มันเริ่มจากที่ผมต้องพาน้องสาวไปทำกายภาพบำบัดที่คลินิคนี้ทุกสัปดาห์เพราะว่าน้องสาวรถล้ม
ครั้งแรกที่เราเห็นนักกายภาพคนนี้มันเหมือนกับเรากลับไปเป็นเด็กมัธยมต้นที่แอบชอบรุ่นพี่ม.ปลายอีกครั้ง คนอะไรไม่รู้ตัวเล็กน่ารัก แถมคอยดูแลน้องสาวเราเป็นอย่างดีอีก
หลายๆครั้งเราก็แอบหลอกถามน้องสาวหลังรักษาเสร็จว่าเป็นไงบ้าง แต่จริงๆแล้วเราสนใจแต่เรื่องของคนที่รักษาให้น้องเรา บางครั้งน้องก็เล่าว่า "พี่เขาถามอีกแล้วว่าพี่ชายมาส่งหรอ" ยิ่งทำให้เราแอบคิดไปไกล ><!!!!!
แต่ก็นะ เราเป็นแต่คนมารับมาส่ง ถ้ามาไวไปก็ไม่ได้เจอ พอมารับช้าไป เขาก็ไปดูแลคนอื่นซะแล้ว เป็นเพราะไอ covid-19 บ้านี่ทำให้คลินิคไม่ยอมให้เรานั่งรอเจอหน้าหมอด้วยซ้ำ T^T
จนวันที่ไม่อยากให้มาถึงมันก็มาถึงจนได้!! น้องรักษาครบคอสแล้ว ม้ายน้าาาาาาาาาาาาาาา เรายังไม่ได้ทำความรู้จักหมอเลย เอาไงดีๆ เอาไงดีเนี่ย!
เอาวะ!!! เอาเงินเก็บของเรามาซื้อคอสรักษาโรคออฟฟิศซินโดรมแม่มซะเลย จะได้หายปวดหลังด้วย แล้วก็เผื่อจะได้แฟนกลับบ้านมาด้วย อิอิ
ครั้งนี้แหละที่เหมือนฝันเป็นจริง ได้เจอหมอ ได้คุยกับหมอแบบนี้ทุกสัปดาห์ ช่วงนั้นคือเหมือนโลกเป็นสีชมพูเลยอ่ะแกรรรร
คือคุณหมอน่ารักมากกกก พูดอะไรก็น่ารักไปหมดเลย ชวนคุยก็เก่ง กลายเป็นว่าช่วงนั้นเราจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทำงานไปก็รอให้ถึงวันที่นัดหมอไป โอ๊ยยยย ฟิน เหมือนได้กลับไปเป็น14อีกครั้ง
แต่เวลา5สัปดาห์มันช่างผ่านไปไวจริงๆ สุดท้ายคอสเราก็หมดโดยที่เราไม่กล้าแม้แต่จะตีเนียนขอไลน์คุณหมอไว้ถามเรื่องสุขภาพด้วยซ้ำ ฮือออๆ นี่กุขี้อายหรือกุเป็นไอกระจอกกันแน่ฟระ
ใจนึงก็อยากจะซื้อคอสไปเจอคุณหมออีก แต่อีกใจนึงก็ยังอยากจะกินข้าวให้ครบ3มื้อ T^T
คุณหมอรอผมก่อนนะครับ เก็บเงินได้เมื่อไหร่จะไปปวดหลังให้คุณหมอรักษาให้อีกนะครับ </3
ปล.เราเรียกนักกายภาพว่าหมอนะ มันง่ายดี 5555
แอบชอบนักกายภาพบำบัดแต่ไม่มีเงินซื้อคอสไปจีบ
ครั้งแรกที่เราเห็นนักกายภาพคนนี้มันเหมือนกับเรากลับไปเป็นเด็กมัธยมต้นที่แอบชอบรุ่นพี่ม.ปลายอีกครั้ง คนอะไรไม่รู้ตัวเล็กน่ารัก แถมคอยดูแลน้องสาวเราเป็นอย่างดีอีก
หลายๆครั้งเราก็แอบหลอกถามน้องสาวหลังรักษาเสร็จว่าเป็นไงบ้าง แต่จริงๆแล้วเราสนใจแต่เรื่องของคนที่รักษาให้น้องเรา บางครั้งน้องก็เล่าว่า "พี่เขาถามอีกแล้วว่าพี่ชายมาส่งหรอ" ยิ่งทำให้เราแอบคิดไปไกล ><!!!!!
แต่ก็นะ เราเป็นแต่คนมารับมาส่ง ถ้ามาไวไปก็ไม่ได้เจอ พอมารับช้าไป เขาก็ไปดูแลคนอื่นซะแล้ว เป็นเพราะไอ covid-19 บ้านี่ทำให้คลินิคไม่ยอมให้เรานั่งรอเจอหน้าหมอด้วยซ้ำ T^T
จนวันที่ไม่อยากให้มาถึงมันก็มาถึงจนได้!! น้องรักษาครบคอสแล้ว ม้ายน้าาาาาาาาาาาาาาา เรายังไม่ได้ทำความรู้จักหมอเลย เอาไงดีๆ เอาไงดีเนี่ย!
เอาวะ!!! เอาเงินเก็บของเรามาซื้อคอสรักษาโรคออฟฟิศซินโดรมแม่มซะเลย จะได้หายปวดหลังด้วย แล้วก็เผื่อจะได้แฟนกลับบ้านมาด้วย อิอิ
ครั้งนี้แหละที่เหมือนฝันเป็นจริง ได้เจอหมอ ได้คุยกับหมอแบบนี้ทุกสัปดาห์ ช่วงนั้นคือเหมือนโลกเป็นสีชมพูเลยอ่ะแกรรรร
คือคุณหมอน่ารักมากกกก พูดอะไรก็น่ารักไปหมดเลย ชวนคุยก็เก่ง กลายเป็นว่าช่วงนั้นเราจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทำงานไปก็รอให้ถึงวันที่นัดหมอไป โอ๊ยยยย ฟิน เหมือนได้กลับไปเป็น14อีกครั้ง
แต่เวลา5สัปดาห์มันช่างผ่านไปไวจริงๆ สุดท้ายคอสเราก็หมดโดยที่เราไม่กล้าแม้แต่จะตีเนียนขอไลน์คุณหมอไว้ถามเรื่องสุขภาพด้วยซ้ำ ฮือออๆ นี่กุขี้อายหรือกุเป็นไอกระจอกกันแน่ฟระ
ใจนึงก็อยากจะซื้อคอสไปเจอคุณหมออีก แต่อีกใจนึงก็ยังอยากจะกินข้าวให้ครบ3มื้อ T^T
คุณหมอรอผมก่อนนะครับ เก็บเงินได้เมื่อไหร่จะไปปวดหลังให้คุณหมอรักษาให้อีกนะครับ </3
ปล.เราเรียกนักกายภาพว่าหมอนะ มันง่ายดี 5555