คืนนั้น หน้าหนาว เราสองคน และเสียงรองเท้าคอมแบท ที่เขาค้อ

สถานที่เที่ยวหน้าหนาว ที่ใครๆฝันอยากจะเห็นก็ต้องเป็นเขาที่มีหมอกตอนเช้า อากาศหนาวตอนกลางคืน และมีหมูกระทะ

เราก็คาดหวังบรรยากาศแบบนั้นเหมือนกัน บรรยากาศเงียบๆ จัดงานวันเกิดให้แฟนแบบเงียบๆ สองคน

และเขาค้อคือคำตอบ

บรรยากาศคือใช่มาก เงียบสงบ เป็นส่วนตัวด้วย เดินทางไกลนิดหน่อย แต่สวยดี

กลางคืนเราก็กินหมูกระทะกัน กินข้าวเสร็จอาบน้ำ เข้านอน มองไปเต็นคนอื่นๆ ก็ห่างออกไปไกลพอสมควร แต่....ปิดไฟ

ส่วนบ้านที่เป็นห้องพักอยู่ด้านหลังก็เห็นเปิดไฟอยู่ มองรอบๆไปทางบ้านของชาวบ้าน แค่ 2 ทุ่ม ปิดไฟกันเงียบ

น้องผู้หญิงที่เป็นเจ้าหน้าที่ของที่พัก บอกว่าครัวปิดแล้วนะ ไม่มีอะไรแล้วเจ้าหน้าที่เก็บของแล้ว

ในใจก็คิด สุดยอดความเป็นส่วนตัว แต่ไม่ได้ดูปลอดภัยมากนะ เพราะเราเลือกนอนเต็น ซึ่งเต็นก็จะยื่นออกไปตรงไหล่เขานิดๆ 

ประตูที่ปิดเปิดเข้า-ออกเป็นรั้วเหล็กขนาดเตี้ย เหมือนเอาไว้กันสุนัขเข้ามาเท่านั้น เวลาเปิดจะมีเสียงเหล็กดัง เอี๊ยดๆๆ

พื้นไม้รอบเต็น เวลาเดินจะมีเสียงดังหน่อย ห้องน้ำอยู่ทางซ้าย ต้องเดินลงบันไดไปนิดหน่อย และห้องน้ำแคบ

กลางคืนที่เราเข้านอน อากาศหนาวมาก เราสวดมนต์ก่อนนอน เพราะมานอนต่างที่

พอลองปิดไฟ... มืดพออยู่ได้เพราะด้านนอกมีไฟที่เปิดไว้

เสียงลมดังวี๊ดๆ อยู่ข้างนอก เรายังนอนไม่หลับกัน 

สักพักมีเสียง ตึ้งๆ สองครั้ง เราสองคนมองหน้ากัน เหงี่ยหูฟัง มีเสียงรองเท้าหนักๆและเดินใกล้ๆ เดินเหมือนเดินสำรวจวนไปรอบๆเต็น

แต่ประเด็นคือไม่มีเงาอะไรให้เราเห็น ปกติน่าจะมองเห็นเงา เสียงรองเท้าดังชัดเป็นเสียงเดินสลับกับเสียงเหล็กกระทบกัน

เรามองหน้ากัน แต่ไม่พูดอะไรทั้งคู่ เสียงเท้านั้นหยุดอยู่ข้างเต็น ฝั่งข้างศีรษะเรา

หยุดเหมือนส่องเข้ามาในเต็น เรากั้นหายใจเพราะรู้สึกใกล้มาก แต่ในใจก็คิดแล้วว่าอาจจะเป็นคนมาเก็บเตา หรือ อาจจะไม่ใช่เพราะ

เรามองไม่เห็นเงาคนเดิน ได้ยินแต่เสียงเท้าเดิน ใจอยากจะชวนแฟนเปิดออกไปดู แต่คิดว่าอาจจะอันตราย

ในมือกำโทรศัพท์ไว้เพราะอาจจะต้องโทรหาเจ้าของที่พักมาดู

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เสียงเท้าก็เดินไปทางบันไดที่ต้องลงไปห้องน้ำและหายไป ถ้าหายไปทางนั้นแปลว่าถ้าเป็นคนคือต้องโดดไหล่เขาลงไปเลยนะ

เพราะไม่มีทางเดินไปต่อ เราก็ฟังเพราะคิดว่าต้องเดินกลับมา แต่สุดท้ายไม่มีเสียงเท้าเดินวนกลับออกไป

เรานอนรอจนเช้า แล้วรีบเก็บของ อาบน้ำแต่งตัว ไปกินอาหารเช้า และเราก็เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้น้องเจ้าหน้าที่ คนเมื่อคืนฟัง

น้องบอกว่า "ที่นี่สนามรบเก่าพี่ ถ้าพี่ได้ยินเสียงรองเท้าคอมแบท ก็คงจะเป็นเสียงรองเท้าทหารคอมมิวนิส มีคนเคยเห็นกันอยู่ เวลามาพัก แต่ถ้าเจ้าหน้าที่ โรงแรมเราคงไม่มีใครเข้าไปในโซนลูกค้า ถ้าลูกค้าไม่เรียก กลับไปพี่ก็แวะทำบุญหน่อยแล้วกันนะคะ"

นี้คือข้อมูลที่เราได้ เราสองคนไม่พูดอะไรต่อ คิดในใจแค่ว่า ไม่มีอะไรมากกว่านั้นก็ดีแล้ว ท่านคงมาดูแล หรือมาตรวจตราตามปกติ