คือเราย้ายมาอยู่กับน้า ยาย พี่(ลูกของน้า) แล้วก็อาเมื่อสามปีที่แล้ว แรกๆก็ปกติ แต่ผ่านไปสักพัก นิสัยเดิมของอาก็แย่ขึ้นทุกวัน จนอยากเรียกว่าเป็นสันดาน

คืออาเป็นสามีใหม่ของน้าและก็ไม่ได้เป็นพ่อของพี่ ในบ้านมีแต่คนไม่ชอบเขา เพราะมีนิสัยเห็นแก่ตัวมาก เวลาคนฝากเงินไว้ก็จะเนียนเอาไป ที่ผ่านๆมาเอาเงินจากยายจากน้าไปมาก บางทีก็เอาของคนอื่นไปโดยไม่ขอใคร คือเขาไม่เคยสนว่าใครจะใช้อะไร หรือเป็นของใคร ถ้าเขาจะเอา ก็เอาเลย ของบางอย่างเราก็ใช้เงินตัวเองซื้อ แต่เราก็ไม่มีรายได้ เรายังเรียนอยู่ ใช้เงินที่พ่อแม่ส่งให้ แต่พอเขาเอาไป เราบอกยายบอกน้า เขาก็จะไม่ค่อยพอใจ เหมือนในเมื่อเขาเอาไปแล้วก็ปล่อยเขาไป เดี๋ยวซื้อให้ใหม่(แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้อะไรคืนเลย) 

ทุกครั้งเวลาที่เขาทำตัวมีปัญหา ยายกับน้าก็มักจะเข้าข้างเขา และไม่เตือนหรือบอกอะไรจริงจัง ว่าของคนอื่นห้ามเอาไปนะ สำหรับยายกับน้าถ้าโดนเอาไปอาจจะเฉยๆไปซื้อใหม่ได้ แต่เงินเรามีจำกัด มันเลยลำบากสำหรับเรา แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังเข้าข้างกัน เราต้องอยู่กับอานิสัยแย่ไปอีก1ปี จะบอกว่าแค่1ปีก็ไม่ได้ มันนานมากถ้าต้องอยู่ร่วมกับคนประสาทแบบนี้ 

ปล.เราไม่ชอบเขามาก เราไม่เคยไปขออะไรจากเขา เราไม่ยุ่ง ไม่พูดกันด้วยซ้ำ ถ้าเรื่องบุญคุณให้ตัดออกเลยเพราะถ้าพูดถึงความดีอาจจะติดลบก็ได้

มาถึงคำถาม 1.ทำไมผู้ใหญ่เขาถึงยังเข้าข้างกันแม้จะเป็นคนผิด เราอยากฟังมุมมองอื่น เผื่อจะทำให้เข้าใจได้   

2.ถ้าเป็นคนอ่าน จะทำยังไงให้อยู่กับคนแบบนี้โดยไม่ร้อนทุกข์ร้อนใจหรือเสียสุขภาพจิตได้

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและทุกความคิดเห็นครับ