ทำไมถึงไม่มีเพื่อนเลย

รู้สึกว่าตัวเองไม่มีเพื่อนจริงๆในชีวิตเลย ตั้งแต่มัธยมที่ผ่านมาคนที่เราเรียกว่าเพื่อนมาตลอด ตอนนี้ก็มหาลัยแล้วปี1เป็นปีที่ดีมากๆเพราะมีกลุ่มเพื่อนที่ไปไหนไปกันตลอด พอขึ้นปี2มากลุ่มแตกเพราะเรื่องผู้หญิงนี่แหละ แต่ไม่ใช่ผมนะ หลังจากตอนนี้ก็เหมือนมีแค่รูมเมทที่สนิทก้วย ไปไหนไปด้วยกันตลอดแต่พอขึ้นปี2เทอม2มันก็ต้องเรียนหนักขึ้น(ผมกับมันเรียนคนละคณะกัน) มันก็บอกผมนั่นแหละว่าหลังจากนี้คงไม่ได้ไปไหนด้วยแล้วนะ ผมก็เข้าใจมันนะ แต่พอถึงเวลาจริงๆก็ทำใจไม่ได้ เพราะต้องกลับมาอยู่ตัวคนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไปเที่ยวคนเดียว ผมก็ชวนมันตลอดเวลาจะไปไหน แต่มันก็ไม่เคยว่างให้ผมเลยซัดครั้ง จนผมรู้แล้วว่าเราก็คงต้องใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆสินะ แต่ก็ยังดีที่มีรูมเมทอีกคนให้คุยด้วย แต่มันก็ไม่ค่อยอยู่ห้องหรอก ตอนนี้อยู่ปี3แล้ว ย้ายออกมาอยู่หอคนเดียว (ใจจริงไม่อยากอยู่คนเดียวหรอกแต่รูมเมทอีก2คน พวกมันอยากอยู่คนเดียวก็เลยไม่มีใครอยู่ด้วยเลย) ช่วงนี้ถ้าเวลาผมว่างก็จะขอไปเล่นห้องรูมเมทบ้าง ไปขอนอนด้วยบ้าง มันก็เข้าใจแหละว่าผมเหงา ก็ให้นอนด้วย แน่มันก็มีแฟนแล้วนะครับแค่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทุกครั้งที่แฟนมันโทรมา แฟนมันก็จะถามว่า ผมมาทำไมเหรอ? มาอีกแล้วเหรอ? อะไรทำนองนั้น จนผมรู้สึกไม่ดีที่ไปนอนกับมันแทบจะทุกครั้ง แต่ผมไม่มีใครจะไปหาแล้วจริงๆ ไม่มีคนจะคุยด้วย ไม่มีคนชวนไปไหนมาไหนเลย รู้สึกโดดเดี่ยวมาก บางวันก็นั่งถึงเรื่องราวในอดีตที่ดีๆที่เคยไปไหนกับเพื่อน พอเอามาเปรียบเทียบกับตอนนี้ รู้สึกแย่สุดๆ ใช้ชีวิตตัวคนเดียว โดดเดี่ยว ไม่มีใครเลย