นี่ผมเป็นแฟน หรือ คนรับใช้ หรอครับคุณผู้หญิง

ผมขอเล่าเรื่องราวหน่อยนะครับ ไม่รู้จะเรียกว่า การใช้ชีวิต หรือ ปัญหาชีวิตดี 

ผมคบกับผู้หญิงคนหนึ่งระยะเวลาประมาณ 1 ปีกว่า 
ผมได้มีโอกาสเจอเธอครั้งแรก ก็เรียกว่าถูกใจเลย 
ได้คุยกันอยู่ช่วงแรก หลายคนคงคิดว่าก็คงหวานกันเหมือนคู่อื่นใช่ไหมครับ >> แต่ความจริงคือ ไม่เลยครับ 

ผมปรับตัวเยอะมาก (ผมขอไม่พูดถึง background ของผู้หญิงนะครับ ) แต่ให้รัว่าเขาถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ 
โดยทั้งพี่น้อง พ่อแม่ หรือเพื่อนของเขาก็ตามใจเขาทุกอย่าง แต่พูดขอพูดให้ชัดเจนก่อนว่า
เธอบอกผมมาตั้งแต่ต้นและว่าเธอเป็นคนเอาแต่ใจ ชอบให้คนดูแล ขี้โมโห หงุดหงิดง่าย 
ซึ่งฟังดูแล้ว ในความคิดสำหรับผมมันก็คิอ นิสัยผู้หญิงทั่วไป ผมถึงไม่คิดว่ามันคือปัญหาอะไร 

แต่เมื่อลองใช้ชีวิตด้วยกันไป >> มันก็มีหลายอย่างที่ผมก็ "????"

เริ่มต้นที่.......ผมเองก็เป็นผู้ชายที่มีแต่คนตามใจ คอยเอาใจ ทำให้ทุกอย่างมากโดยตลอด แต่ไม่ใช่เพราะผมทำอะไรไม่เป็นนะครับ
ผมทำได้หมดเลย เรียกว่าใช้ชีวิต ติดดินด้วยซ้ำ จนผมมาเจอ "ผู้หญิงคนนี้" 

ผมเป็นคนทำทุกอย่างให้เธอ ย้ำว่าทุกอย่าง คงมีแค่เรื่องเข้าห้องน้ำ กับเคี้ยวข้าว ที่ผมทำแทนไม่ได้ 
นอกนั้น กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า ล้านจาน ล้างรถ ซื้อข้าว ทำกับข้าว จัดของ ยกของ ถือของ หยิบของ บลาาา.... 
ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เราช่วยกันก็ได้รึป่าว เราอยู่ด้วยกัน เป็นแฟนกัน

ทุกวันนี้ ผมย้ายที่อยู่จากในเมืองเพื่ออกมานอกเมือง เพื่อให้ใกล้สถานที่ทำงานของเธอ (เธอบนเครื่อง เป็นนางฟ้า)
ซึ่งผมต้องขับรถจากเดิมไปทำงาน ไม่ถึง 20 นาที ใช้รถยนต์สบาย แต่พอย้ายที่อยุ่อาศัย
จากที่ไม่ถึง 20 นาที เปลี่ยนเป็น 1 ชม. ในระยะทางกว่า 30 กม. เปลี่ยนจากรถยนต์เป็น มอเตอร์ไซด์ 
ทุกครั้งที่เขาไปทำงานผมจะต้องคอยขับรถไปรับไปส่งเธอตลอด

เช่น ถ้าเธอเลิกดึกผมก็ต้องคอยเธอจนกว่าเธอจะเสร็จ  หรือถ้าเธอต้องไปงานเช้าผมก็ต้องตื่นเพื่อไปส่งเธอตลอด
แต่ยังดีที่เวลางานของผม เธอจะไม่รบกวนถ้ามันเป็นช่วงเวลางาน 

ทุกวันผมต้องรีบกลับมาบ้านเพื่อมาหาซื้ออะไรให้เธอกิน แต่ด้วยเธอเป็นคนรักสุขภาพ อาหารที่กินจึงต้องทำเอง ซึ่งจะเป็นใครละ
ผมก็ต้องซื้อวัตถุดิบ หาของเข้าบ้าน เผื่อมาทำให้คุณหญิงกินในหลายๆ มื้อ  ทั้งที่บางครั้งผมตื่นเช้าขับรถไกลกว่าจะถึงที่ทำงาน
นั่งทำงาน กลับมาเลิกเย็น มาซื้อข้าว ทำกับข้าว วนไปอยู่แบบนี้

ซึ่งถ้าถามว่าดูแลขนาดนี้ต้องช่วยหาเงินเข้าบ้านแน่ๆ >> ป่าวครับ ผมมองว่าผู้ชายต้องดูแลผู้หญิง ผมทำงานหนัก หางานเสริม
เพื่อหาเงินมาเลี้ยงเธอ ทุกครั้งที่เธออยากจะไปไหน กินอะไร หรืออยากได้อะไร ผม Support เธอแทบทุกเรื่อง เมื่อวันไหนที่ผมปฏิเสธ 
ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม มันจะมีปัญหา บรรยากาศอึมครึ่มเหมือนผมทำอะไรผิด ทั้งที่ทุกบาททุกสตางค์ที่หามาได้ ผมก็ใช้กับเธออยู่คนเดียว 
ของที่คัวเองอยากได้ผมก็แทบจะไม่ซื้อ  เขาพูดว่า เวลาเขาขออะไรเรา ละเราปฏิเสธ เขาจะไม่ชอบ ฉะนั้น มันจึงเป็นสถาณการณ์ที่ว่า
อยากได้แต่ไม่พูดเพราะกลัวเราจะปฏิเสธเขา (มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นรึป่าว ก็อยากให้ฟังเหตุผลกันบ้าง) ทางกลับกัน ผมไม่เคยขออะไรจากเขาเลย 
และเขาก็ไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าผมอยากจะได้อะไรไหม ซึ่งผมก็ไม่ได้อยากได้อะไรหรอกในความเป็นจริง มันก็แค่แสดงความรู้สึกสนใจใส่ใจบ้าง
เข้าใจกันบ้าง 

อีกคำที่เธอพูดบ่อยๆ - เธอเป็นผู้ชายนะ ก็ต้องยอมเค้าดิ - 
จนบางครั้งเหมือนผมสนใจความรั้สึกของเธอ จนผมลืมดูตัวเองด้วยซ้ำ 
พอบางทีที่ทะเลาะกัน กลับมาคิดได้บ้างว่า รักกันมันต้องดูแลกันดิ ไม่ใช้จะให้อีกฝ่ายดูแลอยู่คนเดียว
ความรักมันถึงจะยืดยาว 

จากเดิมชีวิตที่ผมว่าง ผมมีเพื่อน ผมไปเตะบอลไปคุยสารทุกข์ เรื่องต่างๆ กับเพื่อนสนิท 
แต่ตอนนี้ไม่เลย ซึ่งผมก็พยบายามพูดให้เพื่อนๆ เข้าใจ มาตลอด หรือจะบอกได้ว่า เขาเหมือนไม่เอาสังคมเพื่อนเรา 
ไม่ชอบเพื่อนเรา ทั้งที่ยังไม่เคยรู้จักกันจริงๆ ก็บอกเพื่อนเราไม่ดี สารพัด ตัวเราเองก็อยากให้เขาเข้ากับสังคมเราได้บ้าง 
แต่ความจริงคือ เราก็ปรับตัวออกมา เลือกให้เธอสบายใจแต่ในใจก็มีคำถามมากมาย

จริงๆ มันก็ไม่ใช่แค่เรื่องที่เธอใช้ผมหรอกครับ มันทุกเรื่องเลย ที่ทำให้เวลาที่ทะเลาะกัน ผมนึกย้อนกลับไป
มี่แต่เรื่องที่เราทำให้เขา (แต่มันก็มีบ้างที่เขาอารมณ์ดีเขาจะทำอาหารให้ผม) แต่ส่วนมากมันเป็นผมแหละครับ 

เช่น ตัวอย่าง
ผมเหนื่อยจากการทำงาน ง่วงนอนมาก ผมต้องไปทำงาน แต่เธอบอกว่ายังไม่ง่วงอยู่ถึง ตี 2 - 3 ผมก็ต้องอยู่คุยเป็นเพื่อนเธอ 
เพราะเธอบอกห้ามหลับก่อน ถ้าผมหลับ เธอก็จะบอกให้ผมไปเปิดไฟ เปิดทีวี บลาา... 

ตัวอย่าง
การเก็บกวาดห้อง เธอเป็นคนที่เรียกว่า ใช้อะไรไว้ตรงไหน ก็วางตรงนั้น พอผมไปบอกว่า ให้เก็บตรงนั้นตรงนี้สิ ก็จะหาว่าผมว่าเธอ
กลายเป็นเรื่องงอลกันอีก 

ตัวอย่าง
ใช้หยิบของ ซึ่งบางทีของอยู่ใกล้เธอมากกว่าผม ในขณะที่เธอเล่นมือถือ ส่วนผมนั่งล้างจาน หรือทำกับข้าว เธอก็ยังบอกให้ผมหยิบ
พอผมปฏิเสธเธอก็โกรธผม หาว่าผมไม่สนใจ ไม่ใช่แค่เรื่องหยิบของ แต่เรื่องเปิดแอร์ เปิดพัดลม เปลี่ยนเพลงในเน็ต ก็มีมาหมด

บางครั้งวันนี้เธอบอกผมว่า เธอจะทำอาหารให้กิน แต่ผมต้องซื้อวัตถุดิบ กว่าจะซื้อเสร็จ ทำเสร็จมันก็ใช้เวลา ผมเลยไปซื้อข้าวมากินก่อนรองท้อง
ผลที่เกิดขึ้นคือ เธอสั่งให้ผมทิ้งข้าวของผม และบอกว่าทำไมไม่บอกว่าจะซื้อข้าว เราก็ให้เหตุผลไปนะว่า เรากินข้าวของเธออยู่แล้วนี่เราแค่ซื้อมากินรองท้องเอง สุดท้ายก็จบที่ไม่มีคนทำข้าวให้ อาหารที่ซื้อมาก็โดนเททิ้ง จะออกไปซื้อใหม่ก็บอกไม่อยากอยู่คนเดียวเพราะอยู่คนเดียวมานานแล้ว 

ซึ่งมันหลายเรื่องมากครับที่เกิดขึ้น ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงคิดว่าจะมีอะไรแบบนี้ด้วยหรอ จนตอนนี้ผมกลายเป็นทำจนชิน
พยายามคิดบวก มองโลกแง่ดี แต่พอได้ยินคำพูด หรือการกระทำแย่ๆ  ผมนึกย้อนไป ถามตัวเอง 
ว่ามีความสุขไหมตลอดที่อยู่แบบนี้  แต่ความรักที่ผมมีเป็นของจริงที่เข้าใจเลยว่า แค่เห็นเขามีความสุข และเรามีความสุขด้วยเป็นยังไง 
แต่ก่อนก็คิดนะว่า มันไม่มีหรอก จนมาเจอกับตัวเอง จนตอนนี้มาถึงจุดที่ว่า เราทำให้เขา เรามีความสุข เพราะเรารักเขา
แต่ตัวเขาละรักเราเหมือนที่เรารักเขาไหม  การรกะทำที่ทำ กับปากที่พูดว่ารัก >> เหมือนผมเหนื่อย และไม่รู้รู้ว่านี้มันเรียกว่าอะไรระหว่าง 
(การใช้ชีวิต หรือ ปัญหาชีวิต)

พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ  มีคำแนะนำอะไรบ้างครับ ทางออกของผมคืออะไร ผมจะแก้ปัญหายังไงกบเรื่องที่เกิดขึ้นครับ