ไม่ใช่ขะโมยน่ะ!แอบเอาแค่ส่วนหนึ่ง(ที่ไม่มาก)มาโดยไม่บอกกล่าวเท่านั้นเอง.ทุกวันนี้ยังรู้สึกผิดอยู่เลย
ย้อนไปสัก 50 ปีที่แล้วยุคสมัยนั้นเงินบาทสองบาทในสังคมชนบทก็ถือว่ามีค่าแล้ว เพราะเงินหนึ่งบาทเที่ยว
งานวัดกินของอิ่มอร่อยได้ทั้งคืนในยุคนั้น ครอบครัวก็ชาวบ้านธรรมดาทั่วๆไปไม่ได้ร่ำรวยอะไร แม่ชอบพับเงิน
ที่เป็นพันธบัตรแบงค์ 100,แบงค์ 20, แบงค์ 10 เก็บไว้ในตู้ที่เก็บที่นอนหมอนมุ้งและก็มีไม่มากนักหรอก เผอิญ
เล่นซนตามประสาเด็กไปเจอโดยบังเอิญ ก็เลย"จิ๊ก"เอามาซื้อขนมกินตามตามแต่โอกาสโดยหยิบดึงออกมาแบงค์
10 บ้าง 20 บ้าง และก็ทำไม่กี่ครั้ง สมัยนั้นอย่างที่บอกเงินขนาดสิบบาทยี่สิบบาทก็นับว่ามากโขทีเดียว และก็เก็บ
เป็นความลับมาตลอดหลายสิบโดยที่ไม่มีใครรู้ จนกระทั้งทุกวันนี้คุณแม่เสียไปแล้วก็เลยรู้สึกอายต่อใจนิดๆปนขำ
ตัวเองในเรื่องราวสมัยเด็ก.
คุณเคย"จิ๊ก"สตางค์พ่อแม่ไหม?.
ย้อนไปสัก 50 ปีที่แล้วยุคสมัยนั้นเงินบาทสองบาทในสังคมชนบทก็ถือว่ามีค่าแล้ว เพราะเงินหนึ่งบาทเที่ยว
งานวัดกินของอิ่มอร่อยได้ทั้งคืนในยุคนั้น ครอบครัวก็ชาวบ้านธรรมดาทั่วๆไปไม่ได้ร่ำรวยอะไร แม่ชอบพับเงิน
ที่เป็นพันธบัตรแบงค์ 100,แบงค์ 20, แบงค์ 10 เก็บไว้ในตู้ที่เก็บที่นอนหมอนมุ้งและก็มีไม่มากนักหรอก เผอิญ
เล่นซนตามประสาเด็กไปเจอโดยบังเอิญ ก็เลย"จิ๊ก"เอามาซื้อขนมกินตามตามแต่โอกาสโดยหยิบดึงออกมาแบงค์
10 บ้าง 20 บ้าง และก็ทำไม่กี่ครั้ง สมัยนั้นอย่างที่บอกเงินขนาดสิบบาทยี่สิบบาทก็นับว่ามากโขทีเดียว และก็เก็บ
เป็นความลับมาตลอดหลายสิบโดยที่ไม่มีใครรู้ จนกระทั้งทุกวันนี้คุณแม่เสียไปแล้วก็เลยรู้สึกอายต่อใจนิดๆปนขำ
ตัวเองในเรื่องราวสมัยเด็ก.