จิตวิญญาน,บทกวี,หัวใจเต้นระบำ

โลกทาง “วัตถุและจิตวิญญาน”เราจะเอาสิ่งใดนำหนทาง?

หนทางนั้นมีอยู่ในทุกคน...แต่สังคมมักลวงให้เราไปทางวัตถุ ทั้งๆที่เจ้านายคือ “จิตวิญญานที่กำลังหลับ”

เมื่อใช้วัตถุนำมนุษย์เขาจะหลงทาง กลายเป็นสิ่งแข็งๆถื่อๆ ที่ต้องวิ่งไม่ได้หยุด...ไม่สงสารเขาหรือ?

แต่เมื่อจิตวิญญาณได้ “ตื่น”มาเป็นเจ้านาย...เมื่อนั้นชีวิตจะชุ่มช่ำไปด้วยบทกวี ในทุกๆขณะที่เธอกำลังหัวใจเต้นระบำอยู่ภายใน