ลืมบอกไป เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจส่วนหนึ่งมาจากเรื่อง "ซอยเดียวกัน" ของคุณวาณิช จรุงกิจอนันต์
____________________________________________________________________________
วันเสาร์ ยามสาย บนรถเมล์ที่ค่อนข้างแน่น แน่นเกือบจะเท่าชุดที่หล่อนใส่อยู่ตอนนี้เลย รถจอดป้าย มีผู้โดยสารหลายคนลงไปทำให้ความแน่นในรถ
ลดลง อยากให้กระโปรงหล่อนเป็นแบบนี้ด้วยจัง ช่วงนี้กินมากไปรึไงนะ หรือว่าออกกำลังน้อยไป
เสียงร้องว้ายของผู้หญิงดังมาจากข้างหลัง ทำให้หล่อนหันไปมอง ผู้หญิงคนนั้นก็มองหล่อน แต่หางตาหล่อนก็เหลือบเห็นชายหนุ่มเมื่อวันนั้นยืนอยู่
ข้างหลังหล่อนเช่นกัน หล่อนจึงรีบหันหน้ากลับอย่างรวดเร็ว ใจเต้นรัว ตึ้กตั้ก สักพักหล่อนค่อยๆชำเลืองมองกลับหลัง เห็นชายหนุ่มมองหล่อนไม่วางตา
โดยเฉพาะสายตาที่มองต่ำลงมาจับจ้องที่บั้นท้ายของหล่อน
ฮึ่ม! ไอ้บ้านี่ เมื่อวันนั้น ตอนที่หล่อนแอ่นก้นให้ ยังแอบคิดว่าจะเป็นสุภาพบุรุษ เขาอาจจะทำหน้านิ่งเฉย หรืออาจจะทำหน้ายิ้มๆ ยกโทษให้ แล้วแค่เดินจากไป ที่ไหนได้ ไอ้บ้านี่ จับก้นหล่อนจริงๆ แล้วยังบีบซะแรง เออ ใช่ หล่อนผิดเองแหละที่ไปท้าเขา แต่ต้องบีบกันด้วยเหรอ
แล้วตอนนี้ เขามองก้นหล่อนใหญ่เลย หรือว่าเขาจะติดใจ เขาติดบ่วงเสน่ห์บั้นท้ายหล่อนแล้วใช่มั้ย นั่น ดูเหมือนจะมองก้นหล่อนจนเกิดอารมณ์ทนไม่ไหว เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อ ทำท่าจะถอดเสื้อออก
เฮ้ย บ้าเต็มขั้นแล้วเหรอ ความผิดหล่อนใช่มั้ย ที่ไปปลุกความโรคจิตของเขาให้ตื่นขึ้นมา
พอดี รถเมล์ถึงป้ายของหล่อน หล่อนจึงรีบลงทันที มีหญิงสาววัยรุ่นลงตามมา หล่อนหันไปเห็นชายหนุ่มคนนั้นตามลงมาจากประตูด้านหลัง หล่อนแน่ใจ ครั้งนี้ไม่ใช่บังเอิญทางเดียวกันอีกแน่
"พี่คะ ไอ้โรคจิตนั่นมันปล่อย... มันทำกระโปรงพี่เลอะหมดเลย" สาววัยรุ่นที่ลงตามมา บอกหล่อน
หา! หญิงสาวเพิ่งรู้สึกว่ากระโปรงด้านหลังมันชื้นๆ หล่อนเอื้อมมือจะไปแตะ
"อย่าค่ะพี่ " สาววัยรุ่นร้องห้าม "น้ำไอ้นั่นทั้งนั้น"
หญิงสาวตวัดสายตาขวับมายังชายหนุ่ม ไม่ใช่สิ ไอ้โรคจิตที่ถอดเสื้อเชิ้ตแขนยาวออกอย่างทุลักทุเลเพราะติดกระเป๋าสะพาย มันเดินเปลือยท่อนบน ถือเสื้อมาหาหล่อน
เมื่อมันเดินมาได้ระยะ
เพียะ!!! ไม่หล่อแล้วยังโรคจิตอีกนะ คิดว่าผู้หญิงใส่แว่นแล้วต้องขี้อายงั้นเหรอ
ไอ้โรคจิตหน้าหันไปตามแรงตบ หล่อนมั่นใจอย่างยิ่งว่าตบได้แรงกว่าครั้งก่อน ไอ้โรคจิตหันหน้ากลับมาสบตากับหญิงสาวที่มองตอบมันอย่างเยือกเย็น เป็นเวลา 3 วินาที เสียงกล้าๆกลัวๆ ค่อยดังมาจากด้านข้าง
"ไม่ใช่ค่ะพี่ ไอ้โรคจิตนั่น ลงรถเมล์เมื่อ 2 ป้ายก่อน ...ไม่ใช่คนนี้"
ใบหน้าเยือกเย็นของหญิงสาวเย็นจนซีด ความอายฉาบทั่วใบหน้าอีกครั้ง หล่อนทำซ้ำรอยเดิมอีกแล้วหรือนี่
ไอ้โรคจิต เอ๊ยไม่ใช่ ชายหนุ่มก็เอาเสื้อมาห่มทับกระโปรงของหล่อน จับแขนเสื้อมัดให้ที่เอว ถึงจะดูแปลก แต่ก็ทำให้หล่อนเดินหาที่เช็ดล้างทำความสะอาดกระโปรง หรือเดินไปซื้อกระโปรงใหม่ได้โดยไม่น่าอาย
หญิงสาวมองตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเขาที่เดินจากไป โดยที่เขาไม่สะทกสะท้านกับสายตาคนรอบข้างที่มองเขาแม้สักนิด ส่วนสาววัยรุ่นนั้น ร้องว้าว ยกมือปิดปาก ตาเป็นประกาย
หน้าเข้มจากการโดนแดดจัด เพราะผิวส่วนที่ต่ำกว่าคอลงมา ขาวยังกับลูกคนจีน ผมเรียบแปล้ คิ้วเข้มแต่ไม่หนา ตาเล็กแต่ไม่หยี จมูกเป็นสันแต่ไม่โด่ง ปากบางแต่ไม่ยื่น แก้มซ้ายแดงเป็นรอยมือ อ๊า นั่นไม่เกี่ยว ไม่มีปานหรือรอยสัก กล้ามไม่มี ซิกแพคเป็นศูนย์ แต่ไม่ดูปวกเปียก สายตาหล่อนอยู่ที่ระดับคางของเขา แสดงว่าเขาสูงกว่าหล่อนประมาณ 10 เซนต์ ไม่มีกลิ่นน้ำหอม เครื่องประดับมีแค่นาฬิกาข้อมือ
หญิงสาวประเมินเขา โดยรวมแล้ว หน้าตาก็งั้นๆ ตัวก็ไม่มีอะไร อื่นๆก็ไม่เท่าไหร่
แต่...
หัวใจนายหล่อมากเลย!
.......................................................................................................................................
หรือจะเป็นบุพเพ 2 : แผ่นหลัง
____________________________________________________________________________
วันเสาร์ ยามสาย บนรถเมล์ที่ค่อนข้างแน่น แน่นเกือบจะเท่าชุดที่หล่อนใส่อยู่ตอนนี้เลย รถจอดป้าย มีผู้โดยสารหลายคนลงไปทำให้ความแน่นในรถ
ลดลง อยากให้กระโปรงหล่อนเป็นแบบนี้ด้วยจัง ช่วงนี้กินมากไปรึไงนะ หรือว่าออกกำลังน้อยไป
เสียงร้องว้ายของผู้หญิงดังมาจากข้างหลัง ทำให้หล่อนหันไปมอง ผู้หญิงคนนั้นก็มองหล่อน แต่หางตาหล่อนก็เหลือบเห็นชายหนุ่มเมื่อวันนั้นยืนอยู่
ข้างหลังหล่อนเช่นกัน หล่อนจึงรีบหันหน้ากลับอย่างรวดเร็ว ใจเต้นรัว ตึ้กตั้ก สักพักหล่อนค่อยๆชำเลืองมองกลับหลัง เห็นชายหนุ่มมองหล่อนไม่วางตา
โดยเฉพาะสายตาที่มองต่ำลงมาจับจ้องที่บั้นท้ายของหล่อน
ฮึ่ม! ไอ้บ้านี่ เมื่อวันนั้น ตอนที่หล่อนแอ่นก้นให้ ยังแอบคิดว่าจะเป็นสุภาพบุรุษ เขาอาจจะทำหน้านิ่งเฉย หรืออาจจะทำหน้ายิ้มๆ ยกโทษให้ แล้วแค่เดินจากไป ที่ไหนได้ ไอ้บ้านี่ จับก้นหล่อนจริงๆ แล้วยังบีบซะแรง เออ ใช่ หล่อนผิดเองแหละที่ไปท้าเขา แต่ต้องบีบกันด้วยเหรอ
แล้วตอนนี้ เขามองก้นหล่อนใหญ่เลย หรือว่าเขาจะติดใจ เขาติดบ่วงเสน่ห์บั้นท้ายหล่อนแล้วใช่มั้ย นั่น ดูเหมือนจะมองก้นหล่อนจนเกิดอารมณ์ทนไม่ไหว เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อ ทำท่าจะถอดเสื้อออก
เฮ้ย บ้าเต็มขั้นแล้วเหรอ ความผิดหล่อนใช่มั้ย ที่ไปปลุกความโรคจิตของเขาให้ตื่นขึ้นมา
พอดี รถเมล์ถึงป้ายของหล่อน หล่อนจึงรีบลงทันที มีหญิงสาววัยรุ่นลงตามมา หล่อนหันไปเห็นชายหนุ่มคนนั้นตามลงมาจากประตูด้านหลัง หล่อนแน่ใจ ครั้งนี้ไม่ใช่บังเอิญทางเดียวกันอีกแน่
"พี่คะ ไอ้โรคจิตนั่นมันปล่อย... มันทำกระโปรงพี่เลอะหมดเลย" สาววัยรุ่นที่ลงตามมา บอกหล่อน
หา! หญิงสาวเพิ่งรู้สึกว่ากระโปรงด้านหลังมันชื้นๆ หล่อนเอื้อมมือจะไปแตะ
"อย่าค่ะพี่ " สาววัยรุ่นร้องห้าม "น้ำไอ้นั่นทั้งนั้น"
หญิงสาวตวัดสายตาขวับมายังชายหนุ่ม ไม่ใช่สิ ไอ้โรคจิตที่ถอดเสื้อเชิ้ตแขนยาวออกอย่างทุลักทุเลเพราะติดกระเป๋าสะพาย มันเดินเปลือยท่อนบน ถือเสื้อมาหาหล่อน
เมื่อมันเดินมาได้ระยะ
เพียะ!!! ไม่หล่อแล้วยังโรคจิตอีกนะ คิดว่าผู้หญิงใส่แว่นแล้วต้องขี้อายงั้นเหรอ
ไอ้โรคจิตหน้าหันไปตามแรงตบ หล่อนมั่นใจอย่างยิ่งว่าตบได้แรงกว่าครั้งก่อน ไอ้โรคจิตหันหน้ากลับมาสบตากับหญิงสาวที่มองตอบมันอย่างเยือกเย็น เป็นเวลา 3 วินาที เสียงกล้าๆกลัวๆ ค่อยดังมาจากด้านข้าง
"ไม่ใช่ค่ะพี่ ไอ้โรคจิตนั่น ลงรถเมล์เมื่อ 2 ป้ายก่อน ...ไม่ใช่คนนี้"
ใบหน้าเยือกเย็นของหญิงสาวเย็นจนซีด ความอายฉาบทั่วใบหน้าอีกครั้ง หล่อนทำซ้ำรอยเดิมอีกแล้วหรือนี่
ไอ้โรคจิต เอ๊ยไม่ใช่ ชายหนุ่มก็เอาเสื้อมาห่มทับกระโปรงของหล่อน จับแขนเสื้อมัดให้ที่เอว ถึงจะดูแปลก แต่ก็ทำให้หล่อนเดินหาที่เช็ดล้างทำความสะอาดกระโปรง หรือเดินไปซื้อกระโปรงใหม่ได้โดยไม่น่าอาย
หญิงสาวมองตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเขาที่เดินจากไป โดยที่เขาไม่สะทกสะท้านกับสายตาคนรอบข้างที่มองเขาแม้สักนิด ส่วนสาววัยรุ่นนั้น ร้องว้าว ยกมือปิดปาก ตาเป็นประกาย
หน้าเข้มจากการโดนแดดจัด เพราะผิวส่วนที่ต่ำกว่าคอลงมา ขาวยังกับลูกคนจีน ผมเรียบแปล้ คิ้วเข้มแต่ไม่หนา ตาเล็กแต่ไม่หยี จมูกเป็นสันแต่ไม่โด่ง ปากบางแต่ไม่ยื่น แก้มซ้ายแดงเป็นรอยมือ อ๊า นั่นไม่เกี่ยว ไม่มีปานหรือรอยสัก กล้ามไม่มี ซิกแพคเป็นศูนย์ แต่ไม่ดูปวกเปียก สายตาหล่อนอยู่ที่ระดับคางของเขา แสดงว่าเขาสูงกว่าหล่อนประมาณ 10 เซนต์ ไม่มีกลิ่นน้ำหอม เครื่องประดับมีแค่นาฬิกาข้อมือ
หญิงสาวประเมินเขา โดยรวมแล้ว หน้าตาก็งั้นๆ ตัวก็ไม่มีอะไร อื่นๆก็ไม่เท่าไหร่
แต่...
หัวใจนายหล่อมากเลย!
.......................................................................................................................................