ไม่มีอะไรจะบอกเพิ่มเติม ผมบอกไม่ถูก
ผมรู้สึกเดียวดาย ไร้ที่ไปและที่กลับ เก็บความรู้สึกไว้เกินจะบอกว่าช่างมันประไร
เหนื่อยเสียจนอยากลองหาย ๆไปเฉย ๆและคิดว่าคงไม่มีผลกระทบกับใครหรอกมั้งครับ
ทุกครั้งที่ผ่านทางรถไฟ อยู่บนดาดฟ้า หรือแม้แต่ในห้องตัวเอง มันทำให้ผมคิดอยากทำเรื่องแบบนั้นตลอด
ผมเกลียดความรู้สึกนี้และมันก็ทำให้ผมอยากตายทวีคูณไปอีก
ผมควรจะทำไงดี
เคยไหมที่ ความรู้สึกว่างเปล่ามันทำให้เราอยากตายได้ง่าย ๆ
ผมรู้สึกเดียวดาย ไร้ที่ไปและที่กลับ เก็บความรู้สึกไว้เกินจะบอกว่าช่างมันประไร
เหนื่อยเสียจนอยากลองหาย ๆไปเฉย ๆและคิดว่าคงไม่มีผลกระทบกับใครหรอกมั้งครับ
ทุกครั้งที่ผ่านทางรถไฟ อยู่บนดาดฟ้า หรือแม้แต่ในห้องตัวเอง มันทำให้ผมคิดอยากทำเรื่องแบบนั้นตลอด
ผมเกลียดความรู้สึกนี้และมันก็ทำให้ผมอยากตายทวีคูณไปอีก
ผมควรจะทำไงดี