ในวันที่ผมว่างมาก (โดยเฉพาะช่วงโควิด ตั้งแต่ประมาณ กพ. - ตค. 63) ก็ลองเปิดทีวี ดู Youtube หรือ Netflix เลือกหนังที่ได้ยินคนคุ้นเคยพูดกันว่าสนุก มันส์ มาก แต่ดูได้ซักพัก ก็เบื่อแล้วเลยปิดเครื่องเลิกดู นี่ขนาดอุปกรณ์ที่ใช้ก็จัดว่าทันสมัยไฮเทค ทั้งภาพ เสียง น้องๆในโรงหนังเลยทีเดียว ทำไม่ผมเบื่อง่ายจัง เมื่อก่อนไม่เป็นอย่างนี้นะ ค่อนข้างบ้า เครื่องเสียง ภาพยนต์ ถึงขั้นลงทุนไปกับเรื่อง Home Theatre ทั้งห้องดูหนังฟังเพลงไม่น้อย อุปกรณ์จัดเต็ม แต่วันนี้แทบไม่อยากเปิดประตูเข้าไปวุ่นวายกับเครื่องใช้พวกนี้เลย ชอบที่จะไปยังสถานที่เงียบ สงบ ลมโกรก โดยเฉพาะลานต้นโพธิ์  ที่มีกระดิ่งลม พัดกรุ๊งกริ๊ง มากกว่า โชคดีที่บ้านผมอยู่ใกล้หอวิปัสนาของวัดชื่อดัง แต่เงียบสงบแห่งหนึ่ง เลยแวะเวียนไปนั่งเล่นบริเวณโต๊ะหิน หน้าหอวิปัสนาอยู่บ่อยครั้ง ในแต่ละวันที่ว่าง ก็ไม่เคยคิดนะว่าจะมีใจฝักใฝ่ในเรื่องธรรมมะอะไร ขนาดหลวงพ่อ รองเจ้าอาวาสซึ่งคุ้นเคยกัน ท่านเคยชักชวนให้มานั่งวิปัสนา ผมก็ปฏิเสธบ่ายเบี่ยงตลอดมา ทีนี้มาวิเคราะห์ตัวเอง ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ เอ๊ะ! หรือผมอายุมากแล้ว เป็นคนสมาธิสั้นหรือเปล่า หรือเป็นโรคซึมเศร้า  ฐานะการเงินการทองก็ไม่ได้เดือดร้อน หรือมีทุกข์ใจอะไร อยากฟังเพื่อนๆ ท่านใดเคยมี ปสก. เช่นนี้บ้าง มาแชร์ ปสก. ให้ฟังหน่อยครับ ขอบคุณครับ