พรีเซนต์งานแต่โดนหัวเราะ จนเสียความมั่นใจ

คือมันเป็นเรื่องตลกร้ายของเราเรื่องนึงเลย มันเป็นเชิงท่องร้อยแก้วหน้าห้อง มันก็มีคนเพี้ยนเพราะประปนกันไป พอถึงคิวเราท่องหน้าห้องเรามั่นใจว่าเราเตรียมตัวมาดี เราฝึกมาเกือบเดือน ทุกวันแบบไม่หยุด ฝึกไม่ให้อายคน แถมเพิ่มความมั่นใจตรงที่เคยไปแข่งเมื่อไม่กี่ปีก่อนมาด้วย แต่พอเราเริ่มร้องเราเสียงหลงมาก หลงจนตัวเองตกใจ เรายอมรับแหละว่าเราเพี้ยนจริงๆ แต่ที่เรารู้สึกเสียใจๆจริงคงเป็นครั้งแรกที่เราโดนเพื่อนทั้งห้องหัวเราะใส่ คือ ตอนนั้นน้ำตาเกือบไหลหน้าห้องจริงๆนะ ครูยังกลั้นขำ แหะๆ ความรู้สึกแรกๆคือ ร้องไห้แหละ เรากลับไปใส่แมสแล้วนั่งร้องไห้คนเดียวเงียบๆ แบบไม่มีใครรู้ คำถามคือ เราควรเอาความรู้สึกน่าอายแบบนี้ออกไปยังไงคะ ตอนนี้แทบไม่อยากพูดอะไรแล้วมันฝังหัวไปหมด พอคิดถึงเวลานั้นก็ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวตลอดเลย