"เหงา"..คนในยุคสมัยก่อนทำไม?ไม่ไม่ความเหงากัน.

ออกตัวก่อนครับผมก็กึ่งๆยุคสมัยก่อน(ไม่มีเทคโนโลจีใดๆ)พื้นเพคนชนบท จนกระทั้งหลายสิบปีเข้ามาเป็นคนสังคมเมืองแล้วก็อยู่มาถึงปัจจุบัน สิ่งที่ได้เห็นได้รู้เปรียบเทียบชีวิตยุคนี้กับยุคก่อน คนยุคนี้ที่เต็มไปด้วยเทคโนโลจีการสื่อสารไปมาหาสู่เข้าถึงแหล่งต่างๆได้ง่ายขึ้นมาก เพราะเรามีเครื่องมือมากมายทั้งโทรศัพท์,ทีวี ติดต่อเชื่อมโยง แม้กระทั้งการเดินทางก็ง่ายสะดวกเพราะรถยนค์,เครื่องบินไปได้เร็วตามจุดหมายปลานทาง เรียกว่าเป็นสังคมพลวัฒนกันเลยในยุคนี้ ผิดกับสมัยก่อน(50 ปี ย้อนหลัง) ยุคนั้นอย่าว่าเครื่องไม้เครื่องมือดังที่กล่าวมาเลย แม้แต่ไฟฟ้าแสงสว่างตามชนบทก็ไม่มี ค่ำลงก็ต้องเข้านอนกันตั้งแต่ 2-3 ทุ่มแล้วตื่นเช้าก็ต้องทำงานตามหน้าที่ของแต่ละคนแต่ลัะอาชีพ ไม่มีกิจกรรมที่จะมานั่งดูทีวีดูละครดูข่าว ไม่มีที่จะมานั่งหน้าคอมพิวเตอร์หน้าสมาร์ทโฟนจิ้มติดต่อกัน...แต่ทำไม?คนยุคนั้นถึงไม่รู้จักคำว่า"เหงา"กันเลย ยังสนุกสนานเฮฮารื่นเริงอารมณ์ดีมีความสุขกันตามประสากันทั้งนั้น ผิดกับยุคปัจจุบันที่เต็มไปด้วยเทคโนโลจีต่างๆกันมากมาย แต่กับมีแต่ความเหงาเปล่าเปลียวกันมากขึ้น ซ้ำยังเป็นโรคซึมเศร้ากันมากขึ้นด้วย(แทบทุกช่วงวัย)..ก็เลยสงสัยว่าอะไร?ที่เป็นสาเหตุทั่ทำให้คนในาังคมยุคนี้"เหงา"กันมากขึ้น.