เรื่องเล่าจากชีวิตจริง

เราชื่อแอล (เติมมอลล์) เอง เรียกเราว่าแอลมอลล์

ย้อนเวลากลับเมื่อ 10 ปีที่แล้ว  เมื่อเราเรียนจบเราก็ทำงานปกติ วางแผนชีวิตไว้ว่า อยากไปทำงานต่างประเทศ
แต่ก็ได้พลิกผันเมื่อพ่อเสีย  ก็ออกจากงานแล้วมาช่วยงานที่บ้าน  ก็ได้คบกับพี่คนนึง ซึ่งเป็นคนที่เคยรู้จักกันมาก่อนหน้านี้
เค้าออกแนวโลกส่วนตัวสูง ติสท์นิดๆ เซอร์ๆ บางอารมณ์ก็อารมณ์ออกแนวศิลปินอ่ะ
คบกันได้สักพัก  ก็ได้มีลูกชาย 1 คน  ตอนท้องเค้าดูแลดีมากในระดับนึงเลยแหละ  พอเราได้เวลาคลอดลูก
คนที่คอยป้อนนมลูก  ล้างอึลูก ส่วนใหญ่ก็เป็นพี่เค้า ลูกป่วย พี่เค้าจะคอยประคบประงมตลอด  (เราเริ่มไปทำงานประจำ พี่เค้าก็มีงานนะ  แต่ทำงานส่วนตัว)

เราขอเล่านิสัยส่วนตัวที่เราสัมผัสจากพี่เค้าได้นะ  เราว่าเค้ามีนิสัยนิ่งๆ เหมือนไม่ค่อยสนใจโลกสักเท่าไหร่
เราชอบคิดว่าเค้าไม่ค่อยสนใจเราสักเท่าไหร่ ไม่เหมือนตอนแรก  (แต่ถ้าเราป่วย  เค้าก็จะทิ่งทุกอย่างมาดูแลเรานะ)

เราไม่ค่อยได้ไปเที่ยวกันสักเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีความทรงจำในสถานที่ต่างๆสักเท่าไหร่ วันๆส่วนใหญ่จะไม่ค่อยคุย หยอกล้อกันสักเท่าไหร่
จะคุยกันจริงๆจังๆ เฉพาะเรื่องงานที่เค้าทำเพียงแค่นั้น กรณีไปเที่ยว บางครั้งไปแบบฝืนๆ (อันนี้ความรู้สึกเราที่สัมผัสได้ หรือเราแค่คิดไปเอง)
ไปแบบตัดปัญหา  ไม่อยากให้มีคำพูด

จึงอยากขอความเห็นของเพื่อนๆว่า  แบบนี้เราควรพอใจแล้ว  หรือเราเรียกร้องหาความสุขเอง