ปราบหมอผี

ยามเวลาโพล้เพล้  ตะวันใกล้จะตกดินอยู่รอมร่อ 
ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งในชุดนุ่งขาวห่มขาว เดินมาถึงหน้าบ้านร้าง หลังที่ว่ากันว่า เฮี้ยนที่สุดในตำบลฝั่งใต้  จนเพื่อนบ้านละแวกใกล้เคียงต่างต้องย้ายหนี 
เป็นเหตุให้กำนันเชิญเขามาเพื่อจัดการ

เขาคือ อาจารย์คง  ผู้มีชื่อเสียงลือเลื่องไปทั่วคุ้งน้ำเจ้าพระยา  ตระเวนปราบผีทุกหนระแหง  ด้วยความฝัน ว่าสักวันหนึ่ง จะได้ไปออกรายการทีวีเหมือนอาจารย์ท่านอื่นบ้าง

อาจารย์คงมาเพียงลำพังกับย่ามใบโต โดยไม่มีลูกศิษย์มาเกะกะ  เขาเลือกผืนดินราบเรียบตรงหน้าบ้านเป็นจุดตั้งพิธี
หยิบไม้รวกท่อนยาวเท่าแขน 4 ท่อน ออกจากย่าม  ใช้ด้ามมีดหมอตอกไม้รวกลงดิน ปากสวดคาถาพึมพำ 
ไม้รวกแต่ละท่อน ตอกไม่เกิน 3 ครั้ง ปักห่างกัน 3 ก้าว เป็นสี่มุม 
นำสายสิญจน์ที่เก่าคร่ำคร่าออกมาพันไม้รวกที่ตอกปักไว้  โยงรอบทั้ง 4 มุม จนเกิดเป็นวงสายสิญจน์ขึ้น  
หลังจากพันสายสิญจน์ครบรอบวงแล้ว  อาจารย์คงก็นั่งขัดสมาธิ  วางขดสายสิญจน์ที่โยงรอบวงไว้ข้างหน้า  ปักมีดหมอไว้ข้างตัว

ฟ้าเริ่มมืดแล้ว  เขาหยิบเทียนเล่มใหญ่เท่าข้อมือออกมาจุด แล้วใช้ขดสายสิญจน์นั้นเป็นที่ตั้งเทียน
ตั้งแต่เริ่มตอกไม้ จนถึงตอนตั้งเทียน ปากอาจารย์คงยังสวดพึมพำไม่หยุด 
กล่าวไปนับเป็นเรื่องประหลาด เมื่อเทียนถูกจุด ลมก็สงบทันที เทียนจึงไม่ถูกลมพัดดับไป 

เตรียมการพร้อมสรรพ อาจารย์คงนั่งทำสมาธิครู่หนึ่ง  จึงล้วงเข้าไปในย่าม  หยิบแผ่นใบลานจารึกอักขระอาคมที่ถูกพับทบจีบเป็นชั้นออกมา 
เขาพนมมือ หนีบแผ่นใบลานไว้ระหว่างหัวแม่มือ 
 
" โอม..." เสียงอาจารย์คง เปล่งกังวาน ทรงอำนาจ

บริกรรม มนตรา มหาเวท         สำแดงเดช อิทธิฤทธิ์ พิชิตผี
สิ่งชั่วร้าย ใดหนา ประดามี         ให้หลีกลี้ หนีหาย มลายองค์
ผู้ใด ยินถ้อยคำ รู้ความแล้ว        ยังไม่แคล้ว มีจิต คิดผิดหลง
ด้วยคำสั่ง โองการ อาจารย์คง    เจ้าจง ออกมา หาโดยไว "

ไม่ช้าไม่นาน  ปรากฏภาพพร่าเลือน ที่ค่อยๆชัดขึ้นเป็นร่างวิญญานร่างหนึ่งที่หน้าบ้านร้างนั้น  เสียงวิเวกเยียบเย็น ลอยแว่ว

ให้ร้อนรุ่ม กลุ้มกลัด ชะมัดนัก      สุดจะหัก ห้ามความ รำคาญไหว
   ต้องมาดู ให้รู้ ว่าเป็นใคร            มันถึงได้ คิดซ่าส์ มาราวี "

วิญญานนั้นล่องลอยถึงหน้าวงสายสิญจน์ ห่างไปเพียงครึ่งก้าว  มองลงมา กล่าวรดหัวอาจารย์คง

หมาตัวไหน ไม่ยอม อยู่ส่วนหมา   ขวัญใหญ่ ใจกล้า มาท้าผี 
  ตัวกู หรือก็ผู้ มีฤทธี                      อยากเจอดี ย่อมได้ กูจัดไป  "

วิญญานนั้นนั่งลงขัดสมาธิเช่นกัน ประสานสายตากับอาจารย์คง

ซึ่งกู เรียกขาน อาจารย์ยอด        คร่ำหวอด นักเลง เก่งคุณไสย
  ถ้าแน่พอ มึ-ก็อาจ จะรอดไป       แต่ถ้าไม่ ก็แล้วแต่ ชะตามึ-
  หยิบดิน เก็บมา จากป่าช้า           ร่ายคาถา เสกเป่า ปาไปถึง..."

เศษดินที่วิญญานนั้นปามา ทะลวงผ่านวงสายสิญจน์  ซัดผ่านจนเทียนดับ  กระทบถูกใบหน้าและหน้าอก  ทำให้อาจารย์คงหงายหลังตึง

จดจำ เอาไว้ ให้ซาบซึ้ง             กูก็หนึ่ง ยอดผี มีครูบา."

อาจารย์คงตาเหลือกขาว คอเหมือนถูกบีบ หัวใจเหมือนถูกรัด ลำไส้เหมือนถูกบิด  มือเท้าคอบิดหงิกงอ  นอนเกร็งชักกระตุกแหง่กๆ

" สุดอนาถ ชีวิตนี้ ที่พานพบ          กับจุดจบ พิสดาร ขวัญผวา
อยากตะโกน กู่ร้อง ให้ก้องฟ้า       เฮ้ย ไอ้บ้า  ผีหมอผี  มี..ได้..ไง...คร่อกก."

.........................................................................................................................................................../...
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่