ใครมีแม่แบบนี้บ้างควรจัดการความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ

ไม่เคยถามว่าเหนื่อยไหม ไหวไหม เป็นยังไงบ้างไม่เคยให้กำลังใจหรือปลอบใจใดๆ นอกจากคำด่าคำนินทาพอไม่ได้ดั่งใจเอาลูกไปพูดเสียๆหายๆให้คนมองว่าลูกตัวเองไม่ดีทั้งๆที่ลูกพยายามทำทุกวันนี้ก็เพราะอยากให้ครอบครัวสบายมีกินมีใช้ หาเงินมาไม่เคยได้ใช้นอกจากเอามาใช้หนี้ให้แม่ แค่ลูกหาให้ได้ไม่มากพอเท่าที่แม่ต้องการ แม่เลยมองว่าลูกไม่ดีช่วยอะไรไม่ได้ พอจะออกจากบ้านไปหาเงินให้ได้มากกว่านี้ก็ถูกแม่เอาไปพูดว่าลูกจะทิ้งแม่ พออยู่ด้วยก็ไม่มีวันไหนจะมีความสุขเลย เวลามีใครมามีปัญหากับเราตั้งแต่เด็กยันโตแม่ไม่เคยปกป้องเราเลยสักครั้ง ท้อสุดๆถึงเวลาที่เราต้องทำเพื่อตัวเองบ้างแล้วรึยัง