คุณให้กำลังใจตัวเองเวลาท้อยังไงคะ

สวัสดีค่ะ เรารู้สึกน้อยใจชีวิตตัวเองมากเลยค่ะ เราอายุน้อยๆแต่ก็ต้องทำงานแล้วทั้งๆที่คนอื่นเค้ายังคงใช้ชีวิตวัยรุ่นอยู่ ไม่มีพ่อ แม่ก็ไม่เคยสนใจว่าเราทำงานหนักแค่ไหน ทุกวันนี้เราอยูกับยาย เราอยากมีทุกอย่างเพราะยายเลย ที่บ้านเราก็เป็นแค่บ้านไม้ไกล้จะพัง มีหนู แมลงสาบวิ่งเต็มบ้านไปหมด มีกลิ่นเหม็นสาบ ไม่มีเพื่อนจริงๆสักที เคยมีเพื่อนมาบ้านเค้าก็ทำท่าทางรังเกียจ เราเคยชวนยายออกจากที่นี่เค้าก็ไม่ไป เรามีพี่สาว เค้าก็ออกไปใช้ชีวิตของเขาแล้ว เราอยากจะไปเราก็ไม่กล้าไปเพราะเป็นห่วงยาย บ้านเราจนมากๆจริงๆ ไม่มีห้องนอนเป็นของตัวเอง ที่เรียนที่เราอยากเรียนเราก็ไม่ได้เรียน สิ่งที่เราอยากเป็นเราก็ไม่ได้เป็น เรารู้สึกน้อยใจจริงๆค่ะที่เราเกิดมาแบบนี้ ใครพอจะมีวิธีคิดให้ตัวเองเลิกท้อไหมคะเหนื่อยมากๆจริงๆทั้งๆที่เราอายุแค่นี้ เราอยากมีบ้าน อยากมีรถให้ยายได้ใช้ได้อยู่ แต่มันไกลเกินเอื้อมมากๆเลยค่ะ ประเทศที่เราอยากไปเราก็ทำได้แค่ฝัน เรามองไม่เห็นหนทางที่เราจะได้ไปเลยค่ะ