เริ่มเลยนะคะ จขกท.อายุ14ย่าง15มันก็เด็กนั่นแหละค่ะ555555 คือบ้านหนูมีพี่ชาย1คนแล้วก็หนูน้องสุด ทีนี้คือแม่เนี้ยะจะส่งหลานเรียนซึ่งจริงๆหลานก็อยู่ตจว. บ้านแม่นุ่นแหละ มันก็มาต่อม.1ทีนี่ คือเด็กมันก็ไม่ได้อยากจะอยู่ทีนี้อยู่แล้วแม่ไม่เคยเห็นหรอ?
ตรงๆเลยหนูเป็นคนที่ค่อนข้างชอบความสะอาด อ่ะห้องรกก็จัด อ่ะบ้านขนะเยอะก็กวาด มันเหมือนขัดหูขัดตาต้องทำค่ะ แล้วที่นี้ไอ้หลานมันก็ยังเด็ก มันก็ทำห้องรก ใช้งานก็ไม่ค่อยทำ บอกเดี๋ยวทำ จนสุดท้าย ก็หนูทำ หนูเคยชินกับการนอนคนเดียวมาตลอด หนูเลยรู้สึกว่าหนูไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย เวลาเพื่อนโทรมาหลานก็นั่งฟังพอเพื่อนวางไป นางก็ถามถึงเรื่องที่คุยกัน เหมือนตั้งใจฟังอ่ะแล้วมันเกินไปมั้ยอ่ะ
ส่วนตัวหนูเองมีแฟนด้วยค่ะ ซึ่งไอ้แฟนคนนี้ถึงมันจะงี่เง่าแต่มันคอยรับฟังปัญหาครอบครัวของหนูทุกอย่าง จริงๆมันก็ไม่ใช่วัยที่จะมีแฟน แต่หนูก็พยามพยุงกันมาพากันเรียน หนูเรียนเป็นสายการเรียนพิเศษค่ะ ถ้าถามว่ายากมั้ย สำหรับคนอื่นคงไม่ยาก แต่กับหนูมันโครตยากเลย มันทำให้หนูมองว่าตัวเอง
โง่! ดูถูกตัวเองซ้ำไปซ้ำมาหนูก็เคยลองขอย้ายหรือไม่ก็สายการเรียนธรรมดา ค่ะแม่ก็มองว่าหนูไม่พยาม ทั้งๆที่หนูตั้งใจฟังครู จดโน้ต พยามทำการบ้าน ทำทุกอย่างแล้วแต่ก็โง่เหมือนเดิม พูดถึงเรื่องการเรียนที่ไรหนูจะร้องไห้ตลอดเลยค่ะคงเป็นเพราะความกดดันหนูก็เป็นเด็กกิจกรรมด้วย
ผลที่ได้อีกอย่างคือตื้ออยากย้ายไปเรียนไกลบ้านเพราะอยากอยู่หอนอกอยากอยู่คนเดียว พ่อโมโหมากตวาดใส่แต่มันก็ปกติค่ะเริ่มชินแล้ว พี่ชายหนูเรียนรรประจำด้วย มันนี่สุดที่รักของพ่อแม่เลย แต่หนูก็รักมันเหมือนกัน มันทำให้สภาพสังคมที่บ้านคือแม่บ่นทุกวันน่าเบื่อมากกลับบ้านมาโดนบ่นอาบน้ำรีดเสื้อผ้านอนตื่นไปรรวนลูปซ้ำๆ
หนูเคยคิดอยากจะฆ่าตัวตายนะคะเพราะเหมือนปัญหาที่เกิดขึ้น พ่อแม่ก็ไม่ได้เข้าใจปัญหาที่เราเป็น เพื่อนก็เหลี่ยม เคยคิดหลายครั้งมากว่าถ้าตายไปแล้วบ้านนี้คงสุขสันต์ ไม่ต้องมาเลี้ยงลูกอะไรให้รำคาญ หนูรับปัญหาครอบครัวไว้ไม่ได้หนูก็เลยร้องไห้แล้วระบายกับแฟนแทน มันก็ปลอบใจมันทำให้หนูอยากอยู่ต่อไป
กับเรื่องสุดท้ายคือหนูตั้งใจจะเปิดตัวแฟนกับที่บ้านเปิดตัวในที่นี้คือให้เขารู้ว่าเราคบกันไม่ใช่มาขอ หนูเคยเจอกับแฟนแค่2ครั้ง ในระยะเวลาการคบกัน1ปี5เดือน พอเขารู้เขากลับสังเกตพฤติกรรมและตามจี้หนักกว่าเดิม ยิ่งบอกก็เหมือนยิ่งเผาหางตัวเอง หนูก็เลยปิดกั้นไม่อยากบอกอะไรพ่อแม่อีกเลย.
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ💔
ขอบพระคุณที่ให้เกียรติอ่านจบจบค่ะ
รู้สึกว่าเบื่อสังคมครอบครัวตัวเอง ทำไงดีคะ
ตรงๆเลยหนูเป็นคนที่ค่อนข้างชอบความสะอาด อ่ะห้องรกก็จัด อ่ะบ้านขนะเยอะก็กวาด มันเหมือนขัดหูขัดตาต้องทำค่ะ แล้วที่นี้ไอ้หลานมันก็ยังเด็ก มันก็ทำห้องรก ใช้งานก็ไม่ค่อยทำ บอกเดี๋ยวทำ จนสุดท้าย ก็หนูทำ หนูเคยชินกับการนอนคนเดียวมาตลอด หนูเลยรู้สึกว่าหนูไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย เวลาเพื่อนโทรมาหลานก็นั่งฟังพอเพื่อนวางไป นางก็ถามถึงเรื่องที่คุยกัน เหมือนตั้งใจฟังอ่ะแล้วมันเกินไปมั้ยอ่ะ
ส่วนตัวหนูเองมีแฟนด้วยค่ะ ซึ่งไอ้แฟนคนนี้ถึงมันจะงี่เง่าแต่มันคอยรับฟังปัญหาครอบครัวของหนูทุกอย่าง จริงๆมันก็ไม่ใช่วัยที่จะมีแฟน แต่หนูก็พยามพยุงกันมาพากันเรียน หนูเรียนเป็นสายการเรียนพิเศษค่ะ ถ้าถามว่ายากมั้ย สำหรับคนอื่นคงไม่ยาก แต่กับหนูมันโครตยากเลย มันทำให้หนูมองว่าตัวเอง
ผลที่ได้อีกอย่างคือตื้ออยากย้ายไปเรียนไกลบ้านเพราะอยากอยู่หอนอกอยากอยู่คนเดียว พ่อโมโหมากตวาดใส่แต่มันก็ปกติค่ะเริ่มชินแล้ว พี่ชายหนูเรียนรรประจำด้วย มันนี่สุดที่รักของพ่อแม่เลย แต่หนูก็รักมันเหมือนกัน มันทำให้สภาพสังคมที่บ้านคือแม่บ่นทุกวันน่าเบื่อมากกลับบ้านมาโดนบ่นอาบน้ำรีดเสื้อผ้านอนตื่นไปรรวนลูปซ้ำๆ
หนูเคยคิดอยากจะฆ่าตัวตายนะคะเพราะเหมือนปัญหาที่เกิดขึ้น พ่อแม่ก็ไม่ได้เข้าใจปัญหาที่เราเป็น เพื่อนก็เหลี่ยม เคยคิดหลายครั้งมากว่าถ้าตายไปแล้วบ้านนี้คงสุขสันต์ ไม่ต้องมาเลี้ยงลูกอะไรให้รำคาญ หนูรับปัญหาครอบครัวไว้ไม่ได้หนูก็เลยร้องไห้แล้วระบายกับแฟนแทน มันก็ปลอบใจมันทำให้หนูอยากอยู่ต่อไป
กับเรื่องสุดท้ายคือหนูตั้งใจจะเปิดตัวแฟนกับที่บ้านเปิดตัวในที่นี้คือให้เขารู้ว่าเราคบกันไม่ใช่มาขอ หนูเคยเจอกับแฟนแค่2ครั้ง ในระยะเวลาการคบกัน1ปี5เดือน พอเขารู้เขากลับสังเกตพฤติกรรมและตามจี้หนักกว่าเดิม ยิ่งบอกก็เหมือนยิ่งเผาหางตัวเอง หนูก็เลยปิดกั้นไม่อยากบอกอะไรพ่อแม่อีกเลย.
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ💔
ขอบพระคุณที่ให้เกียรติอ่านจบจบค่ะ