คนเราสามารถพัฒนาความรู้สึกเป็นความคลั่งไคล้แบบกู้ไม่กลับยังไง

คือเราอ่านนิยายแนวสต๊อกเกอร์แล้วเกิดสงสัยขึ้นมาค่ะ ว่าในชีวิตจริงคนเรามันสามารถ คลั่งไคล้ใครสักคนจนถอนตัวไม่ขึ้น ได้จริงขนาดนั้นเลยเหรอ?

เข้าใจว่าในนิยายมันถูกขยายให้ดราม่า แต่พอคิดดี ๆ ก็รู้สึกว่ามันอาจมีเคสแบบนี้ในโลกจริงเหมือนกัน เลยลองวิเคราะห์เล่น ๆ ตามความเข้าใจว่า คนที่หลงใครบางคนจนถึงขั้นหมกมุ่นมาก ๆ น่าจะมีปัจจัยหลายอย่าง เราเลยลองเขียนสิ่งที่อ่านมาจากหลายเรื่องค่ะแบบว่า ช่วงชีวิตที่รู้สึกโดดเดี่ยวหรือขาดอะไรบางอย่าง เคยมีบาดแผลทางใจหรือถูกทอดทิ้งมาก่อน ปมวัยเด็ก พอเจอใครสักคนที่ทำให้รู้สึกได้รับสิ่งที่ตัวเองเคยขาดเนี่ยก็เลยเริ่มผูกพันขึ้นมาจากความผูกพันก็พัฒนาเป็นความยึดติดที่มากเกินไป จนบางคนอาจเริ่มมโน ​จินตนาการความสัมพันธ์ขึ้นมาเองและเมื่อใช้เขาเป็นที่พึ่งทางอารมณ์หนักขึ้น ก็ยิ่งรู้สึกว่าขาดไม่ได้ สุดท้ายก็กลายเป็นความยึดติดหรือความหมกมุ่นแบบถอนตัวไม่ค่อยขึ้น

คือมันทำให้สงสัยจริง ๆ ว่า มนุษย์เรามีพัฒนาการทางอารมณ์แบบนี้ได้จริงแค่ไหน
แล้วอะไรเป็นตัวแบ่งเส้นว่าความชอบแบบปกติจะลามไปเป็นความหมกมุ่นแบบไม่ดี?

เลยอยากถามเพื่อน ๆ ในนี้ค่ะว่า
มันเกิดขึ้นได้จริงตามหลักจิตวิทยาไหม?
หรือเราคิดไปเองเพราะอ่านนิยายเยอะ?
แค่การทำดีแค่ข้อเดียวก็ทำให้ยึดติดได้จริงหรอ?
และถ้ามันเกิดขึ้นได้จริง ปัจจัยที่ทำให้คนบางคนหลุดไปถึงระดับนั้นคืออะไรกันแน่?

ใครมีประสบการณ์ หรือมีความรู้ด้านนี้ช่วยแชร์ได้เลยนะคะ