คน..ปากดี 9
เมื่อครั้งก่อนบอกไปแล้วว่า หัวใจของการพูด คือ. B - E - S - T
ภาษา กาย , ใจ , ถ้อยคำ , กาลเทศะ
ภาษากาย เล่าไปเมื่อครั้งที่แล้ว นะครับ
ภาษาใจ...อันนี้สำคัญที่สุด เลย
เพราะ จิต เป็นนาย กายเป็นบ่าว
ใจ ของเรานี่แหละที่สั่งสมองให้พูดอะไร ๆ ออกมา ทั้งดี ทั้งเลว
แต่การพูดที่ดี มีศิลปะ มันต้องใช้อารมณ์เป็นพลังขับดัน และประคองการเดินเรื่องไปตลอดทาง
เรื่องที่จะเล่าเป็นแนวไหน ...ตลกขำขัน ตื่นเต้น ปลุกใจ เรื่องเศร้า ฯลฯ
มันก็ต้องเร่งเร้าอารมณ์ให้ไปทางเดียวกับเรื่องราวที่เล่าออกมา
อีทีนี้...อารมณ์ที่ใช้ในการพาให้เรื่องมันดำเนินไปด้วยกันทั้ง คนพูด กับเรื่องราว
แต่บางครั้ง คนพูดก็คุมอารมณ์ไม่อยู่
อาจเป็นเพราะ เรื่องที่จะเล่ามันเร้าใจ หรือสะเทือนอารมณ์มากเกินไป
เหมือนขี่ม้าพยศ....คนขี่จะต้องแข็งแรงกว่ามัน
ต้องควบคุมอารมณ์ของเรื่องให้ได้ ไม่ให้มันเตลิดเปิดเปิง
หรือยิ่งพูดยิ่งแผ่ว ยิ่งเล่าไปยิ่งใจแป้วลงเรื่อย ๆ
ภาษาถ้อยคำ...คือการรู้จักใช้คำพูด และเนื้อหาให้เหมาะกับผู้ฟัง
ต้องรู้จักดูว่าพูดกับกลุ่มอะไร วัยไหน อาชีพ ศาสนา ความเชื่อ ของพวกเค้าเป็นแบบไหน
ระดับการศึกษา ระดับสติปัญญา ทัศนคติของผู้ฟังก็สำคัญมากเหมือนกัน
ต้องเลือกใช้ภาษาเดียวกันกับพวกเค้า
กาลเทศะ...อันนี้ผมว่ามันสำคัญกับความปลอดภัยของผู้พูด ซะมากกว่า
จะพูดรื่นเริง ในงานของการสูญเสีย งานศพ งานเศร้า
หรือจะพูดเรื่องราวที่ขัดแย้งทางความเชื่อกับกลุ่มผู้ฟัง
ถึงแม้ว่า...ความจริง เป็นสิ่งไม่ตาย
แต่คนที่พูดไม่ดูสถานการณ์ มันก็อาจจะบาดเจ็บสาหัสได้เหมือนกัน นะครับ
นอกจากที่ อาจารย์จะเน้นย้ำหัวใจหลักของการพูดแล้ว
ยังสอนเทคนิค กลเม็ด เคล็ดลับที่ใช้ได้อย่างดี
ถ้าเราตกไปอยู่ในสถานการณ์ต่าง ๆ ทั้ง..งานวันเกิด แต่งงาน งานเปิดร้าน ขึ้นบ้านใหม่
กล่าวในงานเลี้ยงต้อนรับ เลี้ยงอำลา กล่าวขอบคุณ กล่าวอวยพร ชื่นชม
ยังมีการให้ออกไปฝึกพูดกันจริง ๆ จัง ๆ คนละหลายครั้ง
บอกตรง ๆ นะ....สนุกมากเลย
โดยเฉพาะในหัวข้อ....การพูดแบบไม่ทันตั้งตัว
ในสถานการณ์ที่เราถูกเชิญขึ้นไปพูด โดยนึกไม่ถึง ไม่ทันได้เตรียมการไว้ก่อน
อาจารย์ได้โยนหัวข้อให้พวกเราออกไปพูด โดยไม่ให้เตรียมตัว
เช่น ควาย , ดินสอ , ยางลบ , กระดาษ , กรรไกร
เพื่อน ๆ ที่เรียนด้วยกัน ได้เลือกหัวข้อกันคนละอัน
อย่างเช่น.....
พี่สน...คนหนุ่ม มาดนิ่ง
ออกไปพูดเรื่อง...ยางลบ
บอกว่า ถ้าเราเขียนอะไรผิดไป ก็เอายางลบไปลบ ไปแก้คำผิดนั้นได้
แต่การกระทำของเรา มันเอายางลบ ไปแก้ไข ไปลบอดีตไม่ได้
โอ้โฮ...มันคม มันบาดลึก
เยี่ยมยอดทั้งปฏิภาณไหวพริบ และความคิด จริง ๆ
พี่เสก หนุ่มห้าวเค้าเลือก....ควาย
เล่าถึงเมื่อครั้งหนึ่ง ไปเที่ยวที่จังหวัด พัทลุง
ไปเห็นฝูงควาย กำลังว่ายน้ำอยู่ด้วยกันหลายตัวเลย
มันไม่ได้ว่ายไปทางไหน แต่กำลัง...ดำผุด ดำว่าย
ก้มหัวดิ่งลงไป เพื่อกินหญ้าที่เกิดอยู่ใต้น้ำ
เค้าไม่เคยเห็น ควาย ที่อื่นทำอะไรแบบนี้เลย
เกิดความรู้สึกตื่นตา และตื่นใจ
มันกระตุ้นความคิดบางอย่างของพี่เค้า
สิ่งที่เห็นคือ... ควาย มันดำน้ำลงไปกินหญ้า
ทำให้เกิดแรงบันดาลใจ อย่างใหญ่หลวง
แม้แต่ควาย มันยังไม่เคยยอมแพ้ ต่อโชคชะตา
มันยังปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม และสถานการณ์
เพื่อความอยู่รอดของพวกมัน
คนเราซะอีก พอชีวิตมีอุปสรรค ติดขัดนิดหน่อย....ก็ร้องโอดโอย โวยวายแล้ว
ควาย...มันยังไม่ร้อง ไม่ยอมแพ้
ในเมื่อ หญ้า อาหาร อยู่ใต้น้ำ...ก็ดำน้ำลงไปกินสิ วะ
จะไปคิดท้อถอยทำไม
ต่อไปนี้..ถ้าติดขัด ท้อถอยต่ออุปสรรคเมื่อไหร่
ก็จะนึกถึง ควายน้ำ พวกนั้น
ถ้าท้อแท้ ก็แพ้ควาย อับอายมันอะสิ
เอาจริง ๆ แล้ว ผมชอบช่วงเวลาที่ อาจารย์ให้ออกไปพูดแบบไม่ทันตั้งตัวนี่ที่สุดเลย
สนุกตื่นเต้นที่ได้ฟังเพื่อน ๆ เค้าโชว์กึ๋น แสดงสติปัญญ และลีลา
ทั้งน้ำเสียง สายตา ท่าทาง ทุกอย่างมันออกมาจาก หัวใจของเค้า
แล้วพร่างพรูมาเป็น คำพูด คำคมที่บาดหัวใจของเรา
ยังมีเพื่อนอีกหลายคน ที่ได้หัวข้อแล้วออกไปพูด ได้อย่างน่าประทับใจ
เอาไว้เล่าต่อวันหลัง นะครับ
อนณ นิศารัตน์
โทร. - ไลน์
0931499564
คน..ปากดี 10
https://pantip.com/topic/40178976
คน..ปากดี 9
เมื่อครั้งก่อนบอกไปแล้วว่า หัวใจของการพูด คือ. B - E - S - T
ภาษา กาย , ใจ , ถ้อยคำ , กาลเทศะ
ภาษากาย เล่าไปเมื่อครั้งที่แล้ว นะครับ
ภาษาใจ...อันนี้สำคัญที่สุด เลย
เพราะ จิต เป็นนาย กายเป็นบ่าว
ใจ ของเรานี่แหละที่สั่งสมองให้พูดอะไร ๆ ออกมา ทั้งดี ทั้งเลว
แต่การพูดที่ดี มีศิลปะ มันต้องใช้อารมณ์เป็นพลังขับดัน และประคองการเดินเรื่องไปตลอดทาง
เรื่องที่จะเล่าเป็นแนวไหน ...ตลกขำขัน ตื่นเต้น ปลุกใจ เรื่องเศร้า ฯลฯ
มันก็ต้องเร่งเร้าอารมณ์ให้ไปทางเดียวกับเรื่องราวที่เล่าออกมา
อีทีนี้...อารมณ์ที่ใช้ในการพาให้เรื่องมันดำเนินไปด้วยกันทั้ง คนพูด กับเรื่องราว
แต่บางครั้ง คนพูดก็คุมอารมณ์ไม่อยู่
อาจเป็นเพราะ เรื่องที่จะเล่ามันเร้าใจ หรือสะเทือนอารมณ์มากเกินไป
เหมือนขี่ม้าพยศ....คนขี่จะต้องแข็งแรงกว่ามัน
ต้องควบคุมอารมณ์ของเรื่องให้ได้ ไม่ให้มันเตลิดเปิดเปิง
หรือยิ่งพูดยิ่งแผ่ว ยิ่งเล่าไปยิ่งใจแป้วลงเรื่อย ๆ
ภาษาถ้อยคำ...คือการรู้จักใช้คำพูด และเนื้อหาให้เหมาะกับผู้ฟัง
ต้องรู้จักดูว่าพูดกับกลุ่มอะไร วัยไหน อาชีพ ศาสนา ความเชื่อ ของพวกเค้าเป็นแบบไหน
ระดับการศึกษา ระดับสติปัญญา ทัศนคติของผู้ฟังก็สำคัญมากเหมือนกัน
ต้องเลือกใช้ภาษาเดียวกันกับพวกเค้า
กาลเทศะ...อันนี้ผมว่ามันสำคัญกับความปลอดภัยของผู้พูด ซะมากกว่า
จะพูดรื่นเริง ในงานของการสูญเสีย งานศพ งานเศร้า
หรือจะพูดเรื่องราวที่ขัดแย้งทางความเชื่อกับกลุ่มผู้ฟัง
ถึงแม้ว่า...ความจริง เป็นสิ่งไม่ตาย
แต่คนที่พูดไม่ดูสถานการณ์ มันก็อาจจะบาดเจ็บสาหัสได้เหมือนกัน นะครับ
นอกจากที่ อาจารย์จะเน้นย้ำหัวใจหลักของการพูดแล้ว
ยังสอนเทคนิค กลเม็ด เคล็ดลับที่ใช้ได้อย่างดี
ถ้าเราตกไปอยู่ในสถานการณ์ต่าง ๆ ทั้ง..งานวันเกิด แต่งงาน งานเปิดร้าน ขึ้นบ้านใหม่
กล่าวในงานเลี้ยงต้อนรับ เลี้ยงอำลา กล่าวขอบคุณ กล่าวอวยพร ชื่นชม
ยังมีการให้ออกไปฝึกพูดกันจริง ๆ จัง ๆ คนละหลายครั้ง
บอกตรง ๆ นะ....สนุกมากเลย
โดยเฉพาะในหัวข้อ....การพูดแบบไม่ทันตั้งตัว
ในสถานการณ์ที่เราถูกเชิญขึ้นไปพูด โดยนึกไม่ถึง ไม่ทันได้เตรียมการไว้ก่อน
อาจารย์ได้โยนหัวข้อให้พวกเราออกไปพูด โดยไม่ให้เตรียมตัว
เช่น ควาย , ดินสอ , ยางลบ , กระดาษ , กรรไกร
เพื่อน ๆ ที่เรียนด้วยกัน ได้เลือกหัวข้อกันคนละอัน
อย่างเช่น.....
พี่สน...คนหนุ่ม มาดนิ่ง
ออกไปพูดเรื่อง...ยางลบ
บอกว่า ถ้าเราเขียนอะไรผิดไป ก็เอายางลบไปลบ ไปแก้คำผิดนั้นได้
แต่การกระทำของเรา มันเอายางลบ ไปแก้ไข ไปลบอดีตไม่ได้
โอ้โฮ...มันคม มันบาดลึก
เยี่ยมยอดทั้งปฏิภาณไหวพริบ และความคิด จริง ๆ
พี่เสก หนุ่มห้าวเค้าเลือก....ควาย
เล่าถึงเมื่อครั้งหนึ่ง ไปเที่ยวที่จังหวัด พัทลุง
ไปเห็นฝูงควาย กำลังว่ายน้ำอยู่ด้วยกันหลายตัวเลย
มันไม่ได้ว่ายไปทางไหน แต่กำลัง...ดำผุด ดำว่าย
ก้มหัวดิ่งลงไป เพื่อกินหญ้าที่เกิดอยู่ใต้น้ำ
เค้าไม่เคยเห็น ควาย ที่อื่นทำอะไรแบบนี้เลย
เกิดความรู้สึกตื่นตา และตื่นใจ
มันกระตุ้นความคิดบางอย่างของพี่เค้า
สิ่งที่เห็นคือ... ควาย มันดำน้ำลงไปกินหญ้า
ทำให้เกิดแรงบันดาลใจ อย่างใหญ่หลวง
แม้แต่ควาย มันยังไม่เคยยอมแพ้ ต่อโชคชะตา
มันยังปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม และสถานการณ์
เพื่อความอยู่รอดของพวกมัน
คนเราซะอีก พอชีวิตมีอุปสรรค ติดขัดนิดหน่อย....ก็ร้องโอดโอย โวยวายแล้ว
ควาย...มันยังไม่ร้อง ไม่ยอมแพ้
ในเมื่อ หญ้า อาหาร อยู่ใต้น้ำ...ก็ดำน้ำลงไปกินสิ วะ
จะไปคิดท้อถอยทำไม
ต่อไปนี้..ถ้าติดขัด ท้อถอยต่ออุปสรรคเมื่อไหร่
ก็จะนึกถึง ควายน้ำ พวกนั้น
ถ้าท้อแท้ ก็แพ้ควาย อับอายมันอะสิ
เอาจริง ๆ แล้ว ผมชอบช่วงเวลาที่ อาจารย์ให้ออกไปพูดแบบไม่ทันตั้งตัวนี่ที่สุดเลย
สนุกตื่นเต้นที่ได้ฟังเพื่อน ๆ เค้าโชว์กึ๋น แสดงสติปัญญ และลีลา
ทั้งน้ำเสียง สายตา ท่าทาง ทุกอย่างมันออกมาจาก หัวใจของเค้า
แล้วพร่างพรูมาเป็น คำพูด คำคมที่บาดหัวใจของเรา
ยังมีเพื่อนอีกหลายคน ที่ได้หัวข้อแล้วออกไปพูด ได้อย่างน่าประทับใจ
เอาไว้เล่าต่อวันหลัง นะครับ
อนณ นิศารัตน์
โทร. - ไลน์
0931499564
คน..ปากดี 10
https://pantip.com/topic/40178976