ผมเป็นลูกชู้

ผมทนกับในใจต่อไปไม่ไหวแล้วผมตอนนี้พึ่งขึ้นชั้นมัธยมต้น แม่ผมบอกกับผมตั้งแต่เด็กๆว่าผมไม่ใช่ลูกพ่อคนนี้แม่แต่งงานกับพ่อมา10กว่าปีแม่กับพ่อไม่มีลูกแม่จึงไปมีอะไรกับหัวหน้าที่ทำงานจนพลาดมีผมแม่เล่าให้ผมฟังแบบนั้นตั้งแต่เด็ก ผมหลอกตัวเองมาตลอดว่าแม่โกหก

แต่ความจริงผมหลอกตัวเองไม่ได้ แต่ที่ผมรับไม่ได้คือแม่ยังติดต่อกับพ่อแท้ๆแบบลับๆ ผมสงสารพ่อสงสารที่ท่านต้องมาเลี้ยงลูกชู้ผมกลัวว่าสักวันจะรู้ความจริงหลายครั้งพ่อดูเหมือนจะจับได้ว่าแม่กับพ่อแท้ๆของผมติดต่อกันแต่พ่อไม่รู้เรื่องของผมนะครับ

 ใจผมไม่อยากปิดบังแต่ถ้าพูดไปผมกลัวจะเสียพ่อไปพ่อบอกว่าตอนผมเกิดพ่อดีใจมากเพราะพ่อมีลูกตอนอายุมากแล้วผมยิ่งช้ำไปกันใหญ่คนรู้เรื่องนี้เยอะครับคนที่ทำงานแม่รู้กันหมดแต่ช่วยกันปิดผมกลัวว่าสักวันหนึ่งถ้าพ่อรู้พ่อคงจะเกลียดผม
 
ผมไม่ได้เห็นแก่ตัวผมแค่ไม่อยากเสียพ่อไปพ่อของผมเข้าใจผมทุกอย่างเป็นเหมือนเพื่อน ผมแบกรับความผิดนี้ไม่ไหวแล้วผมสงสารพ่อมากผมสะอิดสะเอียนตัวเองคิดมาตลอดว่าเกิดมาทำไมผมไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไงอีกอย่างพ่อแท้ๆของผมคิดจะบอกความจริงแล้วเอาผมไปอยู่ด้วยผมจะทำยังไงดีครับ เครียดจะตายอยู่แล้วผมสงสารพ่อมากๆ