ขอกำลังใจไห้เด็กอย่างผมที่มาตาหาความฝันหน่อยครับ

สวัสดีครับพี่ๆทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของผมครับ
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด มีพี่น้อง4คน ผมเป็นคนเล็กครับ มีพี่สาวคนโตพิการ1คน
พ่อกับแม่ให้ผมมาอยู่กับป้าตั้งแต่ผม7ขวบครับ ตอนนี้ผมอายุ15แล้ว ป้าไม่มีลูกไม่มีสามีคับ ป้าอยู่กัน2คนพี่น้องแล้วก็ผม
ตอนนั้นผมไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องให้ผมมาอยู่กับป้า ผมคิดถึงพ่อกับแม่มากๆ ผมร้องให้ที่ครั้งที่พ่อกับแม่มาส่ง
หรือมาหาแล้วก็กับบ้านกันไป
ผมคิดว่าตอนนั้นผมเด็กมากๆ ผมมาอยู่กับป้าไม่ได้ลำบากอะไร แต่ก็ไม่ดีเหมือนอยู่กับพ่อแม่
เวลาผมคิดถึงแม่ผมจะมีตุ๊กตาหมาตัวเล็กที่แม่ซื้อไห้ไว้กอดไว้หอมครับ พอปิดเทอมพ่อกับแม่ก็จะมารับกับบ้านครับ
ผมอยู่กับป้ามาจนตอนนี้ผมอายุ15 ผมเริ่มมีความฝันของผม ผมอยากเป็นนักตะกร้อ ผมเลยขอแม่กับป้า
มาเรียน รร. กีฬาที่ลำปางคับ ผมคิดว่าผมตั้งใจที่จะทำไห้สำเร็จให้ได้ครับ 
จนที่บ้านมาส่งผมเข้าเรียนที่รร. ครับ ไม่เหมือนที่ผมคืดไว้เลย ยากมากๆครับ
ตอนนี้ผมท้อมาก ที่รู้สึกว่าทำไมตัวเองถึงทำได้แค่นี้ ทำไมถึงทำได้ไม่ดี ผมท้อ ผมร้องให้ ผมอยากกับบ้าน ผมคิดถึงบ้านมากๆ
แต่ผมเลือกทีจะมาแล้ว ผมต้องทำไห้ได้ ผมสู้ให้ได้คับ