ทำงานมาเหนื่อยมาทั้งปี อยากขอบคุณร่างกาย อยากขอบคุณหัวใจ ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขและอยู่เคียงข้างกันตลอดมา
เอาว่ะ จัดทริปเล็ก ๆ เป็นของขวัญให้หน่อยแล้วกัน ขอแบบไปเรื่อยๆ ชิวๆ เหนื่อยตรงไหน ก็พักตรงนั้น หิวตรงไหน
ก็จอดกินกันตรงนั้น ชิลล์ไปหน่อยไหม มันก็ดีนะ งั้นก็...ตกลงตามนี้
แต่...ชีวิต จะต้องมีแผน ทำอะไรต้องมีแผนเสมอ เอาเป็นว่า ลองคิดแผนเที่ยวเล่น ๆ ดีกว่า ใช้เวลาสัก 1 สัปดาห์กำลังดี
ขอปรึกษากับที่ปรึกษาส่วนตัวสักแปบ.......
จุด Start ของทริป เริ่มขึ้นวันที่ 13 ม.ค.61 ที่...หาดใหญ่
มองดูเข็มไมล์ของคู่ซี้เพื่อนยาก ผู้ที่จะพาเราไปพักกายพักใจ ณ ที่ใดที่หนึ่งอย่างที่วางแผนไว้
เราจะเริ่มต้นด้วยเข็มไมล์ที่ตัวเลข 44,478 สตาร์ทเครื่องแล้วใช่ไหม...ผู้โดยสารพร้อมยัง...สัมภาระติดตัวพร้อมมม..
มองดูนาฬิกา ตี 5 พอดี เอ้า!!! ได้เวลา........ลุยยยยยยยยยยยยยยย
ตะลอน...ตะลอน...ตะลอน....
ตะเลง...ตะเลง...ตะเลง...บรื๊นนนๆๆๆ
เช้า ๆ นี่...ไม่ใช่สิ มันเป็นช่วงหัวรุ่งต่างหาก ช่วงเวลานี้ ขับรถสบายอารมณ์มาก ๆ รถน้อย ถนนโล่ง บรรยากาศดี
เปิดเพลงฟังเบา ๆ พลังมาเยอะเลย รถแล่นฉิววววว....ทำเวลาได้ดีมาก ใช้เวลาชั่วโมงนิด ๆ
จึงแวะปั๊ม PT ที่ อ.เขาชัยสน จ.พัทลุง (เลยสี่แยกทางเข้า อ.เขาชัยสนมานิดหนึ่ง) เพื่อเข้าห้องน้ำและพักสักหน่อย มันเป็นธรรมดาที่คนขับรถมาหนึ่งชั่วโมง อย่างน้อยต้องให้ได้พักสัก 5-10 นาที เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการเดินทาง
พักพอหายเมื่อย...ออกเดินทาง..ตามหาสิ่งมหัศจรรย์กันต่อ...มีอะไรดีๆรอพวกเราอยู่อีกเยอะแยะ ว่ากันว่า และก็ว่ากันมานานแล้ว
“อ่านตำราหมื่นเล่ม เทียบไม่ได้กับการเดินทางหมื่นลี้” มันก็น่าจะจริง เพราะเดี๋ยวนี้ ไม่ค่อยชอบอ่านตำราสักเท่าไร หยิบขึ้นมาอ่านเมื่อไร มันเหมือนยานอนหลับทุกที กล่อมประสาทง่วงให้ทำงานดีจริง ๆ พวกเราจึงชอบ ชอบที่จะเดินทาง เดินทางไปไหนก็ได้
ยิ่งที่ไหนที่ยังไม่เคยไป ก็ยิ่งอยากไป ช่วงขับรถออกจากปั๊มน้ำมัน ได้คุยกับผู้โดยสารกิตติมศักดิ์ ว่าทริปนี้ เราจะเรียกว่าทริปอะไรดี เลยได้ไอเดีย ว่าเอาชื่อนี้ดีไหม “ตามล่า...หาแสงแรก” เอิ่ม...ดูดี..เข้าท่า...งั้นเอาชื่อนี้แหล่ะ
แสงอาทิตย์ยามเช้า บ่งบอกว่า ทุกชีวิตต้องลุกขึ้นมา เพราะยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะ
ธรรมชาติมันบอกเราไว้อย่างนั้น มันเป็นเสมือนพรอันประเสริฐที่มอบให้กับทุกชีวิตบนโลกใบนี้ ใครที่ลุกขึ้นมา ก่อนที่พระอาทิตย์จะทอแสง คนนั้นได้รับพรอันประเสริฐ และจะเป็นวันที่ดีของพวกเขา ลองดูสิ ตื่นขึ้นมาตอนเช้า ๆ ยืนรอพระอาทิตย์ขึ้น
มองให้เห็นความสว่างแวบแรก ที่ฉายมาจากขอบฟ้าแล้วสาดมายังพื้นโลกจนเป็นสีเหลืองทองอร่าม มันจะสวยงามเพียงใด นั่นแหล่ะ คือของขวัญชิ้นแรกของวันนั้น ยิ้มต้อนรับกับแสงแรกของวัน แล้วบอกกับตัวเอง ว่าวันนี้ ฉัน...มี...ความสุข...ที่สุด...เลยยยยยยยยยยย....
บอกดัง ๆ กับตัวเอง อ้าแขนรับแสงให้เต็มที่ สูดลมหายใจเข้าปอดให้เต็มเหนี่ยว....แล้วไป...ล่าฝันกัน...
ท้องเริ่มหิวล่ะ เช้านี้ เราจะฝากท้องกันที่ไหนดี ง่ายที่สุด น่าจะเป็นศูนย์อาหารของปั๊มแล้วกัน สะดวกดี
มีให้เลือกหลายเมนู ใครอยากกินแบบไหน เลือกได้ตามอัธยาศัย และโดยส่วนใหญ่ที่ผ่านมา พวกเราก็มีรสนิยมในการกิน ไม่ค่อยจะเหมือนกันสักเท่าไร แต่มันก็เป็นความแตกต่างที่ลงตัวกันที่สุด
มื้อแรกของการเดินทางสำหรับวันนี้ จึงเป็นการแวะจอดที่ปั๊มน้ำมัน ปตท.ริมถนนเอเชีย สาย 43 สาขา อ.ทุ่งใหญ่ จ.นครศรีธรรมราช สำหรับเมนูของแต่ละคนนั้น เชิญทัศนาได้ตามรูป ฝีมือการถ่ายโดยผู้โดยสารกิตติมศักดิ์ของทริปนี้
เวลาแห่งความอร่อย มันหมดไปเร็วจริง ๆ มองดูนาฬิกา นี่ก็ปาเข้าไปเกือบจะแปดโมงเช้าล่ะ
“ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้ได้เวลาไปกันต่อล่ะ ให้ท่านผู้โดยสารขึ้นรถ นั่งให้สบาย รัดเข็มขัดให้เรียบร้อย เราจะไปกันต่อ ขอให้ท่านมีความสุขกับการเดินทางเพื่อไปสู่จุดหมายต่อไป”..........
ท้องอิ่มกำลังดี แสงแดดกำลังสวย ถนนสะอาดโล่ง ก่อนมาแวะกินข้าว พวกเราผ่านเส้นทางก่อนเข้าเขตอำเภอทุ่งสง ได้เห็นหมอกโปรยคลุมยอดภูเขาเล็ก ๆ เป็นภาพที่สวยงามจริง ๆ โดยไม่ต้องไปดูที่ภาคเหนือเลย เลยเก็บภาพขณะขับรถมาให้ชมกัน
ที่นอนสำหรับคืนนี้ ตามแผนคือ “เกาะพยาม จ.ระนอง” หลังมื้อเช้าผ่านไป ชีวิตทั้งหมด จึงอยู่กันแต่ในรถ...แวะปั๊ม...อยู่ในรถ...และก็...อยู่ในรถ ซัดยาวมาตลอด เพื่อทำเวลาไม่ให้ถึงจุดหมายค่ำเกินไป เผื่อจะมีเวลาได้ทำอย่างอื่นบ้าง เดินเล่นชายหาด เล่นน้ำทะเล กะหนุงกะหนิงตามประสาคนรักกันบ้างเป็นบางคราว เคยคิดอยากจะเที่ยวคนเดียว มันคงจะสนุก แต่ก็ได้แค่คิด ตอนนี้คงเที่ยวคนเดียวไม่เป็นล่ะ แค่จะสั่งอะเมซอนกินสักแก้ว ยังทำไม่เป็น แล้วจะให้เที่ยวคนเดียวได้ยังไง มันไม่สนุกหรอก เวลาพูด เวลาคุย หรืออยากจะเล่าอะไรสักเรื่อง แล้วไม่มีคนฟัง มันก็ดูแปลก ๆ... สู้เที่ยวด้วยกันดีกว่า ไปคนเดียวอาจไปได้เร็ว แต่ไปหลาย ๆ คน มันไปได้ไกลกว่า มีเรื่องให้เล่ามากกว่าเยอะเลย...ใครโสด รีบหาคู่เที่ยวได้แล้วนะ...อิอิอิ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป......สองชั่วโมงผ่านไป.....อ้าววววว...นี่มันใกล้เที่ยงแล้วนี่ เรายังไม่กินข้าวเที่ยงกันเลย
เอาไงดี หาที่พักได้ยัง เรือเมล์เที่ยวสุดท้ายไปเกาะพยามมีตอนบ่ายสองครึ่ง ยังไงตอนนี้ก็ยังทันอยู่ เพราะเราใกล้ถึงสี่แยกปฐมพรล่ะ และเราก็ทำเวลาได้ดีมาก เป็นไปตามแผนทุกอย่าง
“ไม่ไปล่ะ เกาะพยาม ไปหาที่นอนแถวสวนผึ้งดีกว่า อยากไปดูหิ่งห้อย”........
“..............??????????????????”
ผู้โดยสารตอบมาแบบนี้ ตอนใกล้ถึงสี่แยกปฐมพร หน้าที่พลขับ ก็แค่ขับตามที่ผู้โดยสารบอก เอาไงก็เอากัน ซัดยาวกันต่อ
เหลียวซ้ายมองดูทางแยกไปยังจังหวัดระนอง เกาะพยาม...เกาะพยาม...เกาะพยาม...หายวับไปชั่วพริบตา เหลียวขวากลับมา มองทางข้างหน้าต่อ...โอเค...สวนผึ้งก็สวนผึ้ง...ก็แค่ 5 ชั่วโมงกว่า ๆ เอง ตอนนี้ก็ลุยมาแล้วเกือบ 500 กิโลเมตรแล้ว เหลืออีก 400 กว่าโล ชิวๆ สบายมาก ถึงที่นั่นก็ประมาณแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าพอดี ไปถึงก็เข้าที่พัก หาของกินอร่อย ๆ กันที่นั่น ดึก ๆ ค่อยนั่งเรือไปดูหิ่งห้อยกันเนาะ ภาพลอยมาเป็นฉาก ๆ ตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะยังไม่เคยไป และทริปนี้ จะเน้นเที่ยวในที่ที่ยังไม่เคยไป มันจึงรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้ง ที่นึกถึงจุดหมายที่จะไป....
ไหนดูสิ...วิ่งมาได้ระยะทางเท่าไรแล้ว โห....นี่เกือบจะทำระยะทางได้ 500 โลแล้วจริง ๆ เอางี้ดีไหม เดี๋ยวเราจะหาของกินกันที่กิโลเมตร 500 ของการเดินทาง ถึงตรงไหน ก็จะจอดตรงนั่น แล้วค่อยพักรถ และพักคน กินของอร่อย ๆ กันดีกว่า จะได้ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกด้วย เอาสักสองสามรูปพอ...
เหลืออีก 10 โล.....อีก 6 โล.... อีก 2 โล....500 เมตร....100 เมตร....โหวววววววววว
ถึงล่ะ...กิโลเมตรที่ 500
“อ่ะ...ถึงแล้วจริงเหรอ...ไหนอ่ะ...ร้านอาหารอร่อย ๆ ไหนอ่ะ..ของกิน...ไหนๆๆๆๆ”
“อิอิอิ...นี่ไง...”
“ไหนอ่ะ”
“ในรถไง...ที่คดห่อมา เยอะแยะ...กินกันไปก่อนนะ...อิอิอิ”
ที่พักบรรยากาศดี ๆ ของค่ำคืนนี้ คิดถึงบรรยากาศแล้ว อยากไปให้ถึงเร็ว ๆ
“ไง....ได้ที่พักยัง...เห็นโทรถามกันหลายที่ล่ะ”
“เต็มหมดเลย...วันนี้เป็นวันเสาร์ด้วย คนจองที่พักกันเต็มทุกที่เลย”
“เอาไงดี...อย่าบอกนะ....ว่าแผนของวันนี้...จะไม่สำเร็จ”
“ใจเย็น ๆ สิ....นี่ก็กำลังหาอยู่”
“เอางี้ดีไหม...ตอนนี้เราเข้าเขตประจวบฯ ล่ะ...ยังไงที่หัวหิน เราก็ยังไม่เคยไปนอนพัก...จัดไปเลยคืนนี้..ที่หัวหินสักคืน”
“โอเค...ได้เลย...งั้นเดี๋ยวลองหาในเน็ตดูก่อน”
ผู้โดยสารกิตติมศักดิ์ ก็ทำหน้าที่ค้นหาที่พักหัวหินกันต่อ หวังว่า คืนนี้เราจะได้นอนกันที่หัวหิน ไปถึงสักบ่ายแก่ ๆ เข้าที่พัก เปลี่ยนชุด เล่นน้ำทะเลให้หายอยากไปเลย
ขับมาจนเข้าเขตอำเภอหัวหิน เลี้ยวรถเข้าหาที่พักกันที่หัวหินเลย ไปวนดูสักรอบ เผื่อมีที่พักสวย ๆ ติดริมชายหาด จะได้เข้าเช็คอิน ตอนนี้ร่างกายต้องการทะเลมากๆ จะดำผุดดำว่ายกันให้ชื่นใจ
“ได้ที่พักบ้างยัง”
“เต็มทุกที่...ที่ไม่เต็มก็หรูเกินไป กลัวไม่คุ้ม”
***ติดตามกันต่อนะครับ***
ขับรถเที่ยวยาว ๆ จากหาดใหญ่ ถึง เขาใหญ่
ตะเลง...ตะเลง...ตะเลง...บรื๊นนนๆๆๆ