แยกย้ายกันไปเติบโต

เรากับแฟน คบกันมา 7 ปี หลายปีที่ผ่านมา อยู่ด้วยกันตลอด ช่วงคบกันแรกๆ เราไม่ได้คาดหวังอะไรทั้งนั้น แค่มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน พยายามเข้าใจข้อเสียของกันและกันมาตลอด แต่ยิ่งคบนานเข้า ข้อเสียข้อเดิมที

ผมโตมาในชมชนมีเด็กๆในชุมชนที่เล่นด้วยกันโตมาด้วยกันถึงเวลาก็แยกย้ายคิดถึงช่วงเวลาในวัยก่อนที่เราใช้ชีวิต​ด้วยใจไม่มีอะไรต้องคิดใช้ชีวิต​ตามความสนุกในโลกวัยเด็กผ่านเรื่องความเจ็บผ่านเรื่องความรักคิดถึง

ผมคบกับเเฟนมา 7 ปีกว่าๆ เริ่มใช้ชีวิตด้วยกันตั้งเเต่ปี 1 จนจบมหาลัยเเละอยู่ต่อด้วยกันต่อรวมๆ 5 ปีที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมา เเต่เดือนที่เเล้วเเฟนได้งานที่เชียงใหม่เราอยู่ กทม. แฟนได้งานที่ดีมา

เราเป็นเพื่อนกันมาก่อนที่สนิทกันมากในวัยเรียนเรารู้ตลอดว่าแฟนเพื่อนคนนี้ที่คบกันเพื่อนรักเขามากแค่ไหนตอนแรกที่เขามาปรึกษาเรื่องของเขากับแฟนเราก็ค่อยเป็นที่ปรึกษาให้เขาจนเขาได้เลิกกันแต่ไอเรานั้นดิอยาก

คนนี้คบมา 4 ปี เลิกทั้งที่ยังรักกันอยู่ เลิกได้ประมาณ 3-4 เดือนละ จากกันด้วยดี ตกลงแยกย้ายกันไปเติบโต ทำหน้าที่ของใครของมัน ด้วยภาระหน้าที่ที่ต่างกัน เวลาด้วย เวลาตื่น เวลานอนต่างกันเลย แต่พอถึงจุดน

ถ้าวันนึงที่บ้านของเรา บ้านที่เราอยู่ เราเกิด เราเติบโตและได้ใช้ชีวิตในวัยเด็ก วัยเรียน อยู่ที่นั่น ถ้าในวันนี้ไม่มีใครรอเราอยู่ที่บ้าน ไม่มีใครรอเรากลับไปแล้ว ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปหมดแล้ว เราจะยังอยา

ตอนแรกสนิทกันมาหลายปีค่ะ แต่บางอย่างไม่เข้าใจกันเลยห่างกันไปเป็นปี จนได้กลับมาเคลียร์ใจกันอีกครั้ง จนสุดท้ายก็ยังเหมือนว่าไม่โอเคเท่าไหร่ เพื่อนจึงพิมความรู้สึกฝั่งเขามา แล้วบอกมาประมาณว่า 'อยากพอ อยา

เราเจอกันโดยบังเอิญ และเราก็จากกันโดยไม่ได้ตั้งใจ เราคุยกับเขาผ่านเฟสบุ๊กคุยกันได้หลายอาทิตย์ จนเราเริ่มมีใจให้เขา เขาก็มีใจให้เราเช่นกัน หลังจากนั้นเราก็ได้คบกัน ผ่านไปเดือนนึงอะไรหลายๆอย่างก็ชัดเจนข

ก็นั่งดู คลิบที่แชร์ๆกันในโซเชียล มันก็แปลกๆนะ มีหลายช่วง เห็นมีเคืองมีปลายหางตาใส่ บางคนก็ดูหน่วงๆๆ เห็นคลิบหลายคลิบเลยที่แชร์กัน ไม่รู้คิดไปเองไหม? แต่หลายคนก็พูดกันเยอะมากว่า ความเหินห่าง และการเต