ตอนนี้ผมกำลังกลุ้มนิดหน่อยกับงานฟรีแลนซ์ที่รับทำครับ เลยมาขอระบายและขอสารภาพบาปด้วย จะพยายามให้เข้าใจง่ายที่สุดนะครับ(อย่าด่าผมนะ)
คือผมเปิดบริการใหม่คือรับคิดพล็อตครับ ตอนแรกไม่คิดอะไร การสร้างนิยายเป็นเรื่องถนัดของผมอยู่แล้ว เพิ่งมีออเดอร์แรกมาเมื่อคืนก็รับไป ก็ไม่คิดอะไรนะ ราคาขั้นต่ำคือ 300 (แต่ผมเรียกไป 250)
ทีนี้ตอนผมนั่งทำอยู่ก็นึกขึ้นได้ว่าทำอะไรอยู่ ผมทำเรื่องร้ายแรงกว่าช่วยเด็กทำการบ้านซะแล้ว ออเดอร์ที่ผมได้ก่อนหน้านี้คือเรื่องสั้นครับ ไม่เคยถามแต่ลูกค้าเคยหลุดมาว่าจะเอาไปเล่าบนยูทูป ไม่น่าใช่การบ้านทั้งหมด
สำหรับคนที่ไม่เคยเขียนนิยายคงจะอธิบายยากสักหน่อย เล่าง่ายๆคือผมกำลังส่งเสริมความขี้เกียจของคนอื่นเพื่อเงิน (แถมตั้ง 250 แน่ะ แค่เรื่องย่อ 2 หน้า + ความสัมพันธ์ตัวละคร 1 หน้า) มันต่างกับการบ้านเด็กตรงที่คนเขียนสามารถปรับเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อให้มันดีขึ้นได้ ผมไม่ได้ยกยอตัวเองว่าเก่ง แต่จะบอกว่าจะเป็นยังไงถ้าลูกค้าเขามีความสามารถแฝงที่เหนือกว่าผมแต่ไม่ใช้เองล่ะ
ผมย่อมหาข้ออ้างมาแถสารพัดเพื่อทำการบ้านแลกเงินได้อยู่แล้ว แต่พล็อตนิยายมันคนละเรื่อง มันเป็นแกนของนิยายเลย ซึ่งถ้าไม่ทำเองอินเนอร์จะน้อยกว่า
สรุปง่ายๆ ผมรู้สึกผิดที่รับเขียนพล็อตนิยาย มันเป็นการหาเงินบนความขี้เกียจของคนที่ล้ำเส้นเกินไป แถมราคาของมันตีด้วยเงินไม่ได้ด้วย(ขึ้นกับความสามารถของนักเขียน) เหมือนกับกำลังรับใช้ปิศาจแห่งความโลภอยู่อย่างนั้นเลย(มองอวาตาร์ตัวเองแป๊บ) ผมกำลังตอบสนองความโลภของตัวเองด้วยการเผยแพร่ความเกียจคร้านให้คนอื่น
ปล.1 ยังไงผมก็รับงานมาแล้วจะทำส่งอย่างดีครับ แต่จะตัดบริการนี้ออกทันทีที่ทำได้
ปล.2 แท็กศาสนาคริสต์ด้วยผิดมั้ย ผมเป็นคริสต์แล้วนะ มาสารภาพว่าหลงไปกับความโลภชั่วขณะ
ปล.3 การบ้านกับนิยายคนละประเด็นนะ มันเป็นสองมาตรฐาน
ปล.4 ใช้บริการทำการบ้าน เขียนเรื่องสั้น ตรวจคำผิด ของผมได้ที่ fastwork ครับ
มาระบาย + สารภาพบาปครับ
คือผมเปิดบริการใหม่คือรับคิดพล็อตครับ ตอนแรกไม่คิดอะไร การสร้างนิยายเป็นเรื่องถนัดของผมอยู่แล้ว เพิ่งมีออเดอร์แรกมาเมื่อคืนก็รับไป ก็ไม่คิดอะไรนะ ราคาขั้นต่ำคือ 300 (แต่ผมเรียกไป 250)
ทีนี้ตอนผมนั่งทำอยู่ก็นึกขึ้นได้ว่าทำอะไรอยู่ ผมทำเรื่องร้ายแรงกว่าช่วยเด็กทำการบ้านซะแล้ว ออเดอร์ที่ผมได้ก่อนหน้านี้คือเรื่องสั้นครับ ไม่เคยถามแต่ลูกค้าเคยหลุดมาว่าจะเอาไปเล่าบนยูทูป ไม่น่าใช่การบ้านทั้งหมด
สำหรับคนที่ไม่เคยเขียนนิยายคงจะอธิบายยากสักหน่อย เล่าง่ายๆคือผมกำลังส่งเสริมความขี้เกียจของคนอื่นเพื่อเงิน (แถมตั้ง 250 แน่ะ แค่เรื่องย่อ 2 หน้า + ความสัมพันธ์ตัวละคร 1 หน้า) มันต่างกับการบ้านเด็กตรงที่คนเขียนสามารถปรับเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อให้มันดีขึ้นได้ ผมไม่ได้ยกยอตัวเองว่าเก่ง แต่จะบอกว่าจะเป็นยังไงถ้าลูกค้าเขามีความสามารถแฝงที่เหนือกว่าผมแต่ไม่ใช้เองล่ะ
ผมย่อมหาข้ออ้างมาแถสารพัดเพื่อทำการบ้านแลกเงินได้อยู่แล้ว แต่พล็อตนิยายมันคนละเรื่อง มันเป็นแกนของนิยายเลย ซึ่งถ้าไม่ทำเองอินเนอร์จะน้อยกว่า
สรุปง่ายๆ ผมรู้สึกผิดที่รับเขียนพล็อตนิยาย มันเป็นการหาเงินบนความขี้เกียจของคนที่ล้ำเส้นเกินไป แถมราคาของมันตีด้วยเงินไม่ได้ด้วย(ขึ้นกับความสามารถของนักเขียน) เหมือนกับกำลังรับใช้ปิศาจแห่งความโลภอยู่อย่างนั้นเลย(มองอวาตาร์ตัวเองแป๊บ) ผมกำลังตอบสนองความโลภของตัวเองด้วยการเผยแพร่ความเกียจคร้านให้คนอื่น
ปล.1 ยังไงผมก็รับงานมาแล้วจะทำส่งอย่างดีครับ แต่จะตัดบริการนี้ออกทันทีที่ทำได้
ปล.2 แท็กศาสนาคริสต์ด้วยผิดมั้ย ผมเป็นคริสต์แล้วนะ มาสารภาพว่าหลงไปกับความโลภชั่วขณะ
ปล.3 การบ้านกับนิยายคนละประเด็นนะ มันเป็นสองมาตรฐาน
ปล.4 ใช้บริการทำการบ้าน เขียนเรื่องสั้น ตรวจคำผิด ของผมได้ที่ fastwork ครับ