ผมมาเขียนกระทู้นี้ตอนที่ผมร้องไห้เสร็จ ผมแค่อยากมาระบายความทุกข์และปรึกษาเพื่อนออนไลน์นะครับ
ผมอาจจะเขียนวกไปวนมาเพราะปกติคุยกับเพื่อนๆก็ไม่ค่อยจะเรียบเรียงคำพูดถูกสักเท่าไหร่
เข้าเรื่องเลย
ผมอายุ 17 ปี พ่อแม่ผมเลิกกันเมื่อตอนผมอายุได้ 15 ปี ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรแบบเฉยๆมากไม่เคยเสียใจเลยแต่พอมาหลังๆรู้สึกว่ามันเปลี่ยนไปเยอะมากกกกก คือ พ่อผมเป็นคนที่มีพอจะมีเงินเพราะเป็นเจ้าของสวนส้ม ทำนา ไร่อ้อย และเมื่อปีที่แล้วก็ออกรถ Revo คันใหม่(ป้ายแดง)แต่ผมไม่เคยได้อะไรเลยจากพ่อเลยยกเว้นค่าขนม เวลาเจอกันพ่อก็ให้เงินผมบ้างแต่ให้นิดหน่อยพอมีซื้อขนมกิน แต่พอมาตอนนี้ผมไม่เคยได้อะไรจากพ่อเลย คือล่าสุดผมไปซื้อชุดนักเรียนผมยังต้องเอาเงินออมตัวเองไปซื้อ ก่อนไปพ่อก็ถามว่ามีเงินไหม เขาบอกมาว่าช่วงนี้ไม่มีเงิน ผมก็พอเข้าใจแหละครับ แต่ผมเคยขอพ่อเดือนล่ะ 1200 บาท/เดือน และก็ขอแม่ด้วยแต่แม่ผมมีหนี้เยอะตอนนี้เลยไม่ค่อยอยากกวนแม่มากถ้าให้ก็เอาถ้าไม่ให้ผมก็ไม่เอา กลับมาที่พ่อนะครับพ่อผมก็ให้นะครับแต่ให้อยู่เดือนเดียว ตอนนี้ก็ไม่เคยได้เลยพอโทรไปถามก็บอกไม่มีเงินช่วงนี้แต่ก็ไปเที่ยว ผญ ตลอดผมก็ไม่ค่อยคิดได้มาก เพราะไม่ค่อยอยากรบกวน
ส่วนตอนนี้ผมอาศัยอยู่กับญาติทางแม่คือ หง่อม(พ่อของยายผมเรียกท่านว่าหง่อม) ยาย(ยายผมอายุไม่ค่อยเยอะนะครับเพราะแม่ท้องผมตอนอายุ 17 เองตอนนี้แม่ผมก็แค่32เองส่วนยายผม 53 ได้) ยายผมก็เป็นคนที่มีเงินเหมือนกันเพราะก็พึ่งออกรถใหม่(MG ป้ายแดงตัว ZH เมื่อปีที่แล้วแล้วก็ซื้อรถ BIGBIKEแล้วก็ซื้อVespa ให้กับน้าผมคือน้องแม่แหละครับแต่คนล่ะพ่อ ให้กับแฟนใหม่ของเขาคือตาผมตายตั้งแต่ผมเด็กๆนะครับ ส่วนยายผมก็เลิกกับตาผมตั้งแต่แม่ผมเด็กๆอยู่เลย) ปัจจุบันนี้ผมเลยรู้สึกว่าผมเหมือนไม่เคยได้อะไร ได้อะไรผมก็แค่สิ่งที่จำเป็นเท่านั้น เวลาผมไป รร ผมก็ขับรถ ฟีโน่ ซึ่งพ่อผมซื้อไว้ตอนที่คบกับแม่แต่พอเลิกกันก็ให้ผมแต่มันคือจะพังแล้วมั้งเวลาเบรคก็ไม่ค่อยอยู่มันปี 2005 ถ้าทำก็น่าจะได้อยู่เพราะผมก็เอาไปซ่อมมาเหมือนกันเพราะไม่ได้ใช้นานมากกก ผมเอาเก็บไปซ่อมมาครับเพราะไม่มีใครคิดจะให้เลยทั้งที่แค่ซื้อแบตเปลี่ยนยาง เงินเก็บผมก็ได้มาจากไปช่วยตาเก็บส้มเพราะพ่อผมไม่เคยชวนไปเก็บเลยทั้งที่สวนก็อยู่ใกล้กัน พ่อผมมีที่เยอะอยู่นะ แต่ไม่เคยชวนไปเลย บางทีผมก็ไปทำงานรับจ้างรดน้ำต้นไม้กับตาอีกคนที่เป็นพี่ของยายได้วันล่ะ 300 ไปแค่ตอนปิดเทอม(วันเสาร์แค่นั้น) ตอนนี้ผมก็จัดฟันอยู่และยังไม่มีเงินไปจ่ายเลยเงินผมก็พอมีแหละ ในบัญชีมีเหลือยู่ 1000บาท 555+ แต่เงินเก็บก็เหลืออยู่ 1000 ก็น่าจะพอไปจ่ายได้ ค่าเทอมที่ รร ผม 1200 ผมก็ยังไม่ได้ไปจ่ายเลยครับคือเงินยังไม่มีเพราะก็ไปคุยกับยายก็ไม่ได้ คุยกับแม่ก็ให้ผมไปขอพ่อผมก็เลยไม่รู้จะทำยังไงก็เลยคิดว่าจะเก็บเงินไปจ่ายเองเพราะผมก็ได้เงินไป รร จาก หง่อม ก็ได้ไปเยอะอยู่นะครับ วันล่ะ 100 บาท แต่ต้องจ่ายค่ากีฬาสีด้วยวันล่ะ 5 บาท แต่ผมก็เป็นคนกินน้อยนะครับแค่ข้าวน้ำใช้วันนึงก็ไม่เกิน 50 บาท และตอนนี้แม่ผมก็มีแฟนใหม่ ก็ใจดีแหละแต่ผมไม่อยากกวนเขา คือให้เงินแม่ผมมาเดือนล่ะ 20,000 แล้วก็เงินเดือนตัวเองอีก ไม่รู้เอาไปทำไรหมด ผมก็อยากเอาไปจ่ายค่าเทอมกับค่าจัดฟันก็ยังไม่ได้ แต่ผมแม่ผมก็ช่วยค่าจัดฟันนะครับแต่ไม่ถึงครึ่งเพราะที่เหลือก็เงินผม ส่วนค่าเทอมก็บอกแค่ว่าให้ไปขอพ่อ เอาง่ายผมอยู่ในครอบครัวพอมีเงินแต่ชีวิตไม่มีความสุข เพื่อนแถวบ้านผมก็ไม่มีนอกจากเพื่อนที่ รร (เด็กแว้นมันเยอะ5555) ที่ผมมาเล่าเพราะวันนี้รู้สึกท้อๆกับชีวิตนะครับเอาตรงๆผมก็ไม่ค่อยได้อะไรมากมายหรอกแค่ให้มีกินก็พอใจแหละแต่แค่อยากได้เงินจ่ายค่าเทอม หรือมาใช้จ่ายนิดหน่อยยังไม่ได้เลย เงินที่ผมได้จากทำงานปิดเทอมก็น่าจะเกินหมื่นแต่ก็ต้องมาซ่อมรถซื้อข้าวกินทุกวันก็หมดแล้วครับ ผมก็แค่รู้สึกว่าถ้าไปมหาลัยผมจะได้ค่าเทอมไหม หรือผมจะได้เรียนต่อไหม ตอนนี้ผมคงทำได้แค่สู้ต่อไปอาจมีบางครั้งผมคิดสั้นแต่ผมไม่ทำหรอกใจไม่ถึง 5555 คิดไปงั้นแหละ เพราะล่าสุดเงินผมก็จะหมดแล้วด้วยแต่ไปคุยกับยายเขาก็บอกว่าเดียวย่าเราให้ทั้งทีก็เคยได้เลย ขนาดน้าเรา(น้องพ่อ)ยังต้องส่งตัวเองเรียนเลย ปู่กับย่าผมเป็นคนที่มีเงินนะครับ มีในบัญชี 10ล้าน แต่ไม่เคยถอนมาใช้ ผมก็ไม่เข้าใจแต่คนรอบตัวผมมักจะบอกว่าเขาขี้งก ก็คงจริงแหละครับ ความจริงชีวิตผมมันยิ่งกว่าที่เล่าไปเยอะนะครับ แต่ผมไม่สามารถที่จะพูดได้หมดหรอกเพราะผมคิดไม่ออก555 ผมเลยรู้สึกว่าเกิดมาแล้วก็ต้องสู้ต่อไป และผมใช้ชีวิตไปวันๆแบบไม่ค่อยจะมีความเพราะเวลาใครไปไหนก็ไม่เคยคิดจะชวนผมเลยแบบให้ผมเฝ้าบ้านตลอด ผมก็คอยเฝ้าตลอดคือไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนเลย แบบผมก็ไม่ใช้คนชอบเที่ยวหรอกนะครับแต่ก็อยู่บ้านคนเดียวตลอดยิ่ง เสาร์-อาทิตย์ บ้านผมจะเข้า กทม ผมก็จะอยู่คนเดียวตลอดและผมเคยคุยกับยายว่าผมเบื่อที่อยู่บ้านอยากไปไหนด้วยเขาก็บอกว่าชวนแล้วไม่ไปทั้งที่ไม่เคยชวนเลย คำว่าไม่ได้ไปไหนคือ 1 ปีผมก็อยู่บ้านทั้งปี เลยนะครับแบบตัวเมืองของจังหวัดผมยังแทบไม่ได้ไปยิ่งแค่โลตัส ผมอยู่บ้านบ่อยเกินแล้วก็ไม่ค่อยได้คุยกับคนในบ้านเท่าไหร่จนผมกลัวตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ามากกแต่คงไม่เป็นหรอกเพราะผมเป็นคนมองโลกในแย่บวก(มั้งงง) ผมไม่ได้จะมาขอเงินใครนะครับ(บอกไว้ก่อน) แค่รู้สึกท้อกับชีวิตเพราะครอบครัวผมก็พอมีเงินแต่อยากให้ได้เงินไปจ่ายค่าเทอมก็ยังดีขนาดซื้อชุด นร ยังไม่มีใครออกให้เลย ชุดนักเรียนเก่าผมมันเหลืองเลยจำเป็นต้องซื้อใหม่จริงๆแบบเอาเป็ดมาแช่ยังไม่ออกเลยเพราะบ้านผมมีปัญหาบ้างอย่างคือซักผ้าชอบเปิดน้ำทิ้งไว้เขาเลยให้ใช้น้ำบาดาลแล้วมันทำให้เสื้อผมเหลืองหมดทุกตัวเลย แต่ผมก็คิดในแง่บวกเสมออว่ายังมีคนที่แย่กว่าผมอีกเยอะก็ขอให้ทุกคนสู้ๆนะครับ เวลาผมอยู่กับเพื่อนๆผมก็จะเป็นคนที่ร่าเริงทั้งที่ผมก็พบปัญหาครอบครัว อ่านอาจจะ งง นะครับ5555 ความมันมีเยอะกว่านี้อีกคือคนในครอบครัวมันเยอะเลยไม่อยากเล่าให้หมดทุกคนมันจะยาวววววเกินไป55555
เหมือนไม่ค่อยได้อะไรจากครอบครัวเลยยย
ผมอาจจะเขียนวกไปวนมาเพราะปกติคุยกับเพื่อนๆก็ไม่ค่อยจะเรียบเรียงคำพูดถูกสักเท่าไหร่
เข้าเรื่องเลย
ผมอายุ 17 ปี พ่อแม่ผมเลิกกันเมื่อตอนผมอายุได้ 15 ปี ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรแบบเฉยๆมากไม่เคยเสียใจเลยแต่พอมาหลังๆรู้สึกว่ามันเปลี่ยนไปเยอะมากกกกก คือ พ่อผมเป็นคนที่มีพอจะมีเงินเพราะเป็นเจ้าของสวนส้ม ทำนา ไร่อ้อย และเมื่อปีที่แล้วก็ออกรถ Revo คันใหม่(ป้ายแดง)แต่ผมไม่เคยได้อะไรเลยจากพ่อเลยยกเว้นค่าขนม เวลาเจอกันพ่อก็ให้เงินผมบ้างแต่ให้นิดหน่อยพอมีซื้อขนมกิน แต่พอมาตอนนี้ผมไม่เคยได้อะไรจากพ่อเลย คือล่าสุดผมไปซื้อชุดนักเรียนผมยังต้องเอาเงินออมตัวเองไปซื้อ ก่อนไปพ่อก็ถามว่ามีเงินไหม เขาบอกมาว่าช่วงนี้ไม่มีเงิน ผมก็พอเข้าใจแหละครับ แต่ผมเคยขอพ่อเดือนล่ะ 1200 บาท/เดือน และก็ขอแม่ด้วยแต่แม่ผมมีหนี้เยอะตอนนี้เลยไม่ค่อยอยากกวนแม่มากถ้าให้ก็เอาถ้าไม่ให้ผมก็ไม่เอา กลับมาที่พ่อนะครับพ่อผมก็ให้นะครับแต่ให้อยู่เดือนเดียว ตอนนี้ก็ไม่เคยได้เลยพอโทรไปถามก็บอกไม่มีเงินช่วงนี้แต่ก็ไปเที่ยว ผญ ตลอดผมก็ไม่ค่อยคิดได้มาก เพราะไม่ค่อยอยากรบกวน
ส่วนตอนนี้ผมอาศัยอยู่กับญาติทางแม่คือ หง่อม(พ่อของยายผมเรียกท่านว่าหง่อม) ยาย(ยายผมอายุไม่ค่อยเยอะนะครับเพราะแม่ท้องผมตอนอายุ 17 เองตอนนี้แม่ผมก็แค่32เองส่วนยายผม 53 ได้) ยายผมก็เป็นคนที่มีเงินเหมือนกันเพราะก็พึ่งออกรถใหม่(MG ป้ายแดงตัว ZH เมื่อปีที่แล้วแล้วก็ซื้อรถ BIGBIKEแล้วก็ซื้อVespa ให้กับน้าผมคือน้องแม่แหละครับแต่คนล่ะพ่อ ให้กับแฟนใหม่ของเขาคือตาผมตายตั้งแต่ผมเด็กๆนะครับ ส่วนยายผมก็เลิกกับตาผมตั้งแต่แม่ผมเด็กๆอยู่เลย) ปัจจุบันนี้ผมเลยรู้สึกว่าผมเหมือนไม่เคยได้อะไร ได้อะไรผมก็แค่สิ่งที่จำเป็นเท่านั้น เวลาผมไป รร ผมก็ขับรถ ฟีโน่ ซึ่งพ่อผมซื้อไว้ตอนที่คบกับแม่แต่พอเลิกกันก็ให้ผมแต่มันคือจะพังแล้วมั้งเวลาเบรคก็ไม่ค่อยอยู่มันปี 2005 ถ้าทำก็น่าจะได้อยู่เพราะผมก็เอาไปซ่อมมาเหมือนกันเพราะไม่ได้ใช้นานมากกก ผมเอาเก็บไปซ่อมมาครับเพราะไม่มีใครคิดจะให้เลยทั้งที่แค่ซื้อแบตเปลี่ยนยาง เงินเก็บผมก็ได้มาจากไปช่วยตาเก็บส้มเพราะพ่อผมไม่เคยชวนไปเก็บเลยทั้งที่สวนก็อยู่ใกล้กัน พ่อผมมีที่เยอะอยู่นะ แต่ไม่เคยชวนไปเลย บางทีผมก็ไปทำงานรับจ้างรดน้ำต้นไม้กับตาอีกคนที่เป็นพี่ของยายได้วันล่ะ 300 ไปแค่ตอนปิดเทอม(วันเสาร์แค่นั้น) ตอนนี้ผมก็จัดฟันอยู่และยังไม่มีเงินไปจ่ายเลยเงินผมก็พอมีแหละ ในบัญชีมีเหลือยู่ 1000บาท 555+ แต่เงินเก็บก็เหลืออยู่ 1000 ก็น่าจะพอไปจ่ายได้ ค่าเทอมที่ รร ผม 1200 ผมก็ยังไม่ได้ไปจ่ายเลยครับคือเงินยังไม่มีเพราะก็ไปคุยกับยายก็ไม่ได้ คุยกับแม่ก็ให้ผมไปขอพ่อผมก็เลยไม่รู้จะทำยังไงก็เลยคิดว่าจะเก็บเงินไปจ่ายเองเพราะผมก็ได้เงินไป รร จาก หง่อม ก็ได้ไปเยอะอยู่นะครับ วันล่ะ 100 บาท แต่ต้องจ่ายค่ากีฬาสีด้วยวันล่ะ 5 บาท แต่ผมก็เป็นคนกินน้อยนะครับแค่ข้าวน้ำใช้วันนึงก็ไม่เกิน 50 บาท และตอนนี้แม่ผมก็มีแฟนใหม่ ก็ใจดีแหละแต่ผมไม่อยากกวนเขา คือให้เงินแม่ผมมาเดือนล่ะ 20,000 แล้วก็เงินเดือนตัวเองอีก ไม่รู้เอาไปทำไรหมด ผมก็อยากเอาไปจ่ายค่าเทอมกับค่าจัดฟันก็ยังไม่ได้ แต่ผมแม่ผมก็ช่วยค่าจัดฟันนะครับแต่ไม่ถึงครึ่งเพราะที่เหลือก็เงินผม ส่วนค่าเทอมก็บอกแค่ว่าให้ไปขอพ่อ เอาง่ายผมอยู่ในครอบครัวพอมีเงินแต่ชีวิตไม่มีความสุข เพื่อนแถวบ้านผมก็ไม่มีนอกจากเพื่อนที่ รร (เด็กแว้นมันเยอะ5555) ที่ผมมาเล่าเพราะวันนี้รู้สึกท้อๆกับชีวิตนะครับเอาตรงๆผมก็ไม่ค่อยได้อะไรมากมายหรอกแค่ให้มีกินก็พอใจแหละแต่แค่อยากได้เงินจ่ายค่าเทอม หรือมาใช้จ่ายนิดหน่อยยังไม่ได้เลย เงินที่ผมได้จากทำงานปิดเทอมก็น่าจะเกินหมื่นแต่ก็ต้องมาซ่อมรถซื้อข้าวกินทุกวันก็หมดแล้วครับ ผมก็แค่รู้สึกว่าถ้าไปมหาลัยผมจะได้ค่าเทอมไหม หรือผมจะได้เรียนต่อไหม ตอนนี้ผมคงทำได้แค่สู้ต่อไปอาจมีบางครั้งผมคิดสั้นแต่ผมไม่ทำหรอกใจไม่ถึง 5555 คิดไปงั้นแหละ เพราะล่าสุดเงินผมก็จะหมดแล้วด้วยแต่ไปคุยกับยายเขาก็บอกว่าเดียวย่าเราให้ทั้งทีก็เคยได้เลย ขนาดน้าเรา(น้องพ่อ)ยังต้องส่งตัวเองเรียนเลย ปู่กับย่าผมเป็นคนที่มีเงินนะครับ มีในบัญชี 10ล้าน แต่ไม่เคยถอนมาใช้ ผมก็ไม่เข้าใจแต่คนรอบตัวผมมักจะบอกว่าเขาขี้งก ก็คงจริงแหละครับ ความจริงชีวิตผมมันยิ่งกว่าที่เล่าไปเยอะนะครับ แต่ผมไม่สามารถที่จะพูดได้หมดหรอกเพราะผมคิดไม่ออก555 ผมเลยรู้สึกว่าเกิดมาแล้วก็ต้องสู้ต่อไป และผมใช้ชีวิตไปวันๆแบบไม่ค่อยจะมีความเพราะเวลาใครไปไหนก็ไม่เคยคิดจะชวนผมเลยแบบให้ผมเฝ้าบ้านตลอด ผมก็คอยเฝ้าตลอดคือไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนเลย แบบผมก็ไม่ใช้คนชอบเที่ยวหรอกนะครับแต่ก็อยู่บ้านคนเดียวตลอดยิ่ง เสาร์-อาทิตย์ บ้านผมจะเข้า กทม ผมก็จะอยู่คนเดียวตลอดและผมเคยคุยกับยายว่าผมเบื่อที่อยู่บ้านอยากไปไหนด้วยเขาก็บอกว่าชวนแล้วไม่ไปทั้งที่ไม่เคยชวนเลย คำว่าไม่ได้ไปไหนคือ 1 ปีผมก็อยู่บ้านทั้งปี เลยนะครับแบบตัวเมืองของจังหวัดผมยังแทบไม่ได้ไปยิ่งแค่โลตัส ผมอยู่บ้านบ่อยเกินแล้วก็ไม่ค่อยได้คุยกับคนในบ้านเท่าไหร่จนผมกลัวตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ามากกแต่คงไม่เป็นหรอกเพราะผมเป็นคนมองโลกในแย่บวก(มั้งงง) ผมไม่ได้จะมาขอเงินใครนะครับ(บอกไว้ก่อน) แค่รู้สึกท้อกับชีวิตเพราะครอบครัวผมก็พอมีเงินแต่อยากให้ได้เงินไปจ่ายค่าเทอมก็ยังดีขนาดซื้อชุด นร ยังไม่มีใครออกให้เลย ชุดนักเรียนเก่าผมมันเหลืองเลยจำเป็นต้องซื้อใหม่จริงๆแบบเอาเป็ดมาแช่ยังไม่ออกเลยเพราะบ้านผมมีปัญหาบ้างอย่างคือซักผ้าชอบเปิดน้ำทิ้งไว้เขาเลยให้ใช้น้ำบาดาลแล้วมันทำให้เสื้อผมเหลืองหมดทุกตัวเลย แต่ผมก็คิดในแง่บวกเสมออว่ายังมีคนที่แย่กว่าผมอีกเยอะก็ขอให้ทุกคนสู้ๆนะครับ เวลาผมอยู่กับเพื่อนๆผมก็จะเป็นคนที่ร่าเริงทั้งที่ผมก็พบปัญหาครอบครัว อ่านอาจจะ งง นะครับ5555 ความมันมีเยอะกว่านี้อีกคือคนในครอบครัวมันเยอะเลยไม่อยากเล่าให้หมดทุกคนมันจะยาวววววเกินไป55555