ทำไมเราถึงรู้สึกเหมือนเราไร้ตัวตนในสังคมเลยคะ

เรารู้สึกเหมือนมีค่าแค่ตอนมีผลประโยชน์​ รร.เรามีแต่คนเรียนเก่งอยู่แล้ว​เพราะเป็นรร.ชื่อดังสอบเข้ายากเราเรียนปานกลางเก่งบางวิชาแต่ก็มีวิชาที่แย่ไปเลยก็มี​เวลาเราลำบากขอให้ใครช่วยก็โดนเมินเฉยบ่อยๆ​ เวลาเราร้องไห้พ่อแม่ก็หัวเราะ​ เราไม่เคยโดนพ่อแม่ปลอบเลยตั้งแต่จำความได้ เราไม่รู้ว่าหัวเราะทำไมเพราะคิดว่ามันไร้สาระ? เราก็ไม่รู้​ เพื่อนสนิทก็มีแต่เขากับไปกับคนอื่นไม่สนใจเรา​ทำเหมือนรังเกียจ​ เวลามีงานกลุ่มเราเป็นเศษตลอด​ เราเลือกที่จะไม่สนใจแต่กลับบ้านมาก็ร้องไห้เหมือนเดิม​ ช่วงนึงพ่อกับแม่เราเลิกกันมันหนักกว่าเดิมเราร้องไห้ทุกวัน​ เราเคยพยายามเข้าหาสังคมแต่ไม่มีใครรับเราเลยเหมือนเดิม​ เราพยายามมาเป็นปี เราเริ่มเหนื่อยจนรู้สึกว่าพอดีไหม​​เราอยู่คนเดียวดีกว่าไหม​ แต่มันทำไม่ได้​ เราไม่รู้จะปรึกษาใครดีเพราะเรื่องก็เป็นเรื่อง​ของคนรอบตัวเราทั้งนั้น