รู้สึกเริ่มเครียด เริ่มดาวน์ กัชีวิต รวมถึงการงาน มันผสมปนเป กันไปหมด จนตอนนี้ ไม่มีความสุขแม้กระทั่งจะออกจากห้อง

ผมอยากขอกำลังใจหรือคำแนะนำหน่อยครับ

คือ เศรษฐกิจตอนนี้ งานที่ผมทำมา 2 ปีเงินเดือนก็ยังไม่ได้ปรับ 
ลูกค้าก็ลดลง หายไปกว่า 75% จาก เดือนเดียวกันปีที่แล้ว  เป็นพนักงานขาย // ลุกค้าลดลง กำหนดเลื่อน เอกสารผมก็ทำช้าลง
ฐานเงินเดือนที่ได้ ก็ แค่เพียงพอสำหรับการใช้ชีวิตไป เดือนชนเดือน 
รายได้เสริมก็มี เข้ามาบ้างเล็กน้อย หลัก 3000-5000 บาทต่อเดือน แค่พอ ช่วยจุนเจือ ค่าที่พัก ค่าน้ำ ค่าไฟ อินเตอร์เน็ต

เป็นอาการนี้มาเดือนนึงได้แล้ว อาทิตย์ที่แล้ว ลอง ลางานพักผ่อน ยาวๆ ติดต่อกัน 2 วัน อาการก็ไม้ดีขึ้น
ซึม เครียดผิดหวัง วิตกกังวล เรื่องรายได้ เรื่องการสร้างครอบครัว รวมถึง เป้าหมายหลัก ของชีวิต

1 อยากทำ บริษัท IT ก็ติดเรื่อง สถานที่ และเงินทุน ตอนนี้ ยังดีได้ รับ job นอกจากแม่แฟนบ้าง หรือ ให้คำแนะนำ ซ่อมช่วยเพื่อนนิดๆหน่อย Support
2 อยากทำงาน กับ บริษัทต่างชาติ เพราะได้ภาษาอังกฤษ ก็ติด เรียนต่อเอาวุฒิ ตอนนี้มาครึ้งทาง ปี 2เทอม 2 แล้ว
3 ตอนนี้รู้สึกเบื่อกับงาน เอกสาร ลค ที่น้อยลง แพลน ยืดออก หน่วงมาก   แต่รายรับลดลง รายจ่ายเท่าๆเดิม
4 ถึงแม้ ยังไม่มีหนี้สิน ก้อนใหญ้อะไร บ้านรถ อยากมี เพราะ 31 แล้วก็ยังทำอะไรไม่ได้ เนื่องจากรายได้ ที่ลดลง
5 ตอนผลักตัวจากที่นอนตอนเช้า ยังพอ ฝืน ถูไถ แต่พอต้อง ฝ่ารถติด ประมาณ 1 ชม  ถึง ที่ทำงาน นั่งโต๊ะ routine เดิมๆเพื่อนร่วมงาน slow life เดิมๆ  ไฟในใจก็มอดไหม้
6 ณ เวลานี้ แทบไม่มี แรงผลักดัน อะไร ไม่ตื่นเต้น ไม่สนุกกับการทำงาน ที่ไม่ชอบ และ ไม่อยากเจอหน้าใคร ไม่อยากทำงานเอกสาร ที่ซ้ำซ้อน 
7 ปีก่อน ยอด 7 หลัก ปีนี้ แค่ สองแสนก็ ไม่อยากทำ ไม่อยากคุย กับใคร 
8 ปรึกษา พ่อแม่ก็บอกให้ เข้าหาธรรมะ ฝึกสติ .. บอกแฟนก็ บอกให้อดทน ค่อยๆ ทำไม่ต้องกังวลอนาคตเกินไป ตั้งใจเรียนให้จบก่อน

-- ตอนนี้งาน ล่าช้าลง จะพิมพ์ จะร่างเอกสาร อะไร ก็แทบไม่มีกำลังใจทำอะไร 
เด็กสุดในองค์กร ที่แต่คน 40-50 กว่าๆ ที่ ทำงาน รอเกษียณ คนรอบข้างก็ ได้ปลอบใจว่า มีเงินใช้จ่ายอยู่ก็ถือ ดีแค่ไหนแล้วในยุคนี้
แต่ เรา หาความสุขไม่เจอเลย รู้สึกตัวเองดื่มถี่ขึ้น แม้จะ ดื่มไม่เยอะ จนทำงานไม่ไหว แต่ มันทุกข์ใจมาก
ทุกข์ใจที่ ทำได้ดีที่สุด แค่นี้ ตอนนี้ 
ทุกข์ใจ ที่ ไม่สามารถรักษา มาตรฐาน งาน เป้าให้ดีขึ้น แม้ไม่มีใครกดดัน เรื่องเป้า
ทุกข์ใจ ที่ พยายามผลักดัน องค์กร เสนอ solution ใหม่ๆ แต่ คนในองค์กรไม่ค่อยตอบรับ หรือ ตอบรับ แต่ ให้เรา ทำเราเศร้าอยู่คนเดียว
อยากเติบโต อยาก ก้าวหน้า ไม่อยากมีค่า แค่ ใช้ชีวิตไปวันๆ 
ยิ่งในสิ่งที่ไม่ถนัดแล้ว และ ไม่สอดคล้อง กับเป้าที่เราอยากจะทำ มันยิ่ง กดสภาพจิตใจ ให้จมดิ่ง

แค่อยากขอกำลังใจจริงๆครับ อยากดีขึ้น อยาก กลับ fresh กว่านี้ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ความจริงข้อหนึ่งของโลกและชีวิต คือมันไม่ตามใจใคร สภาพเศรษฐกิจทุกวันนี้ ส่วนหนึ่งเกิดจากปัญหาโรคระบาด บ้านเราไม่มีการระบาดใหญ่ เพราะแลกมาด้วยการเติบโตทางเศรษฐกิจ ทั้งที่รัฐกำหนดและปัจเจกบุคคลเรากันเองที่ให้ความสำคัญเรื่องสุขภาพเป็นหลัก ซึ่งไม่ใช่ไม่ถูก ปัญหาคือ เราไม่สามารถได้ไปหมดทุกอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในสิ่งที่เกิดจากปัจจัยที่ยากจะเข้ากันหรือไปด้วยกันได้ การไม่มีการระบาดใหญ่เหมือนหลายประเทศ อาจทำให้หลายคน นึกไม่ถึงว่าหากระบาดใหญ่แบบประเทศอื่น ๆ มีคนล้มตายมาก รุนแรงมากแค่ไหน ไม่มากก็น้อย สภาพการณ์ที่เป็นอยู่ ยังดีกว่าอีกหลายประเทศ ทั้งเรื่องสุขภาพและเศรษฐกิจ

เห็นใจเจ้าของกระทู้ค่ะ อายุกำลังอยู่ในวัยทำงานเพื่อสร้างตนเองและครอบครัว และจะว่าไปแล้ว โชคดีที่ไม่มีใครกดดัน สิ่งที่พ่อแม่และคนรักเตือนนั้นถูกแล้ว

การหวนคิดถึงยอดของปีก่อนย่อมทำให้ จขกท หมดกำลังใจ อยู่กับความจริง ณ ปัจจุบัน จะช่วยให้ จขกท มองเห็นความไม่เที่ยงของสรรพสิ่ง ดีกว่าหมดแรงกายแรงใจ นั่นคือใช้มันทำสิ่งที่พึงทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะไม่ว่าจะอยากหลุดพ้นจากสภาพนี้ไปมากแค่ไหน ลำพัง จขกท คนเดียว ทำอะไรไม่ได้มากหรอกนะคะ

ในทางธรรม ความไม่อยากเป็นไม่อยากมี และในทางกลับกันความอยากมีอยากดป็นอยากทำ สิ่งเหล่านี้ ทำให้จิตใจเศร้าหมอง ในหลายครั้ง มันมีค่ามากกว่าเงินตราเสียอีก รายได้ลดลงแล้ว อย่ายอมให้จิตใจต้องเสียไปด้วย ทำได้ยาก แต่หลาย ๆ คนทำได้ รับฟังพ่อแม่และคนรัก จขกท ก็จะทำได้ อดทนได้ เช่นกัน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่