คบกับแฟนมาจะ3ปี อยู่ๆแฟนก็เปลี่ยนไป

เรากับแฟนคบกันมา2ปี8เดือน แต่รู้จักกันมา7-8ปีเพราะเคยเรียนด้วยกันตั้งแต่ประถม ที่ผ่านมาเรากับแฟนทะเลาะกันมาก็เยอะนะคะ ผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะมากๆ ตอนที่เขาลำบากที่สุดเราก็ไม่เคยทิ้ง เราก็จับมือกันผ่านมาโดยตลอด ตอนเขาลำบากเขาไม่มีงานไม่มีเงินเลย เขาทำตัวแย่ๆกับเรา เราก็ไม่เคยทิ้งเขา จนเราจับมือเขาคอยอยู่ข้างๆเขาฉุดเขาขึ้นมาให้กลับมาทำงาน มีเงินเดือนใช้ มีทุกๆอย่าง เขาเคยบอกกับเราว่า เราคืออนาคตของเขาถ้าเขาไม่มีเราก็ไม่รู้จะเป็นยังไงไปแล้ว เขาเคยบอกกับเราว่าเขาจะเก็บเงินมาหมั้นเราไว้ เขาอยากให้เรามั่นใจและจะได้สบายใจเวลาที่เราห่างกัน เขาดูรักเรามากๆเลยนะคะแล้วเราก็รักเขามากๆ จนมาวันนึง เขาก็เริ่มเปลี่ยนไปจากคนที่ทำงาน มีเวลาว่างก็มาหา เขาทำงาน2วัน ออก2วันค่ะ เพราะฉะนั้นเขาก็มีเวลามากกว่าคนที่ทำงานทุกวันใช่มั้ยคะ แล้วบ้านเราก็ไม่ได้ไกลกันมากเลยค่ะเมื่อก่อนเขาก็มาหาตลอด แต่พอหลังๆมาเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป คุยกันน้อยลง เวลามาหาก็เริ่มมาหาน้อยลง ไม่บอกให้มาหาก็ไม่มาหา ติดเพื่อน ติดสรรค์กับที่ทำงาน เขากินเหล้ากินเบียร์กันทุกวันเลยค่ะ แล้วพอเขาเริ่มเปลี่ยนไปได้ซักพัก เขาก็เริ่มจะไม่มาหาเรา ตอบแชทเราน้อยลง แล้วเขาก็ไม่มาหาเราเลยเป็นอาทิตย์ จนเราต้องบอกความรู้สึกของเราให้กับเขาฟัง ว่าตอนนี้ทำไมเหมือนเราไม่ได้ความรักจากเขาเลย แล้วเหมือนเขาจะมองว่าเรางี่เง่ามั้งคะ เขาบอกกับเราว่าเขาทำงานเขามีหน้าที่ เราก็บอกกับเขาว่าเราเข้าใจนะงานก็คืองานแล้วหน้าที่แฟนล่ะ อย่าลืมสิ เขาก็บอกว่าเขาติดเพื่อนติดสังคมมั้ง เราก็พยายามเข้าใจเขา เราก็พยายามไม่เรียกร้องอะไรมากเราพยายามปรับทุกๆอย่าง จนเรารู้สึกว่ามันก็เหมือนจะห่างขึ้นเรื่อยๆ เราก็พูดกับเขาอีกครั้ง จนครั้งนี้มันทำให้เราทะเลาะกันแล้วเขาก็ขอห่างกับเรา1เดือน เขาบอกว่าเขาอยากอยู่คนเดียว ตอนนั้นเราได้แต่คิดทบทวนตัวเองหนักมากทั้งร้องไห้ ทั้งกินข้าวไม่ได้ เราได้แต่คิดว่าทำไมเขาถึงตัดเราไปง่ายๆขนาดนี้ เราพยายามไปง้อที่บ้าน พยายามง้อเขาทุกวิถีทาง แต่เขาก็เอาแต่ไล่เราแล้วก็พูดไม่ดีกับเรา บอกกับเราว่าอยากอยู่คนเเดียว จนทำให้เราคิดว่าเราผิดเหรอที่เราแค่ต้องการความรักจากเขา ที่จริงมันไม่ควรเป็นสิ่งที่ต้องร้องขอความรักจากแฟนด้วยซ้ำ แต่มันคือสิ่งที่แฟนเขาควรให้กันไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมกลับกลายเป็นแบบนี้ล่ะ เราก็คิดเราแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับ กว่าเราจะอยู่ได้กว่ามันจะผ่านไปได้ในแต่ละวันมันไม่ง่ายเลย จนผ่านไปเกือบ1เดือนเขาก็กลับมาทักแชทหา โทรหาเรา เราก็ได้แต่ถามเขาว่าเราไม่ดีเหรอหรือเราผิดอะไร ทำไมไม่กลับมาทะเลาะกันหนักกว่านี้เราก็เคยผ่านกันมาแล้วไม่ใช่เหรอ เรื่องนี้ที่จริงมันไม่ได้เรื่องใหญ่เลยนะ เขาก็บอกว่าเราไม่ผิดหรอก เขาเองที่ไม่ดี พอหลังๆเขาก็เริ่มกลับเข้ามา แล้วความจริงมันก็เริ่มชัดเจนขึ้น เขากลับเข้ามาหาเราที่บ้านเรากอดเขา เราบอกกับเขาว่าจะเดือนนึงแล้วนะกลับมาได้มั้ย เราอยู่ไม่ได้เลยไม่มีสักวันที่เราไม่คิดถึงเขา เขาก็กอดเราเขาก็ทำกับเราเหมือนเดิม เราถามเขาว่าครบ1เดือนแล้วจะกลับมามั้ยเขาบอกว่าขออีก1เดือน เขาถามเราว่าเราจะรอเขามั้ยเราบอกว่าเรารอเขาเสมอแหละ เราจะอยู่ที่เดิม เขาบอกกับเราว่าเขามีคนอื่น(นี่แหละที่เราสงสัยมานานตั้งแต่เขาเปลี่ยนไป) เราก็บอกว่าไม่มีใครทนนิสัยของเขาได้เท่าเราหรอกนะทำไมถึงต้องมีคนอื่น เขาก็บอกว่านี่ไงขออีก1เดือนถ้าเขาไม่โอเคแล้วจะกลับมาหา เขาก็บอกว่าเราจะรอเขาอยู่มั้ย เราก็บอกว่าเราไม่ดีเหรอ เขาก็บอกว่าเขาผิดเองที่ดึงคนอื่นเข้ามา ตอนนั้นเราโครตรู้สึกแย่ ที่ผ่านมาเราก็พอจะรู้อยู่นะที่เขาเปลี่ยนไปเพราะอะไรเพราะตั้งแต่คบกันมาทะเลาะกันแค่ไหนเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่เราพยายามหลอกตัวเองมาโดยตลอด ให้ความหวังกับตัวเองมาตลอดว่าเขายังไม่มีใคร เขาแค่อยากอยู่คนเดียว เดี๋ยวเขาก็กลับมา เราพูดกับตัวเองอย่างงี้อยู่ตลอดเวลาตอนนั้นเขาก็กลับไป แล้วหลังจากนั้นเขาก็เริ่มเข้ามาหาเราโทรมาหาเราบ่อยขึ้น มีครั้งนึงเขามาหา เขากอดเราเขาบอกว่าเขาคิดถึงเรา แต่เขากลับมาไม่ได้ เราก็บอกว่าทำไมเขาบอกว่าเขาเข้าไปเป็นครึ่งชีวิตของเขาแล้ว เราโครตจุก เราบอกกับเขาว่า แล้วตัวจะเข้าไปทำไมตั้งแต่แรก ตัวเข้าไปเป็นแค่ครึ่งชีวิตเขาตัวบอกตัวออกมาไม่ได้ แต่กับเค้าตัวเป็นเกือบทั้งชีวิตเค้าที่ผ่านมาแต่ทำไมตัวยังทิ้งมันลง เขาก็ไม่ตอบ เขาก็บอกว่าเขาขอโทษเขาบอกว่าเขาผิดเอง เราโครตรู้สึกเสียใจเลย ถ้าเขาไม่ไปดึงใครเข้ามาเราสองคนคงไม่ต้องเป็นแบบนี้ เพราะความผูกพันธ์ของเราสองคนมันตัดกันไม่ขาด มันผ่านอะไรด้วยกันมามากแล้ว เราถามเขาว่าเขายังเก็บรูปเราไว้อยู่มั้ย เขาก็บอกว่ายังอยู่แล้วเขาก็เปิดให้เราดู พอดูเสร็จเขากำลังจะปิด เราไปเห็นรูปคู่เขากับคนอื่น เราแบบต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้แล้วก็ยิ้ม เราบอกกับเขาว่าคิดเอาไว้แล้วต้องเป็นคนนี้เดาไม่ผิดจริงๆ เมื่อก่อนเราเคยถามเขาแล้วกับคนนี้เขาบอกว่าไม่มีทางเป็นไปได้เขาเป็นคนที่ทำงานด้วยกัน เขารู้จักกับเพื่อนแม่ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ที่ผ่านมาเซ้นเรามันบอกว่าคนนี้แต่เราก็พยายามนึกถึงคำเขาว่าไม่มีทางเป็นไปได้แต่สุดท้ายมันก็ใช่ เราแบบไม่รู้จะพูดยังไงเลยพูดไม่ถูกอ่ะเราก็ได้แต่เก็บไว้ในใจนั่นแหละค่ะ พอเขากลับไปภาพเขากับคนนั้นก็ยังติดอยู่ในหัวอยู่ตลอดเวลา เรากลับมานอนร้องไห้ เหมือนเดิม เหมือนจะเข้มแข็งขึ้นนะคะแต่พอมาเห็นรูปเขาก็ไม่เลยกลับมาร้องไห้เหมือนเดิม
แล้วหลังจากนั้นเขาก็เริ่มกลับมาทำกับเราเหมือนเดิมทุกอย่าง คอยมารับมาส่ง มาหา แล้ววันนั้นเขามารับเราค่ะ แล้วผู้หญิงคนนั้นเขาโทรมา ตอนแรกเขาไม่รับค่ะ เราก็บอกเขาว่า รับเลย เดี๋ยวเขาคิดมากนะผู้หญิงด้วยกันทำไมจะไม่รู้ ทำแบบนี้ไม่ดีนะ (ดูเป็นแม่พระมั้ยคะ) แล้วเขาก็รับ เขาก็คุยกัน ใช่ค่ะเรานั่งอยู่ในรถ เขาคุยโทรสับแล้วเขาก็เอามือมาจับหัวเราไปซบไหล่เขา ตอนนั้นเรารู้สึกแบบ ทำไมกูถึงมาอยู่ในจุดๆนี้ได้วะ ทำไมถึงใจกว้างขนาดนี้ แต่เราไม่ร้องไห้นะคะ พอเขาคุยเสร็จเขาก็คุยกับเรา เราก็บอกว่าเป็นไง เค้าเก่งขึ้นมั้ยเค้าไม่ร้องไห้แล้ว แต่รู้มั้ยคะ น้ำตามันท่วมใจไปหมดแล้ว ข้างในจริงๆร้องไห้หนักมาก หลังจากนั้นเขาก็ทำกับเราเหมือนเดิมเหมือนแฟนคนนึง เราก็รู้สึกดีกว่าตอนแรกที่เขาทิ้งเราไปแบบไม่หันหลังกลับมามองเลยนะคะ แต่เอาจริงๆลึกๆแล้วมันก็ไม่มีใครโอเคกับอะไรแบบนี้จริงๆหรอก เรารู้หมดทุกอย่าง แชทเขาเราก็อ่าน แต่เราต้องแกล้งเป็นโอเคตลอดทั้งๆที่ลึกๆในใจแล้วมันไม่โอเคเลย เราถามเขาว่าทำไมตัวไม่ตัดเขาไปให้จบๆ เขาบอกว่าสงสารเขา เราก็บอกว่าแล้วไม่สงสารเค้าบ้างเหรอ เค้าเคยได้รับความรักจากตัวแค่คนเดียวแล้วตอนนี้เค้าต้องมาแชร์กับคนอื่นเนี่ยนะไม่สงสารบ้างเหรอ เขาก็ไม่ตอบ เราแทบจะร้องไห้ ไม่รู้จะพูดยังไงต่อเขาตัดคนอื่นไปได้นะแต่เขาไม่ตัดอันนี้เรารู้ ทำไมเขาใจร้ายจังเลย ทั้งๆที่เราดีกับเขาทุกอย่าง เราไม่คิดเหมือนกันว่าทำไมถึงมาอยู่ในจุดๆนี้ได้ เมื่อก่อนเราเป็นคนที่โครตหวงโครตไม่โอเคกับเรื่องแบบนี้ พึ่งมาเข้าใจจริงๆก็วันนี้กับคำที่ว่ายอมหมดทุกอย่างจริงๆ ยอมแม้กระทั่งรู้ว่าอยู่ในจุดนี้แล้วเราจะเจ็บมากแค่ไหนแต่เราก็ยังยอม ทั้งๆที่รู้ว่าออกมาแล้วความรู้สึกจะโอเคกว่า แต่ก็ยังทำไม่ได้เพราะมันยังไม่เข้มแข็งพอก็เลยต้องเจ็บอยู่แบบนี้ เราไม่รู้ว่าจะต้องรู้สึกอย่างไงเลยค่ะ มีความสุขก็มีนะคะ แต่มันก็มีได้ไม่นานหรอกลึกๆในใจมันก็ยังเจ็บอยู่ตลอด เพราะเขาไม่ยอมเลือกใครเลย