เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า วันนี้ขึ้นรถเมล์กลับบ้าน สาย 27 (รถแอร์สีเหลือง) แล้วโดนคนแอบจับก้นค่ะ
เนื่องจากคนมันแน่น ครั้งแรกที่รู้สึกว่ามีมือคนมาโดนก้น เราก็นึกในทางที่ดีก่อนว่า เพราะคนแน่น อาจจะไม่ได้ตั้งใจ
แต่พอโดนครั้งที่สอง ไอ้โรคจิตมันพยายามยื่นนิ้วมาล้วงแตะด้านหน้าด้วย (แต่เราหลบก่อน มันเลยทำไม่สำเร็จ)
เราก็มั่นใจแล้วค่ะว่าใช่ชัวร์ โรคจิตแน่ๆ... ตอนนั้นไม่ได้กลัวค่ะ เพราะเราเคยโดนคล้ายๆกันแบบนี้มาก่อนหน้าแล้ว
ความรู้สึกตอนนั้นคือ โกรธค่ะ โกรธมาก โกรธจนมือสั่น...
หลังจากที่โดนและเบี่ยงตัวเด้งหลบออกมา เราหันไปมองหน้าคนโรคจิตด้วยสายตาอาฆาต พร้อมส่งเสียง จึ๊ ไม่พอใจออกมาดังๆ
ปรากฏว่ามันแก่แล้วค่ะ อายุ 60 ได้ หัวหงอกหมดแล้ว แต่งตัวดูดี ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแบบคนทำงาน กางเกงแสลคสีดำ
มันก็หลบสายตาเรา แล้วก็หนีไปเกาะอีกฝั่ง ทำเป็นไม่สนใจ ไม่รู้เรื่อง
เราไม่ได้โวยวายออกมา เพราะ...
-เวลาเจอเหตุการณ์ที่ตกใจ ขับคัน อย่างแรกที่เราพยายามจะทำเสมอคือรวบรวมสติ ครั้งนี้ก็ด้วย
-เราอยู่ในชุดเครื่องแบบ มหาวิทยาลัย มีเครื่องหมายปักอยู่บนอก เรากลัวว่าถ้าเราโวยวาย เสียงดัง โดยที่เราไม่มีพยาน
เพราะตอนนั้นคนแน่น ต่างคนก็ต่างไม่สนใจกัน ไม่มีใครเห็นเราโดนกระทำ
ถ้าหากคนอื่นไม่เชื่อเรา แล้วเอาไปพูดต่อว่า "เออ วันนี้ เด็กมหาลัย...โวยวายหยาบคายบนรถเมล์" แล้วเราจะทำยังไง
เราเลยเลือกที่จะเงียบ แต่ไม่ใช่เงียบแบบหงอ เงียบแบบกลัว เรายังหันไปจ้องมันให้รู้ตัว ว่าเราไม่กลัวนะ แกทำอะไรชั้น ชั้นรู้
มันก็พยายามจะหลบสายตา จนถึงป้ายที่เราต้องลง ก่อนลงก็ยังหันไปมองมัน มันก็สบตาเรา แล้วหลบวูบ
เราเลยอยากรู้ ว่าถ้าเป็นกรณีแบบนี้ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ เลือกที่จะทำยังไงกัน
เพราะเราชั่งน้ำหนักแล้ว เราไม่รู้ว่า การโวยวาย มันจะมีผลบวกหรือเปล่า หรือจะเสียมากกว่า
สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ เราไม่มีพยานเลย...
ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราโดน
ก่อนหน้านี้เคยโดนจับก้นมาก่อน แต่ที่ร้านหนังสือ เคยโดนจับแก้ม
เคยเกือบแอบโดนดูตอนเข้าห้องน้ำ (เป็นร้านอาหารค่ะ โชคดีที่เรา มีนิสัยก่อนจะเข้าห้องน้ำสาธารณะ เราจะสังเกตุดูจนแน่ใจ
ว่าไม่มีรู ไม่มีกล้อง... ตอนที่เข้าคราวนั้น สังเกตุเห็นรูตรงผนังห้องน้ำ ระดับเดียวกับโถส้วม มีแผ่นไม้ปิด
และตอนเราล๊อคประตู้ห้องน้ำ เราได้ยินเสียงแผ่นไม้ขยับ
หันไป... เจอลูกกะตาคนค่ะ เลยรีบออกจากห้องน้ำไปดู ปรากฏมีคนงานของร้านอาหารอยู่แถวนั้น 3 คน เราก็ไม่รู้ว่าคนไหน
มันก็ทำหน้านิ่งกัน... จะบอกพี่ก็ไม่กล้าบอก เพราะพี่ชายเราเลือดร้อน กลัวจะมีชกต่อย แล้วพี่ชายเราจะมีประวัติเสียหาย
ทีนี้พอกลับมาบ้าน แล้วลองถามเพื่อนๆ มีหลายคนบอกให้เราโวยวายเลย ต่อยมันกลับเลยก็ได้
(ไม่ได้กระแดะ หรือแอ๊บนะคะ) แต่เราเชื่อว่าทุกปัญหา กำลังไม่ใช่ทางออกที่ดีอ่ะ ถ้าจะให้ไปต่อยไปตี หรือบอกให้พ่อหรือพี่ยกพวกรุมมันก็ไม่แน่นอน
เพียงแต่ ถ้าโวยวาย เราควรจะพูดยังไง ควรทำยังไง กรณีแบบนี้ฟ้องแจ้งความดำเนินคดีได้ไหม
แล้วการสั่งสอนโรคจิตให้หลาบจำโดยการเอาเรื่อง เป็นผลดีกับตัวเรามากกว่า "อโหสิ" ใช่หรือเปล่าคะ
**ขอ tag ห้องสยามด้วย เพราะเรายังเพิ่ง 20 ต้นๆ และคิดว่าพวกโรคจิตมันน่าจะชอบรุ่นๆ
เผื่อใครมีประสบการณ์นะคะ**
ถ้าหากเจอโรคจิตลวนลาม เราควรทำยังไงดีคะ
เนื่องจากคนมันแน่น ครั้งแรกที่รู้สึกว่ามีมือคนมาโดนก้น เราก็นึกในทางที่ดีก่อนว่า เพราะคนแน่น อาจจะไม่ได้ตั้งใจ
แต่พอโดนครั้งที่สอง ไอ้โรคจิตมันพยายามยื่นนิ้วมาล้วงแตะด้านหน้าด้วย (แต่เราหลบก่อน มันเลยทำไม่สำเร็จ)
เราก็มั่นใจแล้วค่ะว่าใช่ชัวร์ โรคจิตแน่ๆ... ตอนนั้นไม่ได้กลัวค่ะ เพราะเราเคยโดนคล้ายๆกันแบบนี้มาก่อนหน้าแล้ว
ความรู้สึกตอนนั้นคือ โกรธค่ะ โกรธมาก โกรธจนมือสั่น...
หลังจากที่โดนและเบี่ยงตัวเด้งหลบออกมา เราหันไปมองหน้าคนโรคจิตด้วยสายตาอาฆาต พร้อมส่งเสียง จึ๊ ไม่พอใจออกมาดังๆ
ปรากฏว่ามันแก่แล้วค่ะ อายุ 60 ได้ หัวหงอกหมดแล้ว แต่งตัวดูดี ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแบบคนทำงาน กางเกงแสลคสีดำ
มันก็หลบสายตาเรา แล้วก็หนีไปเกาะอีกฝั่ง ทำเป็นไม่สนใจ ไม่รู้เรื่อง
เราไม่ได้โวยวายออกมา เพราะ...
-เวลาเจอเหตุการณ์ที่ตกใจ ขับคัน อย่างแรกที่เราพยายามจะทำเสมอคือรวบรวมสติ ครั้งนี้ก็ด้วย
-เราอยู่ในชุดเครื่องแบบ มหาวิทยาลัย มีเครื่องหมายปักอยู่บนอก เรากลัวว่าถ้าเราโวยวาย เสียงดัง โดยที่เราไม่มีพยาน
เพราะตอนนั้นคนแน่น ต่างคนก็ต่างไม่สนใจกัน ไม่มีใครเห็นเราโดนกระทำ
ถ้าหากคนอื่นไม่เชื่อเรา แล้วเอาไปพูดต่อว่า "เออ วันนี้ เด็กมหาลัย...โวยวายหยาบคายบนรถเมล์" แล้วเราจะทำยังไง
เราเลยเลือกที่จะเงียบ แต่ไม่ใช่เงียบแบบหงอ เงียบแบบกลัว เรายังหันไปจ้องมันให้รู้ตัว ว่าเราไม่กลัวนะ แกทำอะไรชั้น ชั้นรู้
มันก็พยายามจะหลบสายตา จนถึงป้ายที่เราต้องลง ก่อนลงก็ยังหันไปมองมัน มันก็สบตาเรา แล้วหลบวูบ
เราเลยอยากรู้ ว่าถ้าเป็นกรณีแบบนี้ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ เลือกที่จะทำยังไงกัน
เพราะเราชั่งน้ำหนักแล้ว เราไม่รู้ว่า การโวยวาย มันจะมีผลบวกหรือเปล่า หรือจะเสียมากกว่า
สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ เราไม่มีพยานเลย...
ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราโดน
ก่อนหน้านี้เคยโดนจับก้นมาก่อน แต่ที่ร้านหนังสือ เคยโดนจับแก้ม
เคยเกือบแอบโดนดูตอนเข้าห้องน้ำ (เป็นร้านอาหารค่ะ โชคดีที่เรา มีนิสัยก่อนจะเข้าห้องน้ำสาธารณะ เราจะสังเกตุดูจนแน่ใจ
ว่าไม่มีรู ไม่มีกล้อง... ตอนที่เข้าคราวนั้น สังเกตุเห็นรูตรงผนังห้องน้ำ ระดับเดียวกับโถส้วม มีแผ่นไม้ปิด
และตอนเราล๊อคประตู้ห้องน้ำ เราได้ยินเสียงแผ่นไม้ขยับ
หันไป... เจอลูกกะตาคนค่ะ เลยรีบออกจากห้องน้ำไปดู ปรากฏมีคนงานของร้านอาหารอยู่แถวนั้น 3 คน เราก็ไม่รู้ว่าคนไหน
มันก็ทำหน้านิ่งกัน... จะบอกพี่ก็ไม่กล้าบอก เพราะพี่ชายเราเลือดร้อน กลัวจะมีชกต่อย แล้วพี่ชายเราจะมีประวัติเสียหาย
ทีนี้พอกลับมาบ้าน แล้วลองถามเพื่อนๆ มีหลายคนบอกให้เราโวยวายเลย ต่อยมันกลับเลยก็ได้
(ไม่ได้กระแดะ หรือแอ๊บนะคะ) แต่เราเชื่อว่าทุกปัญหา กำลังไม่ใช่ทางออกที่ดีอ่ะ ถ้าจะให้ไปต่อยไปตี หรือบอกให้พ่อหรือพี่ยกพวกรุมมันก็ไม่แน่นอน
เพียงแต่ ถ้าโวยวาย เราควรจะพูดยังไง ควรทำยังไง กรณีแบบนี้ฟ้องแจ้งความดำเนินคดีได้ไหม
แล้วการสั่งสอนโรคจิตให้หลาบจำโดยการเอาเรื่อง เป็นผลดีกับตัวเรามากกว่า "อโหสิ" ใช่หรือเปล่าคะ
**ขอ tag ห้องสยามด้วย เพราะเรายังเพิ่ง 20 ต้นๆ และคิดว่าพวกโรคจิตมันน่าจะชอบรุ่นๆ
เผื่อใครมีประสบการณ์นะคะ**