บอกก่อนว่าตอนนี้เราอยู่มอปลายเเล้ว
กระทู้นี้ตั้งขึ้นมาเพื่อให้คนที่อยู่กับเด็กรู้ว่าการสั่งสอนสำคัญเเค่ไหน
ตอนอนุบาลเเละประถมเราเรียนโรงเรียนเอกชน. พอมอต้นก็ย้ายมาอยู่โรงเรียน
รัฐบาล ย้อนกลับไปตอนอนุบาลเราเป็นคนที่เรียนไม่เก่ง เเละเราก็เป็นเด็กทั่วไปปกติเลยมีดื้อบางซนบาง พอถึงอายุที่ต้องเข้าอนุบาลเราเจอเหตุการณ์หลายๆอย่าง
ที่ทำให้เด็กกล้าเเสดงออกอย่างเราค่อยๆเปลี่ยนไปยังคงเป็นคำถามจนถึงทุกวันนี้
ที่โรงเรียนใครเป็นบางที่ว่าใครคนใดคนหนึ่งทำผิดที่เหลือทั้งห้องก็จะโดนไปด้วย
โรงเรียนเราเป็นเเบบนี้บ่อยมากทั้งโดน
ทุบหลัง หยิกหู หรือว่า โดนตีก้น สิ่งพวกนี้ ทำให้เราโตมาเป็นเด็กที่ทำอะไรก็กลัวไปหมด กลัวผิด กลัวโดนด่า กลัวโดนว่า ช่วงเวลาของอนุบาลกับประถมเป็นช่วงเวลาที่เรายังตอบโต้ไม่ได้ ก็ได้เเต่ปล่อยมันไป
เพื่อนของเราบางคนถูกบูลลี่จากครู หรือครูเอาเรื่องมานินทา มีเพื่อนเราคนหนึ่งมันเป็นคนซื่อๆมันทำงานส่งเเต่ส่งไม่ผ่านซัก
ทีผ่านไปหนึ่งวันเพื่อนคนนั้นก็ไม่มาโรงเรียน ครูที่สอนก็นินทากับเพื่อนในห้องประมาณว่า ไม่มาอ่ะดีเเล้ว ฉันไม่ชอบเด็กคนนี้เลย ปัจจุบันเพื่อนคนนี้ กลายเป็นคนเข้าสังคมไม่เป็น ไม่มีเพื่อน
ไม่มีเพื่อนสนิท อีกคนคือพี่ของเราเอง
พี่ของเราตอนเด็กเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง
เลยโดนเพื่อนล้อ มาตลอดเเต่โชคดีที่พี่เราเรียนเก่งเลยยังพอมีเพื่อนอยู่บาง
(เเต่ก็เป็นเพื่อนที่มาขอลอกการบ้านอ่ะนะ) พี่เรา ชื่อ ปอ เเต่ก็ถูกเพื่อนในห้องเติมปอปลาให้กลายเป็นปอบ พี่เราถูกเรียกด้วยชื่อนี้มานาน ตอนพักกลางวันพี่ก็จะมานั่งกินข้าวกับเราเพราะว่าไม่มีเพื่อน
ถูกเเกล้ง ถูกเพื่อนที่สนิทที่สุดหักหลัก พี่เราโดนเยอะมากมีช่วงหนึ่งที่เราเห็นพี่พกคัตเตอร์ไปโรงเรียน มันมาเล่าให้ฟังที่หลังว่ามันเอาไว้ขู่เพื่อนเวลาโดนเเกล้ง
มันเคยร้องไห้มาขอพ่อกับเเม่ย้ายโรงเรียนหลายครั้ง เเต่เเม่ก็ตัดปัญหาโดยการพาพี่ไปโรงบาลจิตเวช เเต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร พี่เราทนจนจบประถมมา มอต้นเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตพี่เรามาก พี่เรามีเพื่อน
พี่เราเข้าสังคมเป็น ปัจจุบัน พี่เราก็ใช้ชีวิตปกติพี่บอกว่าไม่เเน่ตอนประถมพี่อาจฆ่าตัวตายไปเเล้วก็ได้ ที่จริงเรื่องพวกนี้เรามีเยอะมากทั้งที่เจอกับตัวเเละคนใก้ลตัวทั้งการโดนบูลลี่ การโดนครูเอาเปรียบ เราเเค่อยากจะบอกว่า ชีวิตตอนเด็กอ่ะมันสำคัญจริงๆนะ สิ่งที่คิดว่าไม่เป็นไรหรอกมันอาจจะเปลี่ยนชีวิตเด็กคนหนึ่งเลย
ปล. ถ้าใครมีอะไรเเบบนี้เอามาเเชร์กันได้นะ
การบูลลี่เเละผลกระทบ ต่อเด็กที่อยากให้ ทุกคนนึกถึง
กระทู้นี้ตั้งขึ้นมาเพื่อให้คนที่อยู่กับเด็กรู้ว่าการสั่งสอนสำคัญเเค่ไหน
ตอนอนุบาลเเละประถมเราเรียนโรงเรียนเอกชน. พอมอต้นก็ย้ายมาอยู่โรงเรียน
รัฐบาล ย้อนกลับไปตอนอนุบาลเราเป็นคนที่เรียนไม่เก่ง เเละเราก็เป็นเด็กทั่วไปปกติเลยมีดื้อบางซนบาง พอถึงอายุที่ต้องเข้าอนุบาลเราเจอเหตุการณ์หลายๆอย่าง
ที่ทำให้เด็กกล้าเเสดงออกอย่างเราค่อยๆเปลี่ยนไปยังคงเป็นคำถามจนถึงทุกวันนี้
ที่โรงเรียนใครเป็นบางที่ว่าใครคนใดคนหนึ่งทำผิดที่เหลือทั้งห้องก็จะโดนไปด้วย
โรงเรียนเราเป็นเเบบนี้บ่อยมากทั้งโดน
ทุบหลัง หยิกหู หรือว่า โดนตีก้น สิ่งพวกนี้ ทำให้เราโตมาเป็นเด็กที่ทำอะไรก็กลัวไปหมด กลัวผิด กลัวโดนด่า กลัวโดนว่า ช่วงเวลาของอนุบาลกับประถมเป็นช่วงเวลาที่เรายังตอบโต้ไม่ได้ ก็ได้เเต่ปล่อยมันไป
เพื่อนของเราบางคนถูกบูลลี่จากครู หรือครูเอาเรื่องมานินทา มีเพื่อนเราคนหนึ่งมันเป็นคนซื่อๆมันทำงานส่งเเต่ส่งไม่ผ่านซัก
ทีผ่านไปหนึ่งวันเพื่อนคนนั้นก็ไม่มาโรงเรียน ครูที่สอนก็นินทากับเพื่อนในห้องประมาณว่า ไม่มาอ่ะดีเเล้ว ฉันไม่ชอบเด็กคนนี้เลย ปัจจุบันเพื่อนคนนี้ กลายเป็นคนเข้าสังคมไม่เป็น ไม่มีเพื่อน
ไม่มีเพื่อนสนิท อีกคนคือพี่ของเราเอง
พี่ของเราตอนเด็กเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง
เลยโดนเพื่อนล้อ มาตลอดเเต่โชคดีที่พี่เราเรียนเก่งเลยยังพอมีเพื่อนอยู่บาง
(เเต่ก็เป็นเพื่อนที่มาขอลอกการบ้านอ่ะนะ) พี่เรา ชื่อ ปอ เเต่ก็ถูกเพื่อนในห้องเติมปอปลาให้กลายเป็นปอบ พี่เราถูกเรียกด้วยชื่อนี้มานาน ตอนพักกลางวันพี่ก็จะมานั่งกินข้าวกับเราเพราะว่าไม่มีเพื่อน
ถูกเเกล้ง ถูกเพื่อนที่สนิทที่สุดหักหลัก พี่เราโดนเยอะมากมีช่วงหนึ่งที่เราเห็นพี่พกคัตเตอร์ไปโรงเรียน มันมาเล่าให้ฟังที่หลังว่ามันเอาไว้ขู่เพื่อนเวลาโดนเเกล้ง
มันเคยร้องไห้มาขอพ่อกับเเม่ย้ายโรงเรียนหลายครั้ง เเต่เเม่ก็ตัดปัญหาโดยการพาพี่ไปโรงบาลจิตเวช เเต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร พี่เราทนจนจบประถมมา มอต้นเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตพี่เรามาก พี่เรามีเพื่อน
พี่เราเข้าสังคมเป็น ปัจจุบัน พี่เราก็ใช้ชีวิตปกติพี่บอกว่าไม่เเน่ตอนประถมพี่อาจฆ่าตัวตายไปเเล้วก็ได้ ที่จริงเรื่องพวกนี้เรามีเยอะมากทั้งที่เจอกับตัวเเละคนใก้ลตัวทั้งการโดนบูลลี่ การโดนครูเอาเปรียบ เราเเค่อยากจะบอกว่า ชีวิตตอนเด็กอ่ะมันสำคัญจริงๆนะ สิ่งที่คิดว่าไม่เป็นไรหรอกมันอาจจะเปลี่ยนชีวิตเด็กคนหนึ่งเลย
ปล. ถ้าใครมีอะไรเเบบนี้เอามาเเชร์กันได้นะ