ผมไม่เคยหมดกำลังใจ เสียใจอะไรหนักกว่านี้เลยครับ ไม่มีสมาธิเรียน อยากกลับบ้าน อยากอยู่คนเดียว
เรื่องก็คือ ผมคุยกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่โรงเรียน คุยกันมาได้เกือบครึ่งเดือน พี่เขาก็ไม่ตอบผมเตอพี่เขาบ่อยมากที่โรงเรียน พี่เขาไม่ตอบแชท อ่านไม่ตอบ มาดูสตอรี่มากดไลน์ใน Facebook ให้ ตัวจริงผมยังเคยคุยกันเลยนะเรา เราแค่คุยกันใน Facebook เจอกันที่โรงเรียนบ้าง เวลานั้นผมโครตมีความสุข แล้วมาวันหนึ่งพอไม่ได้คุยแล้วรู้สึกใจมันหน่วงๆ มันบอกไม่ถูก แบบไม่อยากเจอพี่เขาเลย แต่ก็อยากมีพี่เขาอยู่ในความทรงใจ อยากมีเขาเป็นกำลังใจของเรา ผมทำทุกอย่างจริงๆเมื่อก่อนเพื่อจะได้อยู่ใกล้พี่ จากห้องสมุดที่ไม่ค่อยเข้า ก็เข้าบ่อยขึ้น ข้าวที่ไม่ค่อยกิน ก็กลับมากิน เหมือนพี่เขาเข้ามาเปลี่ยนแปลงผมให้ผมได้ทำหลายๆอย่าง ซึ่งพี่เขาก็หายไป จากวันนั้นที่เราไม่ได้คุยกัน พี่เขาโพส facebook ว่าเสียใจพี่เขากำลังอกหัก จากคนที่พี่เขาชอบ ถ้าพี่ไม่ชอบผมแต่แรก พี่จะมาคุยกับผมทำไม ผมคิดถึงพี่มาก คิดถึงคนคอยสอนการบ้านผม คิดถึงคนชวนอ่านหนังสือ คิดถึงทุกๆอย่างๆ อีก 6 เดือนพี่เขาก็จบ ม.6 แล้ว จากที่เราตั้งใจเรียนมาก ได้เกรดดีมาตลอด ตอนนี้การเรียนผมคงน้องลงเพราะช่วงแรกๆผมเสียใจหนักมาก ร้องให้ทั้งวัน ส่องเฟสทั้งวัน ย้อนดูแชทเก่าๆ เพื่อนคอยช่วยปลอบ เพื่อนจะถามพี่เขาให้เลย แต่ผมก็เลยห้าม เพื่อนๆมีวิธีการทำให้หายเสียใจกลับมามีไฟอีกครั้ง