ผมกำลังรู้สึกว่าผมกำลังหมดกำลังใจ ความรักที่มีให้กับคนที่ผมเรียกว่า "คนรัก" ครับ
ผมอยากรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆ เคยรู้สึกเหมือน ตัวเองเริ่มหมดกำลังใจจากคนที่เพื่อนๆ พี่ๆ ให้ความสำคัญ บ้างไหมครับ?
ก่อนอื่นผมจะแชร์เรื่องที่กำลังเกิดขึ้นกับผมนะครับ
เรื่องอาจจะไม่ได้บอกถึงรายละเอียดมากนะครับ
เจ้าของกระทู้ เป็นหนุ่มวัยทำงานนะครับ อายุประมาณ 25 ปี
------------------------------------------------------------------------
ผมคบกับคนรักมาประมาณ 7 ปี กว่าๆ เกือบ 8 ปี
ก่อนหน้านั้นก็คบหาดูใจกันมาก่อน ประมาณ 2 ปี
ผมตั้งใจจะให้ ผญ คนนี้เป็นคู่ชีวิตผมครับ
ตลอดเวลาที่คบกันมา แม้จะมีปัญหาในครอบครัวเกิดขึ้นมาบ้าง ผมและคนรัก ก็พยายามผ่านมันมาด้วยกันตลอด
ซึ่งปกติแล้ว เราจะเจอกันทุกๆ 1 ถึง 2 อาทิตย์ครั้ง
(ปล. เจ้าของกระทู้ยังไม่ได้อยู่กินแบบผัวเมียนะครับ แต่ก็ได้จดทะเบียนกันไว้ เป็นเหมือนสัญญาแทนการมั่นหมาย และเป็นสัญลักษณ์แสดงความรักระหว่างผมกันคนรักครับ)
จะมีช่วงหลังๆ หลังจากเรียน ป.ตรี จบ
ผมต้องเริ่มต้นหางานทำ และช่วงงานของทางบ้านไปพร้อมๆกัน
ทำให้ผมมีโอกาสไปเจอเธอน้อยลง
ช่วงที่มีโอกาส ผมก็จะพยายามไปหา แม้จะไปหาได้แค่ ช่วงเย็น แล้วต้องกลับไปช่วงเช้าก็ตาม
ระหว่าง 2 ปีที่ผ่านมา
ผมและคนรัก เริ่มมีความสัมพันธ์ที่ห่างกันเรื่อยๆ ไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์ แชทเฟสบุ๊ค ไลน์ ฯลฯ
ที่ไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์มือถือก็เพราะ เธอบอกว่าคุยแล้ว มันเจ็บหู เธอชอบคุยผ่านแชทมากกว่า
เวลาผมไปหาคนรัก เธอมักจะบอกว่าเธอไม่ว่าง เธอไม่อยู่ที่พัก
ในช่วงระหว่าง 2 ปี มานี้ จนปัจจุบัน
ช่วง 1 ปี ที่แล้ว
บ้านของเธอเริ่มมีปัญหาทางด้านการเงิน
ผมเองก็คอยช่วยเธอ ตามกำลังที่ทำได้
เธอได้บอกผมว่าเธอ ต้องการจะจบความสัมพันธ์ระหว่างเรา
เธอบอกไม่อยากให้ผมลำบาก
เธอเป็นคนใจดีมากครับ
ช่วงนี้ผมก็ยังคอยให้กำลังใจเธอนะ มีแชทกันบ้าง นานๆครั้ง แต่ก็ยังไม่เคยมีโอกาสได้อยู่ด้วยกัน
ช่วงนี้ เธอเริ่มบล็อคผมจากไลน์กลุ่มครอบครัวของเธอ
ลบสถานะเฟนในเฟสบุ๊คระหว่างผมและเธอออก
เธอเปลี่ยนสถานะในเฟสบุ๊คเป็นโสด
บล็อคเบอร์โทรศัพท์มือถือ
ซึ่งผมก็เข้าใจว่าเธอคงต้องการให้ทางบ้านเข้าใจว่า ตอนนี้เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับผม
เขาจะได้ไม่ต้องมาขอยืมเงิน
และเธอก็บอกผมแบบนั้น
ช่วง 1 ปี ต่อมา
ผมและคนรัก เริ่มมีเรื่องทะเลาะกัน
เราเริ่มไม่คุยกัน
ผมไปหาเธอ เธอก็ไม่ออกมาพบ
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมเริ่มต้น เรียน ป.โท
แต่ก็ยังทำงานเป็นพนักงานบริษัทไปด้วย และช่วงงานธุรกิจที่บ้านไปด้วย
จนมีอยู่วันหนึ่ง เรามีโอกาสได้คุยโทรศัพท์กัน
เธอต้องการที่จะจบความสัมพันธ์ระหว่างเรา เธอไม่ต้องการให้เราเป็นแฟนกันต่อแล้ว
เธอต้องการให้ระหว่างเราเป็นแค่พี่น้อง เหมือนก่อนที่จะคบกัน
เธอบอกผมว่า ผมจะได้ไม่ต้องรับรู้หรือรับผิดชอบเรื่องทางบ้านของเธอด้วย
แล้วซักวันหนึ่งเราค่อยกลับมาคบกันเป็นแฟนเหมือนเดิม
ผมเอง เพราะด้วยการที่เรามีการทะเลาะกัน หลายครั้ง และด้วยการที่ผมห่างกับเธอเป็นเวลา 2 ปีกว่า ไม่ได้เจอ และแทบจะไม่ได้คุยกัน
ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวผมเอง ไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเธอซักเท่าไหร่
ผมจึงตัดสินใจ ยอมรับสิ่งที่เธอบอก
ลองห่างกันสักพัก เผื่อว่าอะไรๆ จะดีมากขึ้น
(ผมและคนรัก ยังคงจดทะเบียนสมรสกันอยู่)
แต่ เรายังคงห่างกัน และไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม
มีการ แชทคุยกันบ้าง แต่ไม่มีการคุยโทรศัพท์กัน
ความสัมพันธ์ระหว่างคนและคนรัก เริ่มไปในทางไม่สู้ดีนัก
ผมรู้สึกว่า ผมกำลังหมดกำลังใจที่จะไปต่อกันคนรักของผม
ผมเชื่อมั่นว่าเธอเป็นคนดี และคิดว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา แม้ว่าเราจะไม่ค่อยได้คุยกันนัก ผมก็เชื่อว่าเธอไม่ได้นอกใจผมไปคบกับใครคนไหน
เธอไม่เคยทำร้ายจิตใจผมอย่างรุนแรง
แต่ด้วยช่วงเวลาที่ผ่านมา มันทำให้ผมเกิดความคิดว่า
ผมเป็นใครสำหรับเธอ และเธอเป็นใครสำหรับผม
ผมไม่รู้แล้วว่าตอนนี้เธอเป็นใคร เป็นคนยังไง
ผมรู้แค่ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนน่ารัก แม้จะเอาแต่ใจไปบ้าง และผมก็พยายามเป็นแฟนที่ดีคนหนึ่งของเธอ
ผมรู้ว่าเธอไม่ได้ผิดอะไร
แต่ตอนนี้ผมไม่มีความมั่นใจว่า ผม ยังเป็นคนที่เธออยากให้เป็นสามีอยู่รึเปล่า
ผมไม่รู้ว่าการรอคอยวันที่ความสัมพันธ์มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมยังเป็นความคิดที่ดีอยู่หรือไม่
หรือผมจะเดินต่อไปโดยไม่มีเธอดี
(ผมเอง ไม่ได้มีใครใหม่ หรือหวั่นไหวไปมอง ผญ. คนไหนเลย ตลอดเวลาที่ คบกัน จนกระทั่งทุกวันนี้ และตอนนี้ผมก็ยังไม่คิดที่จะคบกับใคร หากผมเลือกที่จะเดินไปต่อโดยไม่มีเธอ)
------------------------------------------------------------------------
ผมเอง อายุเพิ่ง 25 ปี อาจจะยังไม่ประสบการณ์ การใช้ชีวิตมากนัก
หากเป็นไปได้ อยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ ช่วยแชร์ประสบการ์ เรื่องความรักที่กำลังมาถึงจุดที่
เอ๊ะ' เราควรรอ หรือไปต่อดี
เผื่อไว้เป็นความรู้ และเสริมประสบการณ์การใช้ชีวิตครับ
เมื่อเพื่อนๆ เจอทางตันในความสัมพันธ์กันคนรัก เพื่อนๆเดินหน่าต่อไปอย่างไรครับ?
ผมอยากรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆ เคยรู้สึกเหมือน ตัวเองเริ่มหมดกำลังใจจากคนที่เพื่อนๆ พี่ๆ ให้ความสำคัญ บ้างไหมครับ?
ก่อนอื่นผมจะแชร์เรื่องที่กำลังเกิดขึ้นกับผมนะครับ
เรื่องอาจจะไม่ได้บอกถึงรายละเอียดมากนะครับ
เจ้าของกระทู้ เป็นหนุ่มวัยทำงานนะครับ อายุประมาณ 25 ปี
------------------------------------------------------------------------
ผมคบกับคนรักมาประมาณ 7 ปี กว่าๆ เกือบ 8 ปี
ก่อนหน้านั้นก็คบหาดูใจกันมาก่อน ประมาณ 2 ปี
ผมตั้งใจจะให้ ผญ คนนี้เป็นคู่ชีวิตผมครับ
ตลอดเวลาที่คบกันมา แม้จะมีปัญหาในครอบครัวเกิดขึ้นมาบ้าง ผมและคนรัก ก็พยายามผ่านมันมาด้วยกันตลอด
ซึ่งปกติแล้ว เราจะเจอกันทุกๆ 1 ถึง 2 อาทิตย์ครั้ง
(ปล. เจ้าของกระทู้ยังไม่ได้อยู่กินแบบผัวเมียนะครับ แต่ก็ได้จดทะเบียนกันไว้ เป็นเหมือนสัญญาแทนการมั่นหมาย และเป็นสัญลักษณ์แสดงความรักระหว่างผมกันคนรักครับ)
จะมีช่วงหลังๆ หลังจากเรียน ป.ตรี จบ
ผมต้องเริ่มต้นหางานทำ และช่วงงานของทางบ้านไปพร้อมๆกัน
ทำให้ผมมีโอกาสไปเจอเธอน้อยลง
ช่วงที่มีโอกาส ผมก็จะพยายามไปหา แม้จะไปหาได้แค่ ช่วงเย็น แล้วต้องกลับไปช่วงเช้าก็ตาม
ระหว่าง 2 ปีที่ผ่านมา
ผมและคนรัก เริ่มมีความสัมพันธ์ที่ห่างกันเรื่อยๆ ไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์ แชทเฟสบุ๊ค ไลน์ ฯลฯ
ที่ไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์มือถือก็เพราะ เธอบอกว่าคุยแล้ว มันเจ็บหู เธอชอบคุยผ่านแชทมากกว่า
เวลาผมไปหาคนรัก เธอมักจะบอกว่าเธอไม่ว่าง เธอไม่อยู่ที่พัก
ในช่วงระหว่าง 2 ปี มานี้ จนปัจจุบัน
ช่วง 1 ปี ที่แล้ว
บ้านของเธอเริ่มมีปัญหาทางด้านการเงิน
ผมเองก็คอยช่วยเธอ ตามกำลังที่ทำได้
เธอได้บอกผมว่าเธอ ต้องการจะจบความสัมพันธ์ระหว่างเรา
เธอบอกไม่อยากให้ผมลำบาก
เธอเป็นคนใจดีมากครับ
ช่วงนี้ผมก็ยังคอยให้กำลังใจเธอนะ มีแชทกันบ้าง นานๆครั้ง แต่ก็ยังไม่เคยมีโอกาสได้อยู่ด้วยกัน
ช่วงนี้ เธอเริ่มบล็อคผมจากไลน์กลุ่มครอบครัวของเธอ
ลบสถานะเฟนในเฟสบุ๊คระหว่างผมและเธอออก
เธอเปลี่ยนสถานะในเฟสบุ๊คเป็นโสด
บล็อคเบอร์โทรศัพท์มือถือ
ซึ่งผมก็เข้าใจว่าเธอคงต้องการให้ทางบ้านเข้าใจว่า ตอนนี้เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับผม
เขาจะได้ไม่ต้องมาขอยืมเงิน
และเธอก็บอกผมแบบนั้น
ช่วง 1 ปี ต่อมา
ผมและคนรัก เริ่มมีเรื่องทะเลาะกัน
เราเริ่มไม่คุยกัน
ผมไปหาเธอ เธอก็ไม่ออกมาพบ
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมเริ่มต้น เรียน ป.โท
แต่ก็ยังทำงานเป็นพนักงานบริษัทไปด้วย และช่วงงานธุรกิจที่บ้านไปด้วย
จนมีอยู่วันหนึ่ง เรามีโอกาสได้คุยโทรศัพท์กัน
เธอต้องการที่จะจบความสัมพันธ์ระหว่างเรา เธอไม่ต้องการให้เราเป็นแฟนกันต่อแล้ว
เธอต้องการให้ระหว่างเราเป็นแค่พี่น้อง เหมือนก่อนที่จะคบกัน
เธอบอกผมว่า ผมจะได้ไม่ต้องรับรู้หรือรับผิดชอบเรื่องทางบ้านของเธอด้วย
แล้วซักวันหนึ่งเราค่อยกลับมาคบกันเป็นแฟนเหมือนเดิม
ผมเอง เพราะด้วยการที่เรามีการทะเลาะกัน หลายครั้ง และด้วยการที่ผมห่างกับเธอเป็นเวลา 2 ปีกว่า ไม่ได้เจอ และแทบจะไม่ได้คุยกัน
ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวผมเอง ไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเธอซักเท่าไหร่
ผมจึงตัดสินใจ ยอมรับสิ่งที่เธอบอก
ลองห่างกันสักพัก เผื่อว่าอะไรๆ จะดีมากขึ้น
(ผมและคนรัก ยังคงจดทะเบียนสมรสกันอยู่)
แต่ เรายังคงห่างกัน และไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม
มีการ แชทคุยกันบ้าง แต่ไม่มีการคุยโทรศัพท์กัน
ความสัมพันธ์ระหว่างคนและคนรัก เริ่มไปในทางไม่สู้ดีนัก
ผมรู้สึกว่า ผมกำลังหมดกำลังใจที่จะไปต่อกันคนรักของผม
ผมเชื่อมั่นว่าเธอเป็นคนดี และคิดว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา แม้ว่าเราจะไม่ค่อยได้คุยกันนัก ผมก็เชื่อว่าเธอไม่ได้นอกใจผมไปคบกับใครคนไหน
เธอไม่เคยทำร้ายจิตใจผมอย่างรุนแรง
แต่ด้วยช่วงเวลาที่ผ่านมา มันทำให้ผมเกิดความคิดว่า
ผมเป็นใครสำหรับเธอ และเธอเป็นใครสำหรับผม
ผมไม่รู้แล้วว่าตอนนี้เธอเป็นใคร เป็นคนยังไง
ผมรู้แค่ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนน่ารัก แม้จะเอาแต่ใจไปบ้าง และผมก็พยายามเป็นแฟนที่ดีคนหนึ่งของเธอ
ผมรู้ว่าเธอไม่ได้ผิดอะไร
แต่ตอนนี้ผมไม่มีความมั่นใจว่า ผม ยังเป็นคนที่เธออยากให้เป็นสามีอยู่รึเปล่า
ผมไม่รู้ว่าการรอคอยวันที่ความสัมพันธ์มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมยังเป็นความคิดที่ดีอยู่หรือไม่
หรือผมจะเดินต่อไปโดยไม่มีเธอดี
(ผมเอง ไม่ได้มีใครใหม่ หรือหวั่นไหวไปมอง ผญ. คนไหนเลย ตลอดเวลาที่ คบกัน จนกระทั่งทุกวันนี้ และตอนนี้ผมก็ยังไม่คิดที่จะคบกับใคร หากผมเลือกที่จะเดินไปต่อโดยไม่มีเธอ)
------------------------------------------------------------------------
ผมเอง อายุเพิ่ง 25 ปี อาจจะยังไม่ประสบการณ์ การใช้ชีวิตมากนัก
หากเป็นไปได้ อยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ ช่วยแชร์ประสบการ์ เรื่องความรักที่กำลังมาถึงจุดที่
เอ๊ะ' เราควรรอ หรือไปต่อดี
เผื่อไว้เป็นความรู้ และเสริมประสบการณ์การใช้ชีวิตครับ