สวัสดีครับ ผมเพิ่งตั้งกระทู้นี้กระทู้แรก. เพื่อที่จะมาเล่าเหตุการณ์ที่เรียกเสียงฮือฮาในหมู่บ้านผม เมื่อปลายปีที่แล้วให้ชสวพันทิปอ่านกันครับ แล้วถามว่า มันถูกต้องมั้ย
เมื่อปลายปีที่ผ่านมา แถวบ้านผมแถบต่างจังหวัด ได้จัดงานบวช ซึ้งเป็นงานบวชของพี่อาร์ม (นามสมมุติ) เป็นงานบวชที่ค่อนข้างใหญ่โตเลยทีเดียวครับ. มีญาติผู้ใหญ่มาเยอะมาก ซึ้งตัวพี่อาร์มกับผมก็สนิทกันพอสมควรตั้งแต่เด็ก. แต่เหตุการณ์ที่ทำไห้ผมประทับใจมาก คือ การที่พี่อาร์มขอให้คนไปตาม ป้าดวง(นามสมมุติ) ซึ้งเป็นแม่เลี้ยงที่เลิกกับพ่อแกไปนานแล้ว เป็นคนมอบผ้าไตร. ทำเอาทุกคนลั่งน้ำตาออกมา. มีแต่ผมกับผู้ใหญ่บางคนที่มึนงง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
จนเมื่อกลับมาบ้านผมเลยถามแม่. เรื่องครอบครัวพี่อาร์ม. แม่เล่าให้ฟังว่า. แม่พี่อาร์มกับพ่อพี่อาร์มเลิกกันตอนนั้นพี่อาร์มราว 3 ขวบ ตัวพี่อาร์มเขามาอยู่กับพ่อ. ส่วนแม่ได้สามีเป็นฝรั่งอยู่ต่างประเทศ. จนพ่อพี่อาร์มมาได้กับป้าดวง ท่ามกลางการค้านของญาติพี่น้องพ่อ ที่ไม่เห็นด้วยกับการอยู่กับป้าดวง เพราะตัวป้าดวง เป็นคนขาเสีย (เดินไม่ตรง) แล้วเป็นคนต่งาถิ่นที่มาทำงานบ่อกุ้งแถวหมู่บ้าน.
แม่ผมบอกว่า ตลอดเวลาที่พี่อาร์มอยู่กับป้าดวง. ป้าดวงรักพี่อาร์มมาก คอยจับขี่หลัง ไปส่งโรงเรียนตลอด. เพราะพ่อพี่อาร์มต้องไปออกทะเลแถวเกาะ ไปรอบนึงหลายวัน เสาร์อาทิตย์ก็จับแบกไปตัดเห็ด จนเมื่อพี่เขาเริ่มเข้าโรงเรียน น่าจะช่วง5 ขวบ พ่อพี่อาร์มก็ไปมีเมียใหม่. เลยไปตั้งถิ่นฐานที่เกาะพะงันถาวรเลย
ส่วนพี่อาร์มก็อยู่กับป้าดวงครับ พี่อาร์มเรียกป้าดวงว่า ป้านะครับ ไม่ได้เรียกแม่
แม่ผมบอกว่า ตอนนั้นญาติฝั่งพ่อแกไม่มีใครมาสนใจเลยครับ เพราะเขาไม่ชอบป้าดวง (ญาติพ่อเขาเป็นญาติแม่ผมด้วย55)
ป้าดวงทะนุถนอม และคอยจับพี่อาร์มขี่หลังไปทำงานตลอดครับ ส่วนค่าเทอมหรือเสื้อผ้า พ่อและแม่พี่อาร์ม ส่งเงินมาไห้ตลอด ผ่านน้าอา.
พี่อาร์มเป็นเด็กที่ชาวบ้านรักมาก เพราะเป็นเด็กสุภาพ ไม่พูดคำหยาบ
พี่อาร์มจบมัธยมจากรร ดังแห่งนึงครับ แม่เขาเป็นคนส่งเสีย. จนมาถึงชีวิตมหาลัย ที่เป็นจุดเปลี่ยน แกสอบติดเรียนนักบินที่รัสเซีย(หรือจีน ผมไม่แน่ใจ) ตอนนั้นผมอยู่ราวม ต้น ผมจำได้ว่า แม่แท้ๆแกกลับมาจัดงานใหญ่โตให้. (ตัวแม่พี่อาร์มกับป้าดวง ก็พูดคุยกันนะครับ แม่แกรับได้และดูจะสงสารป้าดวงตลอด)
หลังจากพี่อาร์มไปเรียน ป้าดวงก็ต้องอยู่คนเดียว ซึ้งแกก็มีแค่เงินคนชรา กับเงินคนพิการ มีบางเดือนที่แม่พี่อาร์มกลับมาจากเมืองนอก ถึงจะมาเยี่ยมบ้าง
แม่ผมบอกว่า ป้าดวงแกเคยมีสามีมาหลายคนครับ แต่ไม่เคยมีลูกซักที ก่อนที่แกจะมาได้กับพ่อพี่อาร์มแกจะคอยไปเยี่ยมบ้านที่มีเด็ก. ไปพามาเลี้ยงแล้วตอนเย็นเอามาคืนไรงี้ตลอด. ตั้งแต่พี่อาร์มไปเรียน แกดูซึมๆครับ ยังดีที่มีเพื่อนบ้านชวนไปทำนู้นนี้บ้าง
วันรับปริญญาของพี่อาร์มเป็นวันที่ป้าดวง ได้ไปเที่ยวต่างประเทศครั้งแรกด้วย ผมว่าแกต้องดีใจมากแน่ๆ ที่เห็นคนคนนึงที่แกปั้นแกเลี้ยงมา เติบโตและประสบความสำเร็จแบบนี้
และแน่นอยครับไม่ถึง 4 ปีหลังเรียนจบ พี่อาร์มมาสร้างบ้านไว้ให้ป้าดวง ไม่ใช่เป็นบ้านที่ใหญ่หรือสบายนะครับแต่อย่าน้อยดีกว่าหลังเก่าแน่นอน. แถมยังคอยส่งเงิน ส่งของมาไห้เรื่อย.
ปัจจุบันพี่อาร์มทำงานอยู่มาเลเซียครับ ล่าสุดที่แกมา คือ สิ้นปี. ซึ้งแกกลับมาบวช. ในการ์ดของแกมีทั้งชื่อ พ่อแท้ๆ แม่แท้ๆ แล้วก็ป้าดวงด้วย ไมต้องบอกก็รู้นะคนับว่าป้าดวงแกร้องหนักมากวันที่พี่เขาบวช
เพื่อนๆว่าทำถูกมั้ยที่ ให้แม่เลี้ยงที่ไม่มีสายเลือดหรือความเกี่ยวโยงกันเลย เป็นคนถือผ้าไตร มอบไห้ เจ้านาค.
+อาจจะเขียนผิดๆ ถูกๆนะครับเพราะเป็นกระทู้เรียก
+ผมได้ข่าวมาว่า ปีหน้าแกจะแต่งงานด้วย
ทำถูกมั้ย ที่ให้ แม่เลี้ยง มาถือผ้าไตร ในงานบวช
เมื่อปลายปีที่ผ่านมา แถวบ้านผมแถบต่างจังหวัด ได้จัดงานบวช ซึ้งเป็นงานบวชของพี่อาร์ม (นามสมมุติ) เป็นงานบวชที่ค่อนข้างใหญ่โตเลยทีเดียวครับ. มีญาติผู้ใหญ่มาเยอะมาก ซึ้งตัวพี่อาร์มกับผมก็สนิทกันพอสมควรตั้งแต่เด็ก. แต่เหตุการณ์ที่ทำไห้ผมประทับใจมาก คือ การที่พี่อาร์มขอให้คนไปตาม ป้าดวง(นามสมมุติ) ซึ้งเป็นแม่เลี้ยงที่เลิกกับพ่อแกไปนานแล้ว เป็นคนมอบผ้าไตร. ทำเอาทุกคนลั่งน้ำตาออกมา. มีแต่ผมกับผู้ใหญ่บางคนที่มึนงง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
จนเมื่อกลับมาบ้านผมเลยถามแม่. เรื่องครอบครัวพี่อาร์ม. แม่เล่าให้ฟังว่า. แม่พี่อาร์มกับพ่อพี่อาร์มเลิกกันตอนนั้นพี่อาร์มราว 3 ขวบ ตัวพี่อาร์มเขามาอยู่กับพ่อ. ส่วนแม่ได้สามีเป็นฝรั่งอยู่ต่างประเทศ. จนพ่อพี่อาร์มมาได้กับป้าดวง ท่ามกลางการค้านของญาติพี่น้องพ่อ ที่ไม่เห็นด้วยกับการอยู่กับป้าดวง เพราะตัวป้าดวง เป็นคนขาเสีย (เดินไม่ตรง) แล้วเป็นคนต่งาถิ่นที่มาทำงานบ่อกุ้งแถวหมู่บ้าน.
แม่ผมบอกว่า ตลอดเวลาที่พี่อาร์มอยู่กับป้าดวง. ป้าดวงรักพี่อาร์มมาก คอยจับขี่หลัง ไปส่งโรงเรียนตลอด. เพราะพ่อพี่อาร์มต้องไปออกทะเลแถวเกาะ ไปรอบนึงหลายวัน เสาร์อาทิตย์ก็จับแบกไปตัดเห็ด จนเมื่อพี่เขาเริ่มเข้าโรงเรียน น่าจะช่วง5 ขวบ พ่อพี่อาร์มก็ไปมีเมียใหม่. เลยไปตั้งถิ่นฐานที่เกาะพะงันถาวรเลย
ส่วนพี่อาร์มก็อยู่กับป้าดวงครับ พี่อาร์มเรียกป้าดวงว่า ป้านะครับ ไม่ได้เรียกแม่
แม่ผมบอกว่า ตอนนั้นญาติฝั่งพ่อแกไม่มีใครมาสนใจเลยครับ เพราะเขาไม่ชอบป้าดวง (ญาติพ่อเขาเป็นญาติแม่ผมด้วย55)
ป้าดวงทะนุถนอม และคอยจับพี่อาร์มขี่หลังไปทำงานตลอดครับ ส่วนค่าเทอมหรือเสื้อผ้า พ่อและแม่พี่อาร์ม ส่งเงินมาไห้ตลอด ผ่านน้าอา.
พี่อาร์มเป็นเด็กที่ชาวบ้านรักมาก เพราะเป็นเด็กสุภาพ ไม่พูดคำหยาบ
พี่อาร์มจบมัธยมจากรร ดังแห่งนึงครับ แม่เขาเป็นคนส่งเสีย. จนมาถึงชีวิตมหาลัย ที่เป็นจุดเปลี่ยน แกสอบติดเรียนนักบินที่รัสเซีย(หรือจีน ผมไม่แน่ใจ) ตอนนั้นผมอยู่ราวม ต้น ผมจำได้ว่า แม่แท้ๆแกกลับมาจัดงานใหญ่โตให้. (ตัวแม่พี่อาร์มกับป้าดวง ก็พูดคุยกันนะครับ แม่แกรับได้และดูจะสงสารป้าดวงตลอด)
หลังจากพี่อาร์มไปเรียน ป้าดวงก็ต้องอยู่คนเดียว ซึ้งแกก็มีแค่เงินคนชรา กับเงินคนพิการ มีบางเดือนที่แม่พี่อาร์มกลับมาจากเมืองนอก ถึงจะมาเยี่ยมบ้าง
แม่ผมบอกว่า ป้าดวงแกเคยมีสามีมาหลายคนครับ แต่ไม่เคยมีลูกซักที ก่อนที่แกจะมาได้กับพ่อพี่อาร์มแกจะคอยไปเยี่ยมบ้านที่มีเด็ก. ไปพามาเลี้ยงแล้วตอนเย็นเอามาคืนไรงี้ตลอด. ตั้งแต่พี่อาร์มไปเรียน แกดูซึมๆครับ ยังดีที่มีเพื่อนบ้านชวนไปทำนู้นนี้บ้าง
วันรับปริญญาของพี่อาร์มเป็นวันที่ป้าดวง ได้ไปเที่ยวต่างประเทศครั้งแรกด้วย ผมว่าแกต้องดีใจมากแน่ๆ ที่เห็นคนคนนึงที่แกปั้นแกเลี้ยงมา เติบโตและประสบความสำเร็จแบบนี้
และแน่นอยครับไม่ถึง 4 ปีหลังเรียนจบ พี่อาร์มมาสร้างบ้านไว้ให้ป้าดวง ไม่ใช่เป็นบ้านที่ใหญ่หรือสบายนะครับแต่อย่าน้อยดีกว่าหลังเก่าแน่นอน. แถมยังคอยส่งเงิน ส่งของมาไห้เรื่อย.
ปัจจุบันพี่อาร์มทำงานอยู่มาเลเซียครับ ล่าสุดที่แกมา คือ สิ้นปี. ซึ้งแกกลับมาบวช. ในการ์ดของแกมีทั้งชื่อ พ่อแท้ๆ แม่แท้ๆ แล้วก็ป้าดวงด้วย ไมต้องบอกก็รู้นะคนับว่าป้าดวงแกร้องหนักมากวันที่พี่เขาบวช
เพื่อนๆว่าทำถูกมั้ยที่ ให้แม่เลี้ยงที่ไม่มีสายเลือดหรือความเกี่ยวโยงกันเลย เป็นคนถือผ้าไตร มอบไห้ เจ้านาค.
+อาจจะเขียนผิดๆ ถูกๆนะครับเพราะเป็นกระทู้เรียก
+ผมได้ข่าวมาว่า ปีหน้าแกจะแต่งงานด้วย