มีวิธีจัดการความรู้สึกสมเพชตัวเองเวลาคิดถึงแฟนเก่ายังไงกันคะ

แบบคิดแล้วทุเรศตัวเองน่ะค่ะ ว่าเคยฝืนทนคนที่มีนิสัยที่เราไม่ชอบมาได้อย่างไรตั้งนาน (งี่เง่าไร้เหตุผล)
จนถึงวันที่เราเหนื่อยหน่าย รู้สึกไม่รัก และบอกเลิก ตอนเลิกได้คือโล่งไปเลย ไม่เสียใจ ไม่อาลัยอาวรณ์อะไรทั้งสิ้น
ปัจจุบันคือก็รับรู้เรื่องเขาอยู่บ้าง
(เพื่อนตัวดีชอบมาเล่าให้ฟัง) พบว่าเขาก็ยังเอาแต่เพ้อ แนวแบบว่า

"ก็มีแต่ใจ จะเอาอะไรสู้เขา"
"โสด จีบหน่อย"
"ผมมันคนดีที่ไม่มีอะไร"
"ต้องทำยังไงจะมีคนคุย"
"ผมมันห่วย ไม่หล่ออย่างนั้น ไม่ดีอย่างนี้"
"คนรักจริงอย่างผมจีบใครไม่เก่ง"

บลาบลาบลา ฯลฯ
พอเราเห็นอย่างนี้ เราถึงกับกุมขมับเลยค่ะ
มันรู้สึกแบบโอ๊ย นี่ทำไมตอนนั้นชั้นไปหลงชอบคนแบบนี้ไปได้

ขอฮาวทูลืมทีค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองเคยโง่มาก
ปล.ไม่รู้จะแท็กอันไหน