแล้ว  เหลืออีก 400 กว่าโล  ชิวๆ  สบายมาก  ถึงที่นั่นก็ประมาณแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าพอดี  ไปถึงก็เข้าที่พัก  หาของกินอร่อย ๆ  กันที่นั่น  ดึก ๆ  ค่อยนั่งเรือไปดูหิ่งห้อยกันเนาะ  ภาพลอยมาเป็นฉาก ๆ ตื่นเต้นเล็กน้อย  เพราะยังไม่เคยไป  และทริปนี้  จะเน้นเที่ยวในที่ที่ยังไม่เคยไป  มันจึงรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้ง  ที่นึกถึงจุดหมายที่จะไป....

ไหนดูสิ...วิ่งมาได้ระยะทางเท่าไรแล้ว  โห....นี่เกือบจะทำระยะทางได้ 500 โลแล้วจริง ๆ  เอางี้ดีไหม  เดี๋ยวเราจะหาของกินกันที่กิโลเมตร 500 ของการเดินทาง  ถึงตรงไหน  ก็จะจอดตรงนั่น  แล้วค่อยพักรถ  และพักคน  กินของอร่อย ๆ กันดีกว่า  จะได้ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกด้วย  เอาสักสองสามรูปพอ...
            เหลืออีก 10 โล.....อีก 6 โล.... อีก 2 โล....500 เมตร....100 เมตร....โหวววววววววว
ถึงล่ะ...กิโลเมตรที่ 500  
“อ่ะ...ถึงแล้วจริงเหรอ...ไหนอ่ะ...ร้านอาหารอร่อย ๆ ไหนอ่ะ..ของกิน...ไหนๆๆๆๆ”
“อิอิอิ...นี่ไง...”
“ไหนอ่ะ”
“ในรถไง...ที่คดห่อมา  เยอะแยะ...กินกันไปก่อนนะ...อิอิอิ”

ที่พักบรรยากาศดี ๆ ของค่ำคืนนี้  คิดถึงบรรยากาศแล้ว  อยากไปให้ถึงเร็ว ๆ  
            “ไง....ได้ที่พักยัง...เห็นโทรถามกันหลายที่ล่ะ”
            “เต็มหมดเลย...วันนี้เป็นวันเสาร์ด้วย  คนจองที่พักกันเต็มทุกที่เลย”
            “เอาไงดี...อย่าบอกนะ....ว่าแผนของวันนี้...จะไม่สำเร็จ”
            “ใจเย็น ๆ สิ....นี่ก็กำลังหาอยู่”
            “เอางี้ดีไหม...ตอนนี้เราเข้าเขตประจวบฯ ล่ะ...ยังไงที่หัวหิน  เราก็ยังไม่เคยไปนอนพัก...จัดไปเลยคืนนี้..ที่หัวหินสักคืน”
            “โอเค...ได้เลย...งั้นเดี๋ยวลองหาในเน็ตดูก่อน”
            ผู้โดยสารกิตติมศักดิ์  ก็ทำหน้าที่ค้นหาที่พักหัวหินกันต่อ  หวังว่า  คืนนี้เราจะได้นอนกันที่หัวหิน  ไปถึงสักบ่ายแก่ ๆ  เข้าที่พัก  เปลี่ยนชุด  เล่นน้ำทะเลให้หายอยากไปเลย
            ขับมาจนเข้าเขตอำเภอหัวหิน  เลี้ยวรถเข้าหาที่พักกันที่หัวหินเลย  ไปวนดูสักรอบ เผื่อมีที่พักสวย ๆ   ติดริมชายหาด  จะได้เข้าเช็คอิน  ตอนนี้ร่างกายต้องการทะเลมากๆ  จะดำผุดดำว่ายกันให้ชื่นใจ
          “ได้ที่พักบ้างยัง”
            “เต็มทุกที่...ที่ไม่เต็มก็หรูเกินไป  กลัวไม่คุ้ม”





***ติดตามกันต่อนะครับ***
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่