ท้อกับชีวิต

ตอนนี้เรากับมาตกงานอีกครั้ง แม่อายุ 50 ปลายๆ ไม่ได้ทำงานอะไร ปวดเมื้อยตามข้อตามกระดูก กลางวันแกจะนอน ส่วนตาป่วยเป็นมะเร็งกะเพาะอาหาร 
นอนติดเตียงเหมือนกัน  เรากับมาบ้านเห็นแต่ภาพเขานอนกันตลอด หดหู่ใจมาก
ไม่เคยมีคำพูดที่ให้กำลังใจ  มีแต่คำพูดบั่นทอนจิตใจ  เราเหมือนสู้อยู่คนเดียว จะไปหางานไกลๆทำก็ไปไม่ได้ เพราะเป็นห่วงความเป็นอยู่เขา แม่ขับรถไม่เป็น จะไปไหนต้องเดิน 
เรา อายุ  32 มีแค่วุฒ  ม.6  งานหายากมากตอนนี้  ถ้าเราไม่มีงาน อีกไม่นาน ต้องพากันแย่แน่ๆ เราเป็นคนหาเงินเข้าบ้านคนเดียว เงินเก็บก็มีไม่มาก 
เครียดมากๆเลยค่ะ ยังมองไม่เห็นทางออกเลยถ้าหางานไม่ได้ต้องทำยังไงต่อไปกับชีวิตดี