เหมือนนักการเมือง เพราะตอนเข้ามาหม้ายไหร พอแหม็ดสมัยรวยเพ

งานบ้าน งานวัด ครั้งแรกหนู้ มีงานมีการทีโต๊ะเก้าอี้ยืมจากโรงเรียน ถ้าเป็นงานคนแค้นได้กะยืมแผ่นดานหน้าแปดหน้าสิบ 

มาทำโต๊ะเพิ่มพอได้รับแขก ถ้วย ชาม ข้อน กะยืมเอาจากวัด ถ้าไม่พอกะยืมต่อจากเพื่อนบ้าน รวมถึงทะ ถึงหม้อ กะยืมมาใช้งาน

เสร็จงานกะค่อยส่งคืน เวลาคืนกะไม่คืนเปล่า มีของเล็ก ๆ น้อย ๆ ติดท้ายหม้อ ทัายทะไปกัน  พอได้แบ่งปันกันกินกับของเข้างานไม่แหม็ด 

เป็นการถนอมอาหารที่ดีที่สุดของคนรุ่นก่อน ถ้า ทะ หม้อ แตกหักกะซื้อชดใช้กันไป
 

เขียนเรื่องนี้แล้วพานให้นึกถึงชาวบ้านที่ราชการยืมตัวมาใช้งานโดยผ่านกระบวนการเลือกตั้ง 
 
คนกลุ่มนี้เป็นคนที่มีจิตใจสาธารณะแรกเข้า พอตอนออก กะต้องมีของติดไม้ติดมือออกมามั้ง เพราะถือว่าราชการยืมตนไปใช้งาน 

ถึงเวลาส่งคืนจะต้องมีไหรติดตัวมามั้ง เหมือนคนรุ่นก่อนที่ยืมของใช้ในงานบวช งานศพ

เมื่อถึงเวลาคืนของเจ้าภาพก็ต้องมีของติด ก้นหม้อ ก้นทะ มามั้ง
 
ไอ้สีแก้วนั่งเมาหวากอยู่นอกชานมันตั้งปุจฉา กับไอ้สะหม้อแรกหัวค่ำว่าโหม่ให้เขายืมทะแตก แต่ขาหลบอีเอาทะดี เหมือนใคร
 
ไอ้สะหม้อ ตอบ อย่างมั่นใจแบบไม่กลัวกำนันซัดหัวว่า

เหมือนนักการเมือง เพราะตอนเข้ามาหม้ายไหร พอแหม็ดสมัยรวยเพ ฮ่า

.........................