ทุกคนเคยไหมครับ ที่จะมีใครซักคนมองเราว่ามีความเป็นภาวะผู้นำ ทั้ง ๆ ที่เราไม่คิดแบบนั้น

เพื่อนเขาบอกอยากให้ผมเป็นหัวหน้าห้อง
ไม่มั่นใจว่าจะโยนหน้าที่หรืออย่างไร แต่ผมรู้สึกว่า ผมไม่อยากเป็นภาวะผู้นำ
โดยเพื่อนให้เหตุผลโดยส่วนใหญ่ว่า ผมเข้ากับทุกคนได้โดยไม่มีข้อกังขาใด ๆ เช่น ไม่ทะเลาะเบาะแว้ง งอลใครจนนานเกินไป เวลาใครล้อก็จะไม่โกรธ
อะไรแบบเนี่ยครับ..... (อายุ 19 นะครับ เหมือนเลือกหัวหน้าห้องอนุบาลเลย 555555555555555 คิดแล้วก็ฮา)
ก็คือผมคิดว่าตัวเองไม่มีภาวะผู้นำพอ
แต่พอมองเพื่อนที่เป็นหัวหน้าห้อง บางทีก็แบบรู้สึกว่า คนนั้นต้องการความช่วยเหลือเช่น
เป็นผู้นำสูงเกินจนเพื่อน ๆ รู้สึก ไม่อยากอยู๋ใกล้ ฟังคำสั่งแล้วก็เถียง เป็นโต้วาที
เป็นผู้นำน้อยเกินไป รู้สึก เพื่อน ๆ เล่นกัน แล้ว ไม่ฟัง

แต่เป็นน่าจะน้อยสุด ๆ เลย ล่ะมั้งครับ พอเป็นหัวหน้าทีไร ก็จะมีบางคนไม่ฟังเลย แต่บางคนก็ฟัง โดยผมไม่ได้ใช้อำนาจกับคนที่ฟังผม
คนที่ไม่ฟังผมเลย ผมก็จะทำอะไรที่ เขาไม่ฟัง แต่ งอลผมแทน ทำให้งาน สรุปผมทำคนเดียว

มันดู งง ๆ รึป่าวครับ

ถ้าให้สรุปคือ

เวลาผมสั่งใคร คนฟัง คือเขาตั้งใจฟังคำสั่งผมโดยที่ไม่ใช้อำนาจ แต่ถ้าใช้อำนาจ คือ ไม่ผมก็เป็นเขาที่ต้องงอลกัน

ยังคิดอยู่เลยถ้าทำงานแล้วผมอยู่ระดับหัวหน้า(ซักตำแหน่ง) ผมจะสั่งลูกน้องยังไงนะ 55555