คือเรามักชอบอะไรเก่าๆ ถึงขั้นคลั่งไคล้ เช่นภาษาพูด ภาษาเขียน วัฒนธรรม อารยธรรม วิถีชีวิตชาวบ้านเช่นว่าถ้าชอบประเทศไหนก็ชอบจากอารยธรรม วิถีชีวิตสมัยก่อนของเขาอะค่ะ เหมือนการดำเนินชีวิตในช่วงสงครามกลางเมือง ยุคที่ยังเป็นอาณาจักร แว่นแคว้น สมัยที่ยังไม่มีไฟฟ้าเทคโนโลยี ชาวบ้านตั้งรกรากทำกสิกรรม เข้าป่าล่าสัตว์ เราชอบดูวิถีชีวิตแบบเรียบง่าย
เวลาเราสนใจประเทศไหน ก็มักจะหมกมุ่นศึกษาวิถีชีวิตในอดีตของเขาหนักมากค่ะ บางครั้งศึกษาเกี่ยวกับภาษาของเขาเล็กน้อยด้วย
เราไม่นึกชอบชีวิตในปัจจุบันเลยสักนิด รู้สึกว่าวุ่นวายน่าเบื่อ เรารู้สึกว่าเรายึดติดกับอดีตมากเกินไปค่ะ เหมือนว่าตัวเองไม่อยู่กับความเป็นจริง ไม่อยู่กับปัจจุบัน เราควรแก้ยังไงดีค่ะ นี่เป็นโรคทางจิตรึเปล่าคะ
มีใครเป็นแบบเราบ้างคะ?
เวลาเราสนใจประเทศไหน ก็มักจะหมกมุ่นศึกษาวิถีชีวิตในอดีตของเขาหนักมากค่ะ บางครั้งศึกษาเกี่ยวกับภาษาของเขาเล็กน้อยด้วย
เราไม่นึกชอบชีวิตในปัจจุบันเลยสักนิด รู้สึกว่าวุ่นวายน่าเบื่อ เรารู้สึกว่าเรายึดติดกับอดีตมากเกินไปค่ะ เหมือนว่าตัวเองไม่อยู่กับความเป็นจริง ไม่อยู่กับปัจจุบัน เราควรแก้ยังไงดีค่ะ นี่เป็นโรคทางจิตรึเปล่าคะ