ปัจจุบันผมอายุ 28 ปี ทำงานที่นี่มา 5 ปี ได้เลื่อนขั้นขึ้นมาตำแหน่งนึง ช่วงนี้ผมคงเป็นหนึ่งในหลายๆคนที่ได้รับผลกระทบในหน้าที่การงานจากโควิด ทำให้บริษัทต้องลดคนในตำแหน่งปัจจุบัน
ทางออกที่เมเนเจอร์เสนอตอนแรกคือให้ย้ายไปอีกแผนกซึ่งเค้าพยายามหาทางช่วยเราให้ดูเหมือนว่าไปที่ใหม่ไม่ให้เราลำบาก แต่เรื่องราวกลับไม่ใช่เหมือนที่ผมคาดหวัง เมื่อโครงการที่จะย้ายผมไปอีกแผนกไม่อนุมัติ เมเนเจอร์จึงหาทางออกให้ผมยังทำงานอยู่แผนกเดิมแต่โดนลดตำแหน่งมา 1 ขั้น
ยอมรับว่ามันทำให้ผมหมดความเชื่อใจต่อองค์กรไปเลยทั้งๆที่ตอนแรกพูดวาดฝันให้ผมไว้อย่างสวยหรู ซึ่งตอนแรกคิดจะลาออกไปตั้งหลัก แต่โดนทุกคนทั้งพ่อแม่และเพื่อนห้ามไว้ว่าให้อดทนทำไปก่อนอย่างน้อยก็ยังได้เงินเดือน
ตอนนี้เลยต้องอดทนยยอมทำงานในตำแหน่งที่โดนลดขั้นและลดค่าตำแหน่งไปและคอยหางานใหม่ไปเรื่อยๆ แต่ว่างานช่วงนี้หายากมากจริงๆครับ มีบางบริษัทโทรมาซักประวัติ แต่ก็ยังไม่มีบริษัทไหนติดต่อมาสัมภาษณ์ ตอนนี้ผมคงทำอะไรไม่ได้คงได้แต่รอความหวัง พยายามคิดบวกบางครั้งว่าเดี๋ยวโอกาสก็มาถึง อาจจะต้องใช้เวลารอ แต่บางทีที่มันแอบคิดเรื่องนี้ก็เครียดนะครับ เหมือนไฟในการต่อสู้มันหมดไป
เครียดๆกับหน้าที่การงานในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้ มีวิธีชาร์จไฟให้ตัวเองยังไงได้บ้างครับ
ทางออกที่เมเนเจอร์เสนอตอนแรกคือให้ย้ายไปอีกแผนกซึ่งเค้าพยายามหาทางช่วยเราให้ดูเหมือนว่าไปที่ใหม่ไม่ให้เราลำบาก แต่เรื่องราวกลับไม่ใช่เหมือนที่ผมคาดหวัง เมื่อโครงการที่จะย้ายผมไปอีกแผนกไม่อนุมัติ เมเนเจอร์จึงหาทางออกให้ผมยังทำงานอยู่แผนกเดิมแต่โดนลดตำแหน่งมา 1 ขั้น
ยอมรับว่ามันทำให้ผมหมดความเชื่อใจต่อองค์กรไปเลยทั้งๆที่ตอนแรกพูดวาดฝันให้ผมไว้อย่างสวยหรู ซึ่งตอนแรกคิดจะลาออกไปตั้งหลัก แต่โดนทุกคนทั้งพ่อแม่และเพื่อนห้ามไว้ว่าให้อดทนทำไปก่อนอย่างน้อยก็ยังได้เงินเดือน
ตอนนี้เลยต้องอดทนยยอมทำงานในตำแหน่งที่โดนลดขั้นและลดค่าตำแหน่งไปและคอยหางานใหม่ไปเรื่อยๆ แต่ว่างานช่วงนี้หายากมากจริงๆครับ มีบางบริษัทโทรมาซักประวัติ แต่ก็ยังไม่มีบริษัทไหนติดต่อมาสัมภาษณ์ ตอนนี้ผมคงทำอะไรไม่ได้คงได้แต่รอความหวัง พยายามคิดบวกบางครั้งว่าเดี๋ยวโอกาสก็มาถึง อาจจะต้องใช้เวลารอ แต่บางทีที่มันแอบคิดเรื่องนี้ก็เครียดนะครับ เหมือนไฟในการต่อสู้มันหมดไป