ก่อนอื่นเราบอกก่อนเลยว่า เราส่งตัวเองเรียนนะ ที่บ้านส่งเราไม่ได้พ่อกับแม่เราทำงานหนักไม่ได้ เราไม่ได้เป็นลูกชาวนา ชาวสวน พ่อแม่เราเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย ลำพังแค่พวกท่านหาเช้ากินค่ำยังไม่อิ่มกันเลย ด้วยความไม่มีนี่แหละทำให้เราอยากมีชีวิตที่มันดีกว่านี้ แต่ดูเหมือนว่ายิ่งขึ้นปีสูง ค่าใช้จ่ายมันก็มาก แต่ก่อนเราจะทำงานนะแต่ช่วงนี้เค้าไม่จ้างเลย มันเหนื่อยมากๆที่บอกใครไม่ได้ มันเหนื่อยที่ต้องบอกกับแม่ว่าเรากินอิ่มทุกมื้อ ตอนนี้คือเหลือจั้งอยู่ไม่ถึง 200 ทุกทีจะมี กยศ ช่วยแต่เดือนนี้ต่อสัญญามันไม่ออก บางทีก็คิดนะว่าเราจะอดตายเพราะอยากจบปริญญามั้ย แต่ก็มาไกลแล้วอ่ะอยู่ปี3 แล้วเป็นหนี้ กยศ ไปเยอะแล้วจะหยุดตอนนี้คงไม่เหลืออะไร เราตั้งใจเรียนมากเลยนะเกรดเราได้ตั้ง 3.50+ แหนะ แต่ไม่มีใครมาภาคภูมิใจด้วยหรอก555 เราพยายามมากเลย พยายามมากกว่าเพื่อนหลายเท่ากว่าจะได้เท่าเขา เราไม่มีคอม ไม่มีไอเพด มีเพียงโทรศัพท์มือถือเก่าๆที่ไม่รู้จะพังตอนไหน ก็ต้นทุนชีวิตไม่เท่ากันนิเนอะ เย็นนี้ก็ต้องอดไปก่อนม่ามาใกล้หมดแล้วต้องประหยัด 😂
อดทนเรียนให้จบ ทำไมมันท้อจัง