ศรัทธาในพระเจ้าหรืองมงายในพระเจ้า

ศรัทธาและงมงายทั้งสองอย่างนี้เดิมทีเป็นสิ่งที่เรียกกว่า ความเชื่อ   ซึ่งถ้าเราเชื่อในข้อเท็จจริงอย่างใดอย่างหนึ่งโดยพิเคราะห์แล้วว่ามีมูลเหตุอันควรเชื่อแล้วเมื่อศึกษาเจาะลึกลงไปอีกก็ยิ่งพบเหตุอันควรเชื่อเพิ่มยืนยันหนักแน่นเห็นจริงมากขึ้นไม่พบเหตุผลมาหักล้างความเชื่อนั้น ผู้เชื่อจะเกิดความมั่นใจ และความมั่นใจอันหนักแน่นนี้เองคือศรัทธา 
    ในทางตรงข้าม ถ้าเราเชื่อในข้อเท็จจริงอย่างหนึ่งโดยไม่ทันพิเคราะห์หามูลเหตุที่เพียงพอต่อการเชื่อ หรือพิเคราะห์เพียงผิวเผิน หรือใช้อคติสรุปข้อเท็จจริงเอาเองใช้อารมณ์ความรู้สึกนึกคิด แล้วปักใจเชื่อในข้อเท็จจริงนั้นโดนไม่เปิดรับข้อเท็จจริงใหม่ๆ  ซึ่งความเชื่อมั่นที่ไม่มีการพิเคราะห์ให้มากพอและการยึดติดกับการเชื่อนี้เองเรียกว่าความงมงาย       หลักกาลมสูตรช่วยมากในการป้องกันความงมงายได้ดี
    ผู้ที่เชื่อในพระเจ้าเท่าที่เคยเจอก็จะมีทั้งสองแบบ แต่ที่อาการหนักๆหน่อยคือคิดว่าการหลับหูหลับตาเชื่อคือศรัทธา  และความงมงายนี้เองทำความเชื่อเรื่องพระเจ้าแตกนิกายออกไปเรื่อยไม่จบสิ้น ซ้ำร้ายถึงขนาดฆ่าคนหรือทำสงครามเพื่อพระเจ้าไปเลยก็มี  ใครมีแนวคิดเรื่องนี้ในแบบอื่นๆก็แปะไว้คุยกัน
    "จงเตรียมตัวไว้ให้พร้อมเสมอ เพื่อท่านจะสามารถตอบทุกคนที่ถามท่านว่า ท่านมีความหวังใจเช่นนี้ด้วยเหตุผลประการใด..."